هیچ کس به من نگفت:
که طولانی شدن غیبت شما، به خاطر نداشتن یار است و من چقدر دیر دانستم که من هم می توانم یار شما باشم. اصلا در فکر من نمی گنجید که یاران تو از همین خاک پاک ایرانند.
اگر به من گفته بودند که یاران شما، منتظر شما هستند، گناه در زندگیشان راه ندارد و اخلاقشان ستودنی است ( امام صادق«علیه السلام» می فرمایند: … کسی که دوست دارد از یاران قائم ما باشد، پس منتظ باشد و در حال انتظار پرهیزگاری کند و به اخلاق نیکو آراسته گردد.) هرگز گناه نمی کردم و با مادرم بسیار خوش اخلاق بودم، اما دیر فهمیدم و ندانسته سمت گناه رفتم و در جوانی و غرور بلوغ، دچار بداخلاقی هایی شدم.
اما می دانم حالا هم دیر نشده اگر شروع کنم قبولم می کنی و مهر خادمی بر پیشانیم می زنی که خادم تو، ارباب عالم است.
من حتی تعداد یاران شما را که بیشتر از 313 نفر هستند را نمی دانستم، اما وقتی شنیدم که به این تعداد محدود نمی شوند و دسته های بعدی هم در راه یاری شما، قیام می کنند خوشحال شدم و امیدوار.
سال ها منتظر سیصد و اندی مرد است آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیم
