کرامت امام صادق(علیه السلام) که اهل سنت نقل کرده اند:
سپس گفت: خدایا من از این انگور میخواهم مرا روزى فرما بارخدایا این دو لباسم کهنه شده، لیث گفت: بخدا قسم هنوز دعایش تمام نشده بود که دیدم سبدى پر از انگور با اینکه در آن وقت انگور پیدا نمىشد و دو برد جدا جدا در مقابلش نهاده شد.
از آنجایی که علمای بزرگ اهل تسنن از شاگردان امام صادق علیه السلام بوده اند، از ایشان به نیکی یاد کرده و برخی از کرامات ایشان را در کتاب هایشان نقل کرده اند. نقل زیر شاهدی بر این مدعاست.
ظاهر شدن سبدی پر از انگور مقابل امام علیه السلام
لالکائی کرامتی را از امام صادق علیه السلام چنین نقل می‌کند:
سیاق ما روی فی کرامات أبی عبد الله جعفر بن محمد بن علی بن حسین رضی الله عنه أخبرنا علی بن محمد بن عیسى بن موسى قال أنا علی بن محمد بن أحمد المصری قال ثنا أبو علاثه محمد بن عمر بن خالد قال ثنا عیاض ابن أبی طیبه قال ثنا ابن وهب قال سمعت اللیث بن سعد یقول حججت سنه ثلاثه عشره ومائه فأتیت مکه فلما أن صلیت العصر رقینا أبا قبیس فإذا أنا برجل جالس وهو یدعو فقال یا رب یا رب حتى انقطع نفسه ثم قال یا رباه حتى انقطع نفسه ثم قال رب رب رب حتى انقطع نفسه ثم قال یا الله یا الله حتى انقطع نفسه ثم قال یا حی حتى انقطع نفسه ثم قال یا رحیم حتى انقطع نفسه ثم قال یا أرحم الراحمین حتى انقطع نفسه سبع مرات ثم قال اللهم إنی أشتهی من هذا العنب فأطعمنیه اللهم وإن بردای قد خلقا قال اللیث فوالله ما استتم کلامه حتى نظرت إلى سله مملوءه عنبا وما على الأرض عنب یومئذ وبردین فأراد أن یأکل فقلت أنا شریکک فقال ولم فقلت لأنک کنت تدعو وأؤمن أنا فقال لی تقدم فکل ولا تخبیء منه شیئا فتقدمت فأکلت شیئا لم آکل مثله قط وإذا عنب لا عجم له فأکلت حتى شبعت والسله لم تنقص شیئا ثم قال لی خذ أحب البردین إلیک فقلت له أما البردان فأنا غنی عنهما فقال لی توار عنی حتى البسهما فتواریت عنه فاتزر بأحدهما وارتدى بالآخر ثم أخذ البردین اللذین کانا علیه فجعلهما عنده ونزل واتبعته حتى إذا کان بالمسعى لقیه رجل فقال له اکسنی کساک الله یا ابن رسول الله فدفعهما إلیه فلحقت الرجل فقلت من هذا قال هذا جعفر بن محمد قال اللیث فطلبته لأسمع منه فلم أجده.
لیث بن سعد گفت:
سال صد و سیزده برای انجام حج به مکه رفتم پس از خواندن نماز عصر به کوه ابو قبیس بالا رفتم. ناگاه دیدم مردى نشسته دعا می‌کند. گفت:یا رب یا رب یا رب تا نفسش قطع شد باز گفت: ای خدای او ، تا نفسش قطع شد. سپس فرمود ربّ ربّ ربّ تا نفسش قطع شد. سپس فرمود : یا اللَّه یا اللَّه تا نفسش قطع شد. همین طور باز گفت: یا حى تا نفسش قطع شد باز گفت: یا رحیم تا نفسش قطع شد. سپس گفت یا ارحم الراحمین تا نفسش قطع شد هفت مرتبه این ذکر را تکرار کرد.
سپس گفت: خدایا من از این انگور میخواهم مرا روزى فرما بارخدایا این دو لباسم کهنه شده لیث گفت: بخدا قسم هنوز دعایش تمام نشده بود که دیدم سبدى پر از انگور با اینکه در آن وقت انگور پیدا نمىشد و دو برد جدا جدا در مقابلش نهاده شد. همین که خواست شروع به خوردن نماید گفتم: من هم شریکم با شما؟ پرسید براى چه گفتم: شما دعا کردى من هم آمین گفتم. فرمود بیا جلو بخور ولى نباید چیزى ذخیره کنى و نگهدارى.
شروع به خوردن کردم انگورى بىدانه بود که تا کنون به آن خوبى نخورده بودم ، آن قدر خوردم تا سیر شدم ولی از آن سبد چیزى کاسته نشد. فرمود یکى از دو لباس را تو بردار عرض کردم احتیاجى به لباسها ندارم.
فرمود یک طرف خود را پنهان کن تا من برد را بپوشم خود را پنهان کردم ایشان یک لباس را به عنوان شلوار پوشید و دیگری را بر شانه افکند دو برد کهنه قبلى را به دست گرفت و از کوه پائین آمد. به دنبال آن جناب رفتم تا به مسعى رسید (صفا و مروه) مردى او را دید عرض کرد آن جامه را به من لطف کن خدا ترا بپوشاند. هر دو برد را به او داد. من به دنبال آن مرد رفتم. سؤال کردم این شخص که بود؟ گفت: جعفر بن محمّد [علیهما السّلام] ، به دنبال آن حضرت گشتم تا از ایشان چیزى بیاموزم ولى دیگر آن جناب را نیافتم.
منبع:
اللالکائی ، هبه الله بن الحسن الطبری الوفاه: ۴۱۸ ، کرامات أولیاء الله عز وجل ص ۱۷۱، دار النشر : دار طیبه – الریاض – ۱۴۱۲ ، الطبعه : الأولى ، تحقیق : د. أحمد سعد الحمان ؛ ابن الجوزی الحنبلی، جمال الدین ابوالفرج عبد الرحمن بن علی بن محمد (متوفاى ۵۹۷ هـ)، صفه الصفوه، ج ۲، ص ۱۷۴،تحقیق: محمود فاخوری – د.محمد رواس قلعه جی، ناشر: دار المعرفه – بیروت، الطبعه: الثانیه، ۱۳۹۹هـ – ۱۹۷۹م. ابن حجر هیثمی نیز با اندکی تفاوت ، این کرامت را نقل کرده است : الهیثمی، ابوالعباس أحمد بن محمد بن علی ابن حجر (متوفاى۹۷۳هـ)، الصواعق المحرقه علی أهل الرفض والضلال والزندقه، ج ۲ ، ص ۵۸۹، تحقیق عبد الرحمن بن عبد الله الترکی – کامل محمد الخراط، ناشر: مؤسسه الرساله – لبنان، الطبعه: الأولى، ۱۴۱۷هـ – ۱۹۹۷م.
موسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر(عج)
