پدیده سرمایه داری
امام رضا «علیهالسلام»:
… جعل الاموال دوله بین الاغنیاء…: [۱] .
… (آن خلیفه) اموال را میان اغنیا به گردش گذاشت…
… رغبه الناس فی الربح..
گرایش مردم به سودخواری است…
… البخس… و الخیانه…
(از گناهان کبیره) کاستن (از کار و کالای مردم) است و خیانت به مردم…
… اهل الاستئثار…
کسانی که با خودکامگی اموال عمومی را ویژهی خویش میسازند…
موضوع سرمایهداری در اجتماعات بشری از مشکلات ویرانگر در همهی عصرها و نسلها بوده و هست. این بیماری بزرگ اجتماعی، امروز بسیار عمیقتر، گستردهتر، کوبندهتر و نابودکنندهتر از گذشته عمل میکند، و به ابزار جدید، و قدرت ماشین، و محاسبات کامپیوتری، و کارخانجات تمام اتومات و مزارع مکانیزه مجهز است، و وسائل حمل و نقل هوایی و دریایی غولپیکر را در اختیار دارد، و در رابطهها و کسب اطلاعات از تلفن و تلکس استفاده میکند.
از اینرو، مصیبتبارترین مشکل برای بشریت است. رهآورد شوم این پدیده، جنگها و ظلمها و نابسامانیهای گسترده و عالمگیری است که بشریت را در کام خود فروبرده است. و جهان را به جهان اول و دوم و سوم تقسیم کرده، و جامعههای طبقاتی تشکیل یافته از طبقهی ثروتمند شادخوار و فقیر محروم و گرسنه پدید آورده است.
سرمایهداری و پول پرستی از دیدگاه امام رضا «علیهالسلام» پدیدهی شوم و شیطانی است که با تعالیم پیامبران و ایمان به روز بازپسین سازگار نیست؛ با رشد و تکامل انسان و زندگی عادلانهی او در این دنیا نیز سازگاری ندارد.
رهآوردهای شوم سرمایهداری
سرمایهداری در دو بعد از حیات آدمی آثاری ژرف و گسترده دارد:
۱روابط اقتصادی و بعد زندگی مادی ۲٫روابط انسانی و بعد اخلاقی و معنوی.
>گردش ثروتهای عمومی در دست طبقهی اشراف
>رباخواری
>ظلم، خیانت و استثمار
>انحصارطلبی در اموال (خصوصی کردن اموال عمومی) استئثار
گردش ثروتهای عمومی در دست طبقهی اشراف
امام رضا «علیهالسلام»:
… و البرائه ممن نفی الاخیار… و جعل الاموال دوله بین الأغنیاء…: .
(از ایمان است) بیزاری از کسانی که نیکان را از جامعهی (اسلامی) تبعید کردند… و اموال (مسلمانان) را میان ثروتمندان به گردش گذاشتند…
رباخواری
امام رضا «علیهالسلام»:
عله تحریم الربا، انما نهی الله عزوجل عنه، لما فیه من فساد الاموال، لان الانسان اذا اشتری الدرهم بالدرهمین، کان ثمن الدرهم درهما، و ثمن الآخر باطلا، فبیع الربا و شرائه وکس علی کل حال علی المشتری و علی البایع، فحرم الله تبارک و تعالی الربا لعله فساد الاموال کما حظر علی السفیه ان یدفع الیه ماله لما یتخوف علیه من افساده…
علت تحریم ربا: خداوند عزوجل از ربا نهی کرد چون مایهی تباهی اموال است، زیرا انسان اگر یک درهم را به دو درهم بخرد، بهای درهم درهم است، و بهای درهم دیگر باطل (و بدون حق) است، پس خرید و فروش ربوی، در هر حال برای فروشنده و خریدار زیان و کمبود دارد؛ پس خداوند متعال ربا را ممنوع اعلام کرد، زیرا اموال تباه میگردد. چنانکه منع کرد سفیهان اموال خود را در دست گیرند، چون بیم تباهی آن اموال میرود…
سرمایهدار با بکارگیری سرمایه بدون کار، و استفاده از بهرهی پول، ثروتها میاندوزد و گروه زیادی را تهیدست میسازد. دقیقا میتوان محاسبه کرد که در ارتباط با یک سرمایهدار رباخوار، چند صد نفر پس از چند سال زمینگیر و ساقط میشوند و سرمایه و ثروت ایشان به تدریج به جیب یک نفر سرازیر میگردد.
در بخش دیگری از کلام امام در علل تحریم ربا، به ظلم نیز تکیه شده است. و این تعلیل و علتیابی که امام تبیین میکنند، آموزندهی معیارهای کلی و قانونمندی است که در کل جریانهای اقتصادی راهگشا است. تکیه بر ظلم در تعلیل تحریم ربا، همان محور اصلی تعالیم الهی ادیان است، یعنی هر کار، رفتار، قانون، روش و برنامهای که سرانجام در یک محاسبه دقیق به ظلم و ستم اجتماعی بینجامد، باطل و غیر اسلامی است. محور حق و مشروعیت، عدل و عدالت است، و به گفتهی آیهالله مرتضی مطهری: «عدالت در سلسله علل احکام است…نه این است که آنچه دین گفت، عدل است،
بلکه آنچه عدل است دین میگوید…»
ظلم، خیانت و استثمار
امام رضا «علیهالسلام»:
… و اجتناب الکبائر و هی قتل النفس… و البخس فی المکیال و المیزان… و الخیانه… [۱] .
(از اسلام ناب و خالص است) دوری از گناهان کبیره و آدمکشی… و کاستن پیمانه و ترازو و… و خیانت (در مسائل مالی و…) است…
از شیوههای نظام سرمایهداری، کم بها دادن به کار و کالای مردم است. مواد خام و کالاهای مورد نیاز و دارای ارزش، با رنج و زحمت از معادن، مزارع، دریاها، کوهها و… استخراج و تهیه میشود، و به سرمایهداران و کارخانهها عرضه میگردد. سرمایهداران با مکانیسم ویژهای بها و ارزش حقیقی آنها را نمیپردازند و این خود غصب و تصاحب ثمرهی کار دیگران است.
و این استثمار و خیانت است. مثال روشن آن این روزها مسألهی نفت است که سرمایه داران غرب با کمک سیاستمداران و قدرتهای نظامی و جاسوسی خویش، بهای نفت جهان سوم را تا حدی پائین آوردهاند که از نمونه های آشکار «بخس» و کم بها دادن است.
پیامبر اکرم «صلی الله علیه و آله و سلم»:
و من ظلم اجیرا أجره احبط الله عمله و حرم علیه ریح الجنه؛ و ریحها یوجد من مسیره خمسمأه عام.
هر کس به کارگری ظلم کند، اعمال او را خداوند تباه میسازد، و نسیم بهشت را بر او تحریم میکند؛ و حال آنکه نسیم بهشت از مساحت پانصد سال راه به مشام میرسد.