عیب یابی مسائل مربوط به تبدیل نام به IP و بالعکس DNS یا DNS Resolution

همیشه ما برای شبکه مان نیاز به یک DNS بی نقص داریم تا بتواند به راحتی نام را بگیرد و IP تحویل دهد و همچنین هنگام درخواست نام ، IP را بگیرد و نام را تحویل دهد که به این فرایند DNS Resolution می گویند. اما اگر زمانی شاهد این بودید که DNS به درستی کار نمی کند ، چه باید کرد؟

این همان دلیـلی است که ما را در اینجا جمع کرده تا راهکارهایی را در اختیارتان قرار دهیم.پس با ما تا آخر مقاله همراه شوید.

زمانی که DNS Resolution شبکه شما نمیتوانست کارش را انجام دهد ، شما باید هر کاری که از دستتان بر می آید انجام دهید تا شبکه تان ضررهای بعدی را متحمل نشود ، زیرا اینکه بتوانید DNSتان را رفع عیب کنید هم شانسی بزرگ است که در خانه تان را زده است. در کل DNS یکی از ویژگی های اصلی شبکه به حساب نمی آید ، بلکه به عنوان یک نیاز به حساب می آید و مکمل سایر ویژگی ها می باشد. به عنوان یک مدیر شبکه ، باید همیشه گوشتان آماده فریاد هایی از کاربرانی که شبکه شان کار نمی کند باشد ، که ممکن است دلیل آن فریادها ، خراب شدن DNSسرور باشد. در این گونه موارد شما باید این اطمینان را به کاربران بدهید که شبکه می تواند به خوبی خوب کار کند و تمام گیر کار از DNSسرور می باشد پس تمام تلاش را بر این می گزاریم که DNSسرور را درست کنیم.

پس راه حل چیست؟چاره کار کجاست زمانی که DNS ، هیچ سرویسی را رائه نمی دهد؟و …..در اینجا ۱۰ نکته را قصد داریم بگوییم که معمولا هر وقت DNS به مشکل برمیخورد ، با رسیدگی به این موارد می توان عیوب آن را پیدا کرد.

۱٫ چک کردن کارت شبکه :

در اکثر موارد ، زمانی که شما وارد مرورگر اینترنتتان می شوید ، و مثلا آدرس www.itpro.ir را وارد می کنید و موفق نمی شوید که وارد وب سایت گفته شده شوید ، احتمال دارد که DNS نیز دچار مشکل شده باشد. در واقع ، این گونه موارد را احتمال خیلی زیادی می دهیم که از کارت شبکه تان باشد. و همچنین این احتمال را با اطمینان بیشتری خواهیم گفت ، اگر از کارت شبکه Wireless برای لپ تابتان استفاده کنید. پروتکل های امنیتی wireless ، . کلید های کارت شبکه Wireless را در طی دوره هایی تغییر می دهند و یا سیگنال های بسیار قوی و محکم را ارسال می کنند که اینها موجب می شود که کارت شبکه طی مدت طولانی آسیب ببیند.

به عبارتی دیگر ، قبل از اینکه DNS را برای این مشکل مقصر بدانیم ، شروع به عیب یابی لایه یکم OSI یا همان لایه Physical می کنیم و سپس کارت شبکه را چک می کنیم. در اینجا شما باید کارت شبکه Wirelessتان را با یک اینترنتی که از صحت آن اطمینان دارید چک کنید.

نکته ای که باید به آن توجه کنید این است که تفاوت آدرس دهی توسط DNS برای شبکه های Local و اینترنت این است که ، درون شبکه های Local آدرس های IP مانند ۱۶۹٫x.x.x می باشند و نیازی به آدرس های Valid ندارند.

پس با دانستن نکته بالا ، می توانیم این نتیجه را بگیریم که IP ای که کارت شبکه مان از DNS دریافت می کند ، به دلیل اینکه به اینترنت متصل است نباید با ۱۶۹٫x.x.x شروع شود زیرا این آدرس ها مخصوص آدرس های Local می باشند ، پس باید با Status گرفتن از کارت شبکه و مشاهده Detail آن ، مانند تصویر زیر ، رنج IP آن دهی باشد.

۲٫ اطمینان از درست بودن آدرس های IP مربوط به DNS سرور :

همانگونه که در مرحله قبل به بررسی کارت شبکه و IPهای معتبر آن پرداختیم ، اکنون در این مرحله می خواهیم یک مرحله جلوتر برویم و عمیق تر به موارد DNS بپردازیم که شاید عیب کار از اینجا باشد که آن هم ، درست بودن IPهای DNS و اولویت این IPها می باشد.

همانگونه که در شکل نشان داده ایم ، می توانید جلوی IPv4 DNS Server آدرسهایی را مشاهده کنید. توجه کنید که آدرس های DNS سرور ، داخل سابنت خودمان قرار دارند . بنابراین حتی اگر Default Getaway هم از کار بیفتد یا اصطلاحا Down شود ، باز هم می توانیم به DNSسرور دسترسی داشته باشیم.درون اکثر شبکه های بزرگ از این سبک گفته شده استفاده می شود. اما DNSسرورهای شما حتما نباید داخل سابنت خودتان باشد ، یعنی در حقیقت اکثر ISPها و … DNSسرور را حتی درون سابنتی که Default Getaway هم هست قرار نداده اند.

اکثر روترهای خانگی هنگام پیکربندی ، از DNS سرورهایی که مختص خودشان باشند استفاده نمی کنند بلکه این روتر ها با استفاده از Proxi از یک DNSسرور دیگر استفاده می کنند. یعنی در حقیقت ، آدرس IP مربوط به DNSسرور شما ممکن است مشابه روتر شما باشد.

نهایتا ، مطمئن شوید که DNSسرورهایتان در اولویت درستی قرار دارند. همانگونه که در شکل بالا نشان داده ایم ، آدرس DNSسرور ما نیز ۱۰٫۰٫۱٫۲۰ است. و همچنین هر آدرسی را که نتوانست پاسخگو باشد را به ۱۰٫۰٫۱٫۱ که همان روترمان می باشد ، ارسال کند که اصطلاحا Forward کردن هم می گویند. که روتر مان با استفاده از Proxi نیز ، DNS را به DNSسرور اصلی درون ISP متصل می کند. که ما می توانیم DNSسرور های آنها که روتر ما به آنها متصل است را مانند شکل زیر مشاهده کنیم.

این بحث ، دو نکته را به ما نشان داد. یکی اینکه ، ابتدا مطمئن شوید که DNSسرورهایتان در اولویت های درستی قرار گرفته اند. یعنی اگر شما یک DNSسرور Local داشته باشید ، مانند خودمان که از DNS محلی خودمان استفاده می کنیم ، آنگاه باید آدرس DNSخودمان در ابتدا قرار داشته باشد یعنی اولویت آن بالاتر از DNSسرور اینترنت باشد. و دومین نکته ای که به ما نشان داد این است که شما باید بتوانید که آدرس های IP مربوط به DNSسرور ISPتان را PING کنید. برای این کار مانند شکل پایین ما به آدرس IP مربوط به DNSسرور ISP نیز Ping زده ایم.

۳٫ Ping گرفتن از آدرس وب سایتی که قصد متصل شدن به آن را دارید :

یکی دیگر از راه های اینکه متوجه شویم DNSمان دارای مشکل شده است یا نه Ping گرفتن است.یعنی اگر توانستیم با IP نیز Ping بگیریم ، اما نتوانستیم با نام Hostمان Ping بگیریم ، آنگاه متوجه می شویم که DNSمان دارای مشکل شده است.

و اگر DNSسرور ما نیز با بعضی از آدرس های Host مشکل داشت ، می توانیم آنها را به صورت دستی خودمان وارد DNSسرور کنیم. و اینکه به محض برقرار شدن ارتباطمان با DNS ، باید آدرس ها را به صورت دستی وارد آن کنیم.

۴٫ استفاده از دستور NSLOOKUP برای پیدا کردن اولین DNS سروری که استفاده می شود :

شما می توانید با استفاده از دستور nslookup به اطلاعات بسیار زیادی از DNS Resolution خودتان دستیابید. که یکی از استفاده های آن ، پیدا کردن اولین DNS سروری است که به هنگام فراخواندن یک آدرس ، مورد استفاده قرار می گیرد.که به عنوان مثال از آدرس www.windowsnetworking.com برای استفاده از این دستور استفاده می کنیم.

نکته ای که از این دستور می توان متوجه شد این است که آیا DNS داخلی مان نیز دچار مشکل شده است یا نه ، که در صورت بروز مشکل نیز Fail را نمایش می دهد. و همچنین از قسمت non-authoritative answer می توان DNSسروری را که از ISP معرفی می شود را مشاهده نمود.

در ضمن شما با این دستور می توانید پاسخی که از سوی DNSسرورهایتان به شما داده می شود را با هم مقایسه کنید.یعنی هر بار به طور دستی از یک DNSسرور مورد نظر درخواستی را بکنید و پاسخ های آنها را با هم مقایسه کنید.

۵٫ بررسی DNS Suffix :

اگر شما به دنبال یک نام Host روی DNSسرور هستید که کامپیوتر شما هم عضو آن می باشد ، باید بتوانید با وارد کردن نام Host آن به آن دستیابی پیدا کنید ، نه اینکه از طریق آدرس ( FQDN (fully qualified DNS name به آن برسید که برای این کار باید از DNS Suffix نیز کمک بگیرید.به عنوان مثال اگر به Server1 متصل باشیم آنگاه DNSسرور می تواند چندیدن ورودی برای DNS داشته باشد. برای این منظور شما باید کارت شبکه تان را طوری تنظیم کنید که connection specific DNS suffix مانند خط اول نشان داده شده در شکل را داشته باشد. همانگونه که در شکل هم نشان داده شده است DNS Suffix نیز همان wiredbraincoffee.com است ، که زمانی که ما قصد اتصال به Server 1 را داشته باشیم ، با وارد کردن Server 1 نیز نام DNS Suffix به دنبال آن می آید و به صورت server1.wiredbraincoffee.com می شود.

۶٫ از تنظیمات DNSتان مطمئن شوید که IP های DNSرا از DHCPسرور دریافت می کنید :

بعضی اوقات ، افراد می خواهند که کارت شبکه شان را به گونه ای تنظیم کنند که IPها را به طور اتوماتیک از DHCPسرور دریافت نمایند.اما همانگونه که در شکل پایین نشان داده شده است ، این کارت شبکه به صورت دستی ، IP نیز برای DNSسرور قرار داده است.

برای اینکه دریافت IP را به صورت اتوماتیک قرار دهید باید وارد تنظیمات کارت شبکه شوید و Propertis را بزنید و بعد از آن Internet Protocol Version 4 (TCP/IPv4 و منویی که باز می شود مانند شکل بالا است که باید گزینه Obtain DNS server address automatically را فعال کنید.

۷٫ Release و Renew کردن IP مربوط به DHCPسرور و اطلاعات DNSسرور :

زمانی که شما تنظیمات کارت شبکه تان را به گونه ای قرار دادید که اطلاعات DNS را از DHCP دریافت نماید ، این امکان دارد که از قبل IP مربوط به DNS سرور نیز که قبلا به صورت دستی اعمال شده بود نیز ، هنوز وجود داشته باشد که این عمل باعث ناسازگاری هایی می شود. پس بعد از اینکه مرحله ۶ را انجام دادید ، پیشنهاد می کنیم که یک بار آدرس ها را رها و یک بار دیگر IP جدید دریافت کنید.

برای این کار باید Command Prompt خود را Run As Administrator بکنید و دستورات زیر را به ترتیب وارد کنید:

IPCONFIG /RELEASE
IPCONFIG /RENEW

و در نهایت دستور IPCONFIG /ALL وارد کنید تا IP جدید و اطلاعات جدید DNS را مشاهده کنید.

۸٫ بررسی DNSسرور و Restart کردن سرویس ها و راه اندازی مجدد آن در صورت لزوم :

البته لازم است بدانید که ، اگر DNSسرور واقعا هنگ کرده باشد یا به عبارتی Down شده باشد یا اینکه به درستی پیکربندی نشده باشد ، برای شما مشکلااتی را ایجاد می کند و شما به عنوان مدیر آن شبکه ، لازم نمی دانید که به سراغ کلاینت ها بروید و ترجیح می دهید که به همان سرور رسیدگی کنید.

اما در کل شما به عنوان مدیر شبکه ، مسئول این DNS هستید که دچار مشکل شده است ، پس باید آن وضعیت آن را چک کنید و آن را مجددا Config کنید تا مشکلش حل شود.

۹٫ راه اندازی مجدد DNSهای اداره های کوچک یا DNSهای خانگی :

همان گونه که در قسمت شماره ۲ ذکر کردیم و با توجه به شکل آن ، درون روترهای خانگی و اداره های کوچک تنظیمات DNS را به گونه ای پیکربندی می کردیم که به صورت اتوماتیک از DHCP تنظیماتشان را دریافت نمایند ، اما خود روترها باید از طریق Proxy نیز تنطیمات DNSشان را از DNS مربوط به خود ISP دریافت نمایند.

چیزی که ممکن است پیش بیاید این است که ، شاید کامپیوتری که داریم ، اطلاعات شبکه ای آن که شامل آدرس های DNSسرور نیز می باشد دچار مشکل نباشد و عیب کار از روترمان باشد ، یعنی اطلاعات روتر با مشکل مواجه شده است.برای رفع این مشکل می توان DHCP مربوط به ISP را با استفاده از دستورات Release و Renew مجددا تنظیم کرد یا اینکه روتر را مجددا راه اندازی کنیم که اصطلاحا به این کار Reboot کردن روتر نیز می گویند.

۱۰٫ تماس با ISP :

آخرین کاری که باید انجام دهید تا DNS کامپیوترتان سالم شود این است که با ISP نیز تماس پیدا کنید و از DNSسرور همان ISP سرویس بگیرید و از DNS Resolution همان ISP استفاده کنید.

کلام آخر :

DNS Resolution به عنوان یکی از حیاتی ترین مباحثی است که باید در ساختار شبکه مد نظر قرار گیرد و همچنین باید همیشه به درستی کار کند تا برنامه ها هم بتوانند به درستی جلو بروند . در این مقاله سعی داشتیم ۱۰ نکته ای را که هنگام عیب یابی DNS نیاز است را برایتان بازگو کنیم که امیدواریم برایتان مفید واقع شود.