شهید سیدمجتبی هاشمی…

بسم الله قاسم الجبارین….

سید مجتبی هاشمی…..

سید مجتبی ان روزها در خرمشهر و آبادان برای خودش حال و هوایی داشت .(مقام معظم رهبری)

هاشمی جان ! تو فرمانده ای هستی که ما به تو افتخار می کنیم .(شهید دکتر چمران)

قد و قامت رعنای شهیدسید مجتبی هاشمی ، آن دلاوری ها ، رشادت ها و آن سیمای نورانی مرا به یاد همزه سیدالشهدا(علیه السلام) می انداخت.(شهید صیاد شیرازی)

آقاسیدهمه را پسرم صدا می کرد .به حال و روز بچه ها می رسید .بعضی ازشب ها می دیدیم که بلند شده داره پاهای تک تک بچه ها را می بوسه، سپس می رفت و دستشویی ها را تمیز می کرد.وقتی هم به خط می آمد، همه روحیه می گرفتیم ، سیدامد ، سید امد ، آقا امد …اینقدر دوستش داشتیم که به احترام سیادتش وآن سیمای علوی و رفتار وکردار علوی ، او را آقا صدا می زدیم .

پدر و مادر

اوایل ازدواجمان برای خرید با شهید هاشمی به بازارچه رفتیم. در بین راه با پدر و مادر ایشان برخورد کردیم، که من با صحنه جالب روبه رو شدم. ایشان به محض اینکه پدر ومادش را دید،در نهایت تواضع وفروتنی خم شد و بر روی

زمین زانو زد وپاهای پدر وماردش را بوسید. این صحنه برای من بسیار دیدنی بود. سید مجتبی در حالی که دارای قامت رشید وهیکل تنومندی بود، در مقابل پدر و مادرش خاضع وفروتن بود و احترام آنان را در حد بالای نگه می داشت.

بچه اول

وقتی پسر اولمون می خواست به دنیا بیاد دکترها به سید مجتبی گفته بودند یا بچه از دست میره یا مادر بچه. سید گفت: کمی به من وقت بدین برم جایی و برگردم. او رفت وبرگشت. هنکام برگشتن، در اتاق راباچکمه هایش باز کرد. وقتی داخل اتاق شد، دیدم دستانش را به پهلو جمع کرده و بالا گرفته،نمی خواست دست هایش به جای بخورند. و دستش را به شکم من زد، بعد گفت: مطمئن باش هر جفتتون سالم از این اتاق بیرون می آیید. داستان از این قرار بود که سید رفته بود و دستش را به صندلی امام که روی آن سخنرانی می کرد کشیده بود و هنگام برگشت به خانه هم، با آرنجش دنده و فرمان ماشین را هدایت کرده بود که دستش به جای دیگری نخورد. بچه سالم به دنیا آمد و به خاطر عشق به امام نام او را روح الله گذاشت.

نماز جماعت

قبل از هر حمله یا شبیخون ، نماز جماعت را بر پا میکرد .او حتی یک بار هم نماز جماعت را ترک نکرد .چون عقیده داشت نمازاست که ما را حفظ میکند در فدائیان اسلام نماز اول وقت و نماز جماعت همیشه بپا بود .قبل از انقلاب هم وقتی صدای اذان را می شنید ،حال چه در کوچه بود، چه بازار ،چه سر چهارراه ، چه منزل ، در هر کجا که بود شروع می کرد به اذان گفتن.

دعای کمیل

سید مجتبی ، دعای کمیل را حفظ بود و انرا تا آخر می خواند.هرشب جمعه توی سنگر می رفت و دعای کمیل را با صدای دلنشین می خواند .هم منتظر شب جمعه بودند که سید دعای کمیل بخونه .رزمندگان از جبهه های دیگر به خاطر صوت حزین او به فدائیان اسلام می آمدند ودعای کمیل می خواندند .ایشان دعای کمیل را از درون و با سوز می خواند. هنگام خواندن دعا به او حالت ملکوتی دست می داد ، بطوریکه همه را منقلب میکرد.

مجروحیت

دریکی از عملیات ها.دستش از مچ خرد وآویزان شد.با اینکه به شدت مجروح شده بود ، اما خط را رها نمی کرد . هرچه نیروها به او می گفتند که شما فرمانده اید ، برگردیدعقب او برل نمی گشت .تا اینکه یکی از بچه ها زخمی شده و در عقب نشینی جا مانده بود .شهید هاشمی با اینکه خودش آسیب دیده بود ،آن مجروح را روی کولش گذاشت و چندین کیلو متر اورا به عقب آورد او می گفت : «حتی یک سرباز خمینی (ره) هم تاموقعی که نفس داره ، نباید به دست بعثی ها بیفته.»

شهید روز عاشورا

ظهر روز عاشورا بود درست 72 نفر بودیم یکی از نیروها بر اثراصابت ترکش به شهادت رسید .71 نفر شدیم . شهید هاشمی دستور داد از سنگرها بیرون بیاییم تا به نماز بایستیم، این در حالی بود که رگبار گلوله و خمپاره دشمن از هر سو می بارید. دیدبانهای دشمن به خوبی ما را می دیدند مشغول خواندن نماز جماعت شدیم. به خدا قسم با آنکه آتش دشمن بی امان بود، اما آن روز خون از دماغ کسی خارج نشد. شهید هاشمی با این عمل حسینی خود به عراقیها فهماند که سلاح اصلی ما سلاح ایمان است و ما می توانیم با این سلاح هر متجاوزی را سرکوب نماییم و از هیچ هم ترس و واهمه نداریم…

 برای شادی ارواح طیبه شهدا،امام شهدا سوره حمد باصلوات….