مساله ۱۴۳۴_ هرگاه روزه ی ماه رمضان را به واسطه ی عذری نگیرد و تا رمضان آینده عمدا قضای آن را به جا نیاورد در حالی که عذرش برطرف شده, باید بعدا روزه را قضا کند و برای هر روز یک مد طعام کفاره بدهد, همچنین اگر در قضای روزه کوتاهی کند و تا وقت تنگ شود و در تنگی وقت عذری پیدا کند, باید بعدا هم قضا بجا اورد و هم کفاره دهد, اما اگر کوتاهی نکرده و اتفاقا در تنگی وقت عذری پیدا شده فقط قضا لازم است. ( مساله ۱۴۳۴ رساله مرجع عالیقدر آیت الله مکارم شیرازی)
یک مد طعام شامل ۷۵۰ گرم گندم یا جو است.
این مساله رو از رساله ایت الله مکارم شیرازی استخراج کردم.
برای آگاهی از حکم مرجعتون میتونید به رساله مورد نظر مراجعه کنید.
برای روشن تر شدن مساله لازم دونستم یک مثال بزنم;
مثال:
خانمی که ماه رمضان سال ۹۳ به دلیل عذر شرعی ماهانه نتونسته ۷ تا روزه بگیره,
تو این روزای باقیمونده باید به ازای هر روز یک روزه قضا بگیره.
اگر عمدا نتونست و این ۷ روزه قضا افتاد بعد از ماه مبارک رمضان سال ۹۴ علاوه بر گرفتن ۷ تا روزه باید ۷ تا کفاره هم پرداخت کنه.
و اگر باز هم عمدا نتونست و افتاد بعد از ماه رمضان سال ۹۵ باید علاوه بر گرفتن روزه های قضایی که به عهده داره به ازای هر روزه قضا دو کفاره بده.
امیدوارم تونسته باشم روشن و واضح این حکم مهم و کاربردی رو در مورد روزه های قضا انتقال داده باشم.
به زودی احکام مورد نیاز در مورد ماه مبارک رمضان بر روی سایت قرار داده میشه.
مبلغان سایبری ۱۴ خورشید
