شلمچـــه جا مانده ام …

سلام بر تو اي شلمــــچه …

 سلام بر تو اي قرار بي قراران ، اي جائيكه نه چندان دور نردبان معراج و ترقي بودي .

 سلام بر تو اي نقطه تلاقي عرش با فرش .

 سلام بر آن نيمه شب هايت ،

 سلام بر آن فضاي عارفــــانه و عاشقــــانه اي كه شب زنده دارنت با ترنم زيباو ملكوتي

الهي العفو ، مي آفريدند.

 سلام بر نماز شب هايي كه در سنگرهاي آسماني تو آغاز ميشد و در بهــــشت خاتمه مي يافت.

 و باز سلام بر تو اي شلمــــچه ، اي جبهه عاشقان ، اي تماميت عرفان ،

  شلمــــچه تو مانند موج خاموش و درهم شكسته مي ماني .

 به ساغري كه كه خالي از شهد لقا و بند نام شهــــادت شده است .

 به دريايي كه در بستر خويش آرام غنيده است .

 شلمــــچه جزر و مَدّت كجا رفت ؟

 هر گاه بسيجيها در تو نيستند موج شرارهايت در درون تو فرو رفته است

 شلمــــچه جا دارد امروز چفيه ام را بر سر بكشم و اشك حسرت از چشمان ملتهبم

 جاري كنم و فرياد بكشم

مــــن جا مانــــده ام …