مراقبت های لازم در تربیت دینی فرزندان
1- پاسخ درست به سؤالات درک و فهم کودک نسبت به مسائل مذهبی، بسیار محدود است، به همین علت او دائماً در زمینه های گوناگون به سؤال و پرسش می پردازد، تا دامنه ی اطلاعات خود را وسیع تر سازد. آن چه مهم است، دادن چاسخ به سؤالات است که باید درست و قانع کننده باشد، موفقیت در این امر بسته به آن است که والدین و مربیان خود اعتقادات و اطلاعات روشنی داشته باشند و به آنچه می گویند مؤمن باشند.
2- جلوگیری از بدآموزی والدین و مربیان باید اعتقاد به خدا، مذهب و تعالیم آن را به گونه ای در کودک پدید آورند که، روح مذهب در آنان به صورتی صحیح استوار گردد. هم چنین مباحث آموخته شده، به صورتی باشند که کودک در حال و آینده، آن ها را منافی با حق و حقیقت نیابد.
3- ایجاد عادات مذهبی زندگی خود و خانواده ی خود را مذهبی کنید، آنچنان که رفتار و گفتار، رفت و آمدها، معاشرت ها و موضع گیری ها همه رنگ مذهب داشته باشند. روح خیرخواهی نسبت به همنوع را در خود زنده و متجلی سازید تا کودک از آن درس بیاموزد و در تمام آن ها به طور مدام عمل کنید تا در شما و فرزندانتان به صورت عادت درآید
4- خستگی جسمی و ذهنی در اعمال مذهبی ظرفیت جسمانی، روانی، و عاطفی کودک را در نظر بگیریم و ببینیم تا چه حد آمادگی پذیرش و عمل دارد. مثلاً ، از کودک هفت ساله ی خود انتظار نداشته باشید که او پا به پای شما در راهپیمایی ها شرکت کند و چون شما شعار دهد، او کودک است و خسته خواهد شد.
5- هشدار منظور هشداری الست به والدین و مربیان که بر اثر بی توجهی، سهل انگاری موقعیتی را برای کودکان و دانش آموزان پدید می آورند که آنان در آینده با دشواری هایی مواجه خواهند شد . مثلاً، برخی از والدین و مربیا مسأله ای را به غلط به کودکان القا می کنند بدان گمان که در آینده پس از بزرگ شدن کودکان آن را اصلاح نمایند و اینان روزی به خود می آیند که کار از کار گذشته است و در امر تربیت با صد ها دشواری مواجه شده اند.
6- رمز از دست دادن عقاید والدین و مربیان علاقه مند به پرورش مذهبی فرزندان دلازم است به موارد زیر هم توجه داشته باشند و رمز ترک عقاید و لامذهبی فرزندشان را در این زمینه ها جست و جو کنند. – عدم آگاهی و معرفت نسبت به مسائل مذهبی – وجود تناقض در رفتار و کردار و گفتار و عمل والدین و مربیان – وجود افسانه و خرافات و موهومات و شبهات به اسم مذهب که سبب بدنام کردن مذهب می شود. – عدم ایجاد رابطه بین دین و دانش و حتی اصرار به متضاد نشان دادن این دو موضوع – تحمیل تعالیم مذهبی بدون در نظر داشتن ظرفیت جسمی و روانی فرزند – عدم استدلال منطقی در این باره که وجودش برای دفاع از کیان عقیدتی هر کس ضروری است. – وجود تفاوت بین آنچه از لحاظ تعالیم مطرح می شود و عمل آن در اجتماع و مسؤلان مذهبی جامعه.
7- توجه به امانت داری در همه حال فراموش نکنیم که ما امانت دار خدا هستیم . فرزندان امانتی هستند از طرف خدا در دست ما. ما در برابر این امانت مسئولیم و باید حساب پس دهیم. بار مصیبت دو چندان خواهد ود وقتی که ما نه برای خود فکری کرده باشیم نه برای فرزندانمان بی اعتنایی یا سهل انگاری در انجام وظیفه عقوبت آفرین است. در این راه از چه کسی مدد بگیریم؟ در تربیت فرزندان و دانش آموزان و ساختن و به عمل آوردنشان باید از نیروهایی استفاده کرد. نخست باید از همت و عزم و اراده ی خود، مدد جست که جدا به تربیت فرزند، همت گماریم و بکوشیم او را بسازیم و به عمل آوریم. ثانیاً از آن ها که آگاه و صاحب نقل اند، مدد بجوییم که آگاهی ها و اطلاعات را در این زمینه در اخیار ما بگذارند. هم چنین از فرصت هایی که در اجتماع وجود دارد و از امکاناتی که دولت و دستگاه های آموزشی در اختیار ما می گذارند به نفع سازندگی و اصلاح فرزندانمان استفاده کنیم.
پست هم ردیف با این مطلب:
——————————————-
تهیه:مبلغان سایبری چهارده خورشید
سلام درودبر شما خیلی جالب بود موفق باشید. 😛