امام صادق(ع) می فرماید:کسی که منکر را ببند و با آن مبارزه نکند، در حالی که قدرت دارد، او دوست می دارد که خدا نافرمانی شود و کسی که نافرمانی خدا را دوست داشته باشد، در مقابل خدا به دشمنی و ستیز برخاسته است.
چون بهانه و عذر می آوریم:
گاهی افراد برای شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت های اجتماعی، به توجیه آن پرداخته و یا این که آن را وظیفه دیگران می دانند.
متاسفانه بهانه جویی و عذرتراشی به شکل های گوناگون در همه اجتماعات بوده و هست. امروزه افراد زیادی را می بینیم که با روش های نامربوط سعی دارند سکوت خود را در برابر منکرات توجیه کنند و با بهانه و عذر آوردن وجدان خود را آسوده نمایند؛ مانند این که می گویند: ((هر کس را در گوری می گذراند، جوان است بگذار خوش باشد، صلاح مملکت خویش خسروان دانند، خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو، سری که درد نمی کند دستمال نمی بندند،دلا خو کن به تنهایی که از تنها بلا خیزد،عیسی به دین خود موسی به دین خود،باید از بالا اصلاح شود، صدا و سیما خودش منشأ مفاسد است و …)).
ما باید توجه داشته باشیم که امر به معروف و نهی از منکر در شرایط حاکمیت طاغوت هم واجب است چه رسد به زمانی که بعضی دستگاه ها نارسایی داشته باشند.
ما باید توجه داشته باشیم که امر به معروف و نهی از منکر در شرایط حاکمیت طاغوت هم واجب است چه رسد به زمانی که بعضی دستگاه ها نارسایی داشته باشند.
باید توجه داشت که سر باز زدن از این واجب الهی، جنگ با خداست. امام صادق(ع) می فرماید:کسی که منکر را ببند و با آن مبارزه نکند، در حالی که قدرت دارد، او دوست می دارد که خدا نافرمانی شود و کسی که نافرمانی خدا را دوست داشته باشد، در مقابل خدا به دشمنی و ستیز برخاسته است. (مستدرک الوسائل،ج12،ص177)
منبع:http://salehintehran.ir/
