شعرو ادب

چهارده خورشیدتابان

چهارده خورشیدتابان 

از سنگ   های  قیمتی   دانه   تراشید          با یک اشاره هر یکی را کرد   خورشید

نخ  شد  زمان هر دانه را انداخت در  آن          تسبیح  او  با  چارده   دانه   درخشید

سجاده شد هفت آسمان آغوش وا کرد          آمد خدا  تسبیح  را  اینگونه    بخشید

شیطانی   انسان    ولیکن    حد   ندارد          بر سیزده  خورشید  عالم سایه پاشید

اما   خدا   با    برد باری     باز     فرمود           در   انتظار    آخرین   خورشید   باشید

چهارده-خورشید

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *