در شماره گذشته از مجموعه مقالات پیش رو به دوره‎های مختلفی که تا رسیدن امر الهی بر مومنان می‎گذرد اشاره نمودیم و دوران تمسخر را به عنوان یکی از سخت‎ترین آزمون‎های قوم منتظر عنوان کردیم. همچنین، به بررسی برخی شباهت‎های دوران ساخت کشتی نوح تا رسیدن امر الهی و دوران وقوع انقلاب اسلامی تا رسیدن امر ظهور اشاره کردیم. در این شماره قصد داریم به برخی ویژگی‎های فاصله زمانی میان آغاز نشانه‎های امر الهی تا رسیدن قطعی آن اشاره نماییم.

بسم الله الرحمن الرحیم

منتظران ظهور حضرت بقیه الله الاعظم (عجل الله) از جایگاه ویژه‎ای نزد حضرت اهل بیت برخوردار می‎باشند به گونه‎ای بارها بر وجود این جایگاه برتر توسط حضرت رسول و دیگر ائمه تاکید شده‎است تا جایی که روزی رسول خدا(صلی الله علیه و آله) در بین جمعی از اصحاب خود، دو بار فرمودند: «خدایا! دیدار برادرانم را نصیبم کن.» اصحابی که دور حضرت بودند، گفتند: ای رسول خدا، آیا ما برادران شما نیستیم؟ حضرت فرمودند: «خیر، شما یاران من هستید؛ و برادران من قومی هستند که در آخرالزمان به من ایمان می آورند در حالی که مرا ندیده اند. خدا اسامی آن‏ها و پدران آن‏ها را قبل از آن که آن‏ها را از صلب پدرانشان و رحم مادرانشان خارج نماید، به من آموخته است. آن‏ها کسانی هستند که پایداریشان بر دین خود، از راه رونده برخار مغیلان و از نگهدارنده آتش سوزان در دست بیشتر است. آن‏ها در ظلمات، چراغ های هدایت اند و خداوند آن‏ها را از هر فتنه ای در زمین پر از ظلمت نجات می دهد.(۱)

•    دوره آغاز بلا برای ستمگران

این دوران در آستانه رسیدن امر الهی برای ستمگران به وقوع می‎پیوندد؛ در ابتدا این بلا تدریجی است و در نهایت بلای حتمی و قطعی به صورت ناگهانی نازل می‎گردد.

در مورد قوم نوح نیز همین اتفاق افتاده است. در بعضی از روایات آمده است که وقتی این قوم لجوج از قبول دعوت نوح سر باز زدند، خشکسالی و قحطی، آن‏ها را فرا گرفت و بسیاری از اموال و فرزندانشان هلاک شدند، زنان عقیم گشتند و کمتر بچه می‏آوردند، نوح به آن‏ها گفت: اگر ایمان بیاورید، همه این مصائب و بلاها از شما دفع خواهد شد، ولی آن‏ها اعتنایی به او نکردند و همچنان سرسختی نشان دادند تا عذاب نهایی فرا رسید و همه را درو کرد.(۲)

بدین صورت به تدریج بلاها و مصائب بر قوم ستمگر نازل می‎شود و در نهایت آخرین بلا که همان امر نهایی الهی است نازل می‎گردد.

در آخرالزمان نیز وضع به همین منوال می‎باشد؛ یعنی همان‎گونه که پیروان و یاران حضرت حجت نبود ایشان را حس می‎کنند، این تحسس برای دشمنان حضرت نیز می‎باشد.

حضرت نوح به قوم خود یک نعمت بزرگ معنوی و پنج نعمت بزرگ مادی را به آن‏ها وعده داد؛ نعمت بزرگ معنوی، بخشودگی گناهان و پاک‏شدن از آلودگی کفر و عصیان است، اما نعمت‏های مادی، ریزش باران‏های مفید و به موقع و پربرکت، فزونی اموال، فزونی فرزندان (سرمایه‏های انسانی)، باغ‏های پربرکت و نهرهای آب جاری؛ اما آن‎ها هیچ کدام از این وعده‎ها را نپذیرفتند و بر استکبار خود اصرار ورزیدند.

•    دوره بلای حتمی

دوره‌هایی که تا پیش از این مورد بررسی قرار دادیم، نشانه‎های عام رسیدن امر الهی بوده‎است، اما این امر یک نشانه خاص و حتمی داشت و آن بالا زدن آب از تنور بوده‎است:

حَتَّی‌ََّ إِذَا جَآءَ أَمْرُنَا وَ فَارَ التَّنُّورُ قُلْنَا احْمِل‌ْ فِیهَا مِن کُل‌ٍّ زَوْجَیْن‌ِ اثْنَیْن‌…;(۳)

 تا آن گاه که فرمان ما در رسید و تنور فوران کرد، فرمودیم در آن (کشتی‌) از هر حیوانی یک جفت حمل کن‌…”

بعضی از مفسرین و مورخین، آیه فوق را به فوران آب از تنور خانه نوح تفسیر کرده اند و گفته اند، این همان تنوری بوده که حضرت حوا آن را برای پختن نان ساخته و تا زمان نوح باقی بوده است. عده ای دیگر از مفسرین، تنور را کنایه از «سطح زمین» بیان کرده‌اند؛ یعنی زمین فوران کرد. از امام علی علیه السلام روایت شده که تنور به معنای فجر است؛ یعنی نور فجر به عنوان علامت توفان، ظاهر شد . (۴)

ویژگی فجر این است که زمانی که شب است نوری می زند که نشانه اذان صبح است؛ دوباره هوا تاریک می‎شود و پس از گذشت اندک زمانی آفتاب طلوع می‎کند. در روایات ما، وجود مقدس امام زمان خورشید است؛ با توجه به عبارات فوق می‎توان گفت قبل از ظهور، فارت التنور اتفاق می‎افتد یعنی فجر مشخص می‎شود و پس از اندک زمانی، ظهور به وقوع می‎پیوندد.

ادامه دارد …

پینوشت:

۱٫    ابی جعفر محمدبن الحسن الصفّار القّمّی، بصائر الدرجات فی فضایل آل محمد(صلی الله علیه و آله)، ص ۱۰۴٫
۲٫    «تفسیر جوان»، جلد ۲۵ صفحه ۵۱ و ۵۲
۳٫    هود،۴۰
۴٫    منهج الصادقین فى الزام المخالفین جلد ۶ صفحه ۲۱۱

منبع:پایگاه اینترنتی مصاف