شعرو ادب

کوی تو مروۀ جانست و حریم تو صفاست .صحن تو چوعرفات و حرمت همچو مناست روضه است روضۀ رضوان و مزار تو بهشت .زان سبب موج زنان درحرمت بوی خداست کعبۀ جانی و زمزم ز حریمت جاری.بر گلو سوز عطش زمزم تو آب بقاس هرکه بر زخم دل خویش شفا می خواهد.خاک تو مرهم زخم است و غبار تو شفاست.