رساله آیت الله مکارم شیرازی:احکام آب کر:
مسئله ۲۳ تا ۳۰:
مسأله۲۳ـ آب کر بنابر احتیاط واجب مقدار آبى است که اگر در ظرفى که طول و عرض و عمق آن هرکدام سه وجب ونیم است بریزند، آن ظرف را پرکند، یا وزن آن ۳۸۴ کیلوگرم (۳۸۴ لیتر) باشد و معیار در وجب، وجبهاى متوسّط است.
مسأله ۲۴ـ اگر عین نجس مانند بول و خون در آب کر بریزد نجس نمى شود، مگر این که رنگ، یا بو یا مزه آن تغییر کند.
مسأله ۲۵ـ اگر چیزى که نجس شده (مانند لباس و ظرف) در آب کر بشویند، پاک مى شود.
مسأله ۲۶ـ هرگاه رنگ و بو و طعم آب کر به واسطه غیر نجاست تغییر کند، نجس نمى شود ولى خوب است از هرگونه آب آلوده اجتناب گردد.
مسأله ۲۷ـ هرگاه عین نجس (مانند خون) به آبى که بیشتر از کر است برسد و قسمتى از آن را تغییر دهد چنانچه باقیمانده به اندازه کر یا بیشتر است، فقط آن قسمت که تغییر کرده نجس مى شود و الاّ تمام آن نجس خواهد شد.
مسأله ۲۸ـ هرگاه چیز نجس را زیر شیرى که متّصل به کر است بگیرند، آبى که از آن مى ریزد پاک است، مگر این که بو یا رنگ یا طعم نجاست به خود گیرد.
مسأله ۲۹ـ آبى که به اندازه کر یا بیشتر بوده، چنانچه شک کنیم از کر افتاده حکم آب کر را دارد و بعکس، اگر آبى کمتر از کر بوده و شک داریم کر شده، حکم آب کمتر از کر را دارد.
مسأله ۳۰ـ کُر بودن آب را از دو راه مى توان شناخت: نخست این که خود انسان یقین پیدا کند و دیگر این که لااقل یک نفر عادل خبر دهد.
