پیدایش اینترنت به دهه ۶۰ برمی گردد
تاریخچه اینترنت
پیدایش اینترنت (The Internet) به دهه ۶۰ برمی گردد؛ یعنی زمانی که دولت ایالات متحده بر اساس طرحی موسوم به «Arpa» مخفف (آژانس تحقیق پروژه های پیشرفته) که هدفش تقویت کارکردهای دفاعی بود، این طرح را به اجرا گذاشت.
در آن زمان، چیزی به اسم کامپیوتر شخصی وجود نداشت و صرفاً سازمان های بزرگ، دانشگاه ها و مراکز دولتی بودند که از سیستم های کامپیوتری بزرگ موسوم به MainFrame استفاده می کردند که هر کدامش اطلاعات خاصی را ذخیره کرده بود و در صورت نیاز، با یکدیگر اتصال برقرار و اطلاعات را بین همدیگر منتقل می کردند یا در صورت ایجاد بستر مناسب، اطلاعات را در حالت اشتراک قرار می دادند.
در همان دوران، سیستم هایی به وجود آمده بودند که امکان ارتباط بین کامپیوترهای یک سازمان را فراهم می کردند، به طوری که کامپیوترهای موجود در بخش ها یا طبقات مختلف با یکدیگر تبادل اطلاعات می کردند و امکان ارسال نامه بین بخش های مختلف سازمان، فراهم می شد. این همان چیزی است که امروزه به آن، سیستم ارسال نامه با پست الکترونیک یا ای میل می گویند.
اما برای برقراری اتصال بین این شبکه های کوچک و پراکنده که هر کدام به روش ها و بر مبنای استانداردهای خودشان کار می کردند، استانداردهای جدید و مشخصی توسط کارشناسان وضع شد که همان پروتکل ها هستند.
چگونگی پیدایش اینترنت
سرانجام درسال ۱۹۶۱ میلادی تعداد ۴ کامپیوتر در ۲ ایالت مختلف با موفقیت ارتباط برقرار کردند و با اضافه شدن واژه نت به طرح اولیه، نام آرپانت (ArpaNet) برای آن منظور شد.
در دهه ۱۹۷۰ میلادی با تعریف پروتکل‌های جدیدتر از جمله TCP که تا به امروز رواج دارد و نیز مشارکت کامپیوترهای میزبان (Host) بیشتر به آرپانت و حتی گسترده شدن آن به برخی نواحی فراتر از مرزهای ایالات متحده، آرپانت شهرت بیشتری یافت و ایده اینترنت همراه با جزییات بیشتر راجع به شبکه‌های کامپیوتری مطرح گشت تا اینکه طی سالهای پایانی دهه ۱۹۷۰ شبکه‌های مختلف تصمیم گرفتند به صورت شبکه‌ای با یکدیگر ارتباط برقرار نمایند و آرپانت را بعنوان هسته اصلی انتخاب کردند.
بعدها در سال ۱۹۹۳ میلادی نام اینترنت روی این شبکه بزرگ گذاشته شد. وب یا همان WWW که مخفف World Wide Web (به فارسی: تار جهان‌گستر) می‌باشد توسط آزمایشگاه اروپایی فیزیک ذرات CERN بخاطر نیاز آنها به دسترسی مرتب‌تر و آسان‌تر به اطلاعات موجود روی اینترنت ابداع گشت. در این روش اطلاعات به صورت مستنداتی صفحه‌ای بر روی شبکه اینترنت قرار می‌گیرند و بوسیله یک مرورگر وب قابل مشاهده هستند و هم اکنون کارکردهای بسیاری دارند.
شبکه اینترنت چیست؟
اینترنت مانند جهانی تخلیلی است
شبکه جهانی اینترنت مجموعه ای از شبکه های کامپیوتری است که با استفاده از قوانین و پروتکل های خاصی که به آن TCP/IP می گویند و از طریق خطوط تلفنی، ماهواره ای و غیره به یکدیگر وصل شده اند، تا اطلاعات و داده ها بتواند به سرعت از یک کامپیوتر به کامپیوتری دیگر در هر کجای گیتی انتقال یابد.
با تحولات اساسی و رشد بی نظیر که طی دهه اخیر بوقوع پیوسته است، در حال حاضر اینترنت به عنوان یکی از مهمترین ابزارها، برای انتقال جوامع به جامعه اطلاعاتی مطرح شده است که درآن کلیه شبکه های کامپیوتری، تلفن ها، ویدئوها، کنفرانس ها، موبایل ها و غیره با هم ارتباط داشته و به تبادل اطلاعات می پردازند.
به طور کلی می توان دلایل محبوبیت اینترنت را در همگانی بودن، کاهش هزینه ها، سهولت خرید و فروش بر روی اینترنت، بدون مرز و بدون مالک بودن اینترنت، رشد سریع اینترنت و فراوان بودن تعداد مشترکان آن دانست.
اینترنت مانند جهانی تخلیلی است، جهانی غیر از جهان ما که در آن می توان همه چیز یافت از گفتگو با افراد و بخش های سرگرمی و لطیفه گرفته تا کسب اطلاعات در مورد فضا، گرفتن مقالات علمی و ارتباط با دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی برای همکاری و یا ادامه تحصیل در کشورهای دیگر ،در کنار این موارد امکانات دیگری نیز در اینترنت وجود دارد که می توان به نامه الکترونیکی، گفتگو، گرفتن نرم افزارها از اینترنت و غیره اشاره نمود.
وب (WEB) چیست؟
شبکه تار عنکبوتی جهانی (وب) مدتها پس از اینترنت پا به عرصه وجود گذاشت. کاربرد اولیه اینترنت اساسا برای تبادل اطلاعات و پست الترونیک بود. تولد وب به سالهای ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۱ و به کارهای دانشمندی به نام تیم برنزی – لی در آزمایشگاه اروپایی فیزیک ذرات (CERN) در سوئیس بر می گردد.
انگیزه وی برای طراحی این استاندارد این بود که اطلاعاتی که افراد نیاز دارند در سندها و فایل هایی در کامپیوترهای مختلف ذخیره شده است تقریبا در تمام این اسناد ارجاعاتی به سندهای دیگر وجود دارد، در آن سند هم ارجاعاتی به سندهای دیگر هست و الی آخر…
«تیم» از خود پرسید که آیا راهی وجود دارد که بتوان به کمک آن سندی را که به آن اشاره شده، (بدون توجه به مکان این سند) دید؟ مثلا، ممکن است در سندی که در یک کامپیوتر در نیویورک قرار دارد دو ارجاع ، یکی به سندی در کامپیوتر در بمبئی و دیگری به سندی در کامپیوتر اتاق پهلویی، وجود داشته باشد این مفهوم که به ابر لینک (Hyper Link) معروف شد، سنگ بنای شبکه تار عنکبوتی جهانی یا وب است.
با اینکه مفهوم وب بسیار اغوا کننده بود، پیاده سازی واقعی آن بسیار پیچیده می نمود. برای اینکار دو نیاز اساسی وجود داشت: یک فرمت استاندارد برای مبادله آنها از طریق اینترنت.
نگاهی به تاریخچه اینترنت در ایران
کاربرد اولیه اینترنت اساسا برای تبادل اطلاعات و پست الترونیک بود
*سال ۱۳۷۱: در این سال، تنها تعداد کمی از دانشگاه های ایران توانستند به اینترنت مجهز شوند؛ از جمله این دانشگاه ها می توان دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه گیلان را نام برد که توسط مرکز تحقیقات فیزیک نظری و از طریق پروتکل UUCP به اینترنت وصل شدند.
*سال ۱۳۷۲: در این سال، ایران رسماً به شبکه جهانی اینترنت پیوست. اولین رایانه ای که در ایران به اینترنت متصل شد، رایانه مرکز تحقیقات فیزیک نظری بود و هم اکنون نیز این مرکز یکی از مرکزهای اصلی خدمات اینترنت در ایران است. مرکز تحقیقات فیزیک نظری و ریاضیات، به عنوان تنها نهاد ثبت اسامی قلمرو [ir.] در ایران به رسمیت شناخته می شود. این قلمرو، مشخصه تعیین شده برای هویت ایران در فضای اینترنت است.
*سال ۱۳۷۳: در این سال، مؤسسه ندا رایانه تأسیس شد. این مؤسسه در عرض یک سال، اولین وب سایت ایرانی را راه اندازی کرد. همچنین، این مؤسسه روزنامه «همشهری» را به زبان فارسی در اینترنت منتشر کرد که اولین روزنامه رسمی ایرانی در وب لقب گرفت. در همین سال، به دنبال اتصال به اینترنت از طریق ماهواره کانادایی کدویژن (Cadvision)، مؤسسه ندا رایانه فعالیت بازرگانی خود را به عنوان اولین شرکت خدمات سرویس اینترنتی (ISP) آغاز کرد.
*سال ۱۳۷۴: در این سال، مجلس ایران تأسیس شرکت «امور ارتباطات دیتا» تحت نظر شرکت مخابرات ایران را تصویب کرد و مسؤولیت توسعه خدمات دیتا در سطح کشور را به طور انحصاری در اختیار آن شرکت قرار داد.
*سال ۱۳۷۷: پروژه یونیکد در ایران با قرارداد شورای عالی انفورماتیک و همکاری بنیاد دانش و هنر واقع در انگلستان و با نظارت و مدیریت فنی دانشگاه صنعتی شریف تحت عنوان «فارسی وب» آغاز شد. هدف پروژه این بود که با گنجاندن کامل و جامع الفبای فارسی در استاندارد یونیکد، نشر فارسی در کامپیوتر، مخصوصاً اینترنت و وب، استاندارد شود و اصولاً مشکل قلم (فونت)های غیر استاندارد موجود در نرم افزارهای ایرانی حل شود.
موانع ومشکلات اینترنت در ایران
یکی از اصلی ترین موانع بر سر راه پیشرفت اینترنت در ایران سرعت و پهنای باند اینترنت است
یکی از اصلی ترین موانع بر سر راه پیشرفت اینترنت در ایران سرعت و پهنای باند اینترنت است که از زمان ورود اینترنت به ایران تا کنون پیشرفت قابل ملاحظه ای نداشته است. در حالی که بیشتر کشور های دنیا ADSL را پشت سر گذاشته اند، اکثر کاربران ایرانی هنوز از خطوط dial up سنتی آنهم با قیمتی نسبتا” بالا استفاده می کنند.خطوط ADSL ارئه شده گران است و سرعت آن حداکثر ۱۰ کیلو بایت بیشتر از خطوط dial up معمولی است.که آن هم با کیفیت بسیار بدی عرضه می شود.
یکی دیگر از موانع اصلی که موجب کاهش دسترسی مردم به اینترنت می شود ،هزینه اتصال به اینترنت است. برای سرعت دادن به رشد اینترنت در ایران باید هزینه اتصال به اینترنت و پهنای باند کاهش و کیفیت خدمات ارائه شده افزایش یابد.
یکی از راه کارهای موجود Internet Exchange Point) ) یا IXP است. IXP سرویس دهندگان مختلف اینترنت را در یک ناحیه یا کشور به هم متصل می کند تا بتوانند ترافیک اینترنتی را با هم تبادل کنند. در صورت وجود چنین شبکه‌ای سرویس دهندگان اینترنت برای رساندن کاربر به مقصد(سایت) موردنظر، پیغام خود را به جاهای مختلف ارسال نمی‌کنند.
مهمترین مزیت این شبکه‌ها کاهش هزینه و پهنای باند و افزایش قابلیت اطمینان، امنیت و سرعت است. استفاده از چنین مرکزی اکنون روشی جا افتاده در کشورهای پیشرفته است. اگر IXP در ایران راه‌اندازی شود دیگر نیازی با ارسال پیغام به خارج از کشور نیست و پیغام درون همین شبکه سفر می‌کند و به سرعت به مقصد مورد نظر می رسد. بدین ترتیب پهنای باند بین‌المللی استفاده شده، کاهش می‌یابد و تبادلات ارزی کشور نیز کمتر خواهد شد.
ملموس‌ترین مثال برای این مورد اعلام نتایج کنکور سراسری است که پیغام‌های ارسالی میلیون‌ها نفر از هموطنانمان پس از گشت و گذاری طولانی در اینترنت به افرانت و پارس‌آنلاین در داخل ایران می‌رسد.قبل از هر چیز باید شبکه انتقال اطلاعات با نرخ ارزان در اختیار مردم قرار گیرد. شهروندان در کشور ما نباید نرخ اینترنت خارج از کشور را بپردازتد.زیرا بیش از ۸۰ درصد تبادل اطلاعات در داخل کشور صورت می گیرد.بنابراین لازم است که در داخل کشور نیز شبکه دیتا داشته باشیم که این موضوع به پایین آوردن هزینه ها کمک بسیاری خواهد کرد.
اندک توسعه هایی که در زمینه تکنولوژی های انتقال اینترنت در ایران صورت می گیرد در تهران متمرکز است و همیشه با یک تاخیر ۸ تا ۱۰ ماهه وارد شهرهای بزرگ کشور می شود.
اینترنت دقیقا کجاست ؟
برخی تصور می کنند دذر نقطه ای دنیا، ساختمانی وجود دارد که پایگاه مرکزی اینترنت در آنجا قرار گرفته است. اما وقتی با ساختار اینترنت آشنا شویم خواهیم فهمید که این سوال اساسا بی معناست. همانطوری که قبلا نیز اشاره شد، اینترنت شبکه ای است از کامپیوترهای بهم پیوسته. اینترنت یک چیز مستقل نیست که دیگران کامپیوترهایشان را به آن متصل کنند. بلکه اینترنت خود حاصل به هم پیوستن این کامپیوترهاست. در واقع وقتی به کامپیوترهای یک سرویس دهنده اینترنت (ISP) متصل می شوید، کامپیوتر شما هم جزئی از اینترنت می شود.
اینترنت به انواع بسیار گوناگونی از سرویس های مخابراتی، از خطوط ساده تلفنی گرفته تا کابل های نوری پرسرعت و کانالهای ماهواره ای، متکی است. اکر این کانال های مخابراتی را بزرگراه اینترنت بدانیم، مسیر یاب ( routers- کامپیوترهایی که بر انتقال اطلاعات بین نقال مختلف نظارت می کنند) پلیس های راهنمایی آن هستند.
