پرینت این برگه ⇑  | |
| ⇐ مفاتیح الجنان ⇐اعمال شب جمعه | |
| 〉 بازگشت به فهرست کتاب شریف مفاتیح الجنان. | ⊂ فهرست مفاتیح الجنان ⊃ |
مفاتیح الجنان اعمال شب جمعه
شب جمعه را اعمال بسیارى است که ما در اینجا تنها به ذکر چند عمل بسنده میکنیم.
اوّل: بسیار گفتن «سُبْحانَ اللّهِ، وَ اللّهُ أَکْبَر، وَ لَا إِلَه إِلاّ اللّهُ» و زیاد صلوات فرستادن، روایت شده: جمعه، شبش تابناک و روزش بس روشن است، پس ذکر «سبحان اللّه، و اللّه اکبر، و لا اله الاّ اللّه» بگوئید و بر محمّد و آل محمّد بسیار صلوات فرستید و در روایت دیگر آمده: که کمترین صلوات در این شب، صد مرتبه است، و هرچه بیشتر باشد بهتر است.
و از امام صادق علیه السّلام روایت شده: صلوات بر محمّد و آل محمّد در شب جمعه با هزار کار نیک برابر است و هزار گناه را پاک میکند و مقام انسان را هزار درجه بالا میبرد و مستحب است که پس از نماز عصر پنجشنبه تا آخر روز جمعه بر محمّد و آل محمّد بسیار صلوات فرستند.
و با سند صحیح از حضرت صادق علیه السّلام روایت شده: هنگام عصر روز پنجشنبه فرشتگان از آسمان با قلم هاى طلا و صحیفه هاى نقره فرود میآیند و در عصر پنجشنبه و شب و روز جمعه تا هنگام غروب خورشید جز صلوات بر محمّد و خاندان آن حضرت چیزى ننویسند.
و شیخ طوسى فرموده: در روز پنجشنبه مستحبّ است فرستادن هزار صلوات بر محمّد و آل محمّد.
و در آن بگوید:
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَ أَهْلِکْ عَدُوَّهُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ.
خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و فرج ایشان را تعجیل نما، و دشمنانشان را از جن و انس از اولین و آخرین نابود فرما.
و گفتن این صلوات صد مرتبه از بعد از عصر پنجشنبه تا آخر روز جمعه فضیلت بسیار دارد.
و نیز شیخ فرموده: مستحب است در آخر روز پنجشنبه به این صورت استغفار کنند:
أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِی لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ تَوْبَهَ عَبْدٍ خَاضِعٍ مِسْکِینٍ مُسْتَکِینٍ لا یَسْتَطِیعُ لِنَفْسِهِ صَرْفا وَ لا عَدْلا وَ لا نَفْعا وَ لا ضَرّا وَ لا حَیَاهً وَ لا مَوْتا وَ لا نُشُوراً وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ الْأَخْیَارِ الْأَبْرَارِ وَ سَلَّمَ تَسْلِیماً .
طلب آمرزش مى نمایم از خدایى که نیست معبودى جز او، زنده و پایدار است، و توبه مى نمایم به سوى او توبه بنده فروتن بى چیز که فقیر و عاجز ناتوان است براى نفس خود و نه دفاعى و نه سودى و نه زیانى و نه زندگی و نه مرگى و نه رستاخیزى و درود خدا بر محمّد و خاندان او، پاک و پاکیزگان، از برگزیدگان و نیکان، و درود فراوان فرست.
دوّم: آنکه در شب جمعه این سوره ها را بخواند که از براى هریک فوائد و ثواب بسیار روایت شده: بنى اسرائیل [اسراء] کهف، سه طس [شعراء و نمل و قصص] سجده، یسى، ص، احقاف، واقعه، حم سجده، حم دخان، طور، اقتربت، جمعه و اگر فرصت نشد همه را تلاوت کند، واقعه و سوره هاى قبل از آن را انتخاب کند، زیرا از امام صادق علیه السّلام روایت شده هرکه در هر شب جمعه سوره «اسراء» را بخواند، نمى میرد تا خدمت حضرت قائم (عج) رسد و از اصحاب آن حضرت گردد و هرکه در هر شب جمعه سوره «کهف» را بخواند، نمی میرد مگر شهید و خداوند او را در قیامت با شهیدان محشور می کند و در قیامت همراه ایشان نگاهش می دارد و هرکه در شب جمعه سوره هاى شعراء و نمل و قصص را تلاوت کند، از دوستان خدا گشته و در امان و حمایت حق تعالى قرار می گیرد و نیز در دنیا دچار فقر و تنگدستى نمى شود و خدا در آن جهان چندان از بهشت به او عطا کند که خشنود شود و بلکه افزون بر خشنودى اش بر او کرامت نماید، و صد زن زیبا چشم از زنان دلرباى بهشت را به همسرى او در آورد و هرکه در شب جمعه سوره سجده را بخواند خدا در قیامت نامه اعمالش را به دست راست او دهد و در حسابرسى اعمال بر او آسان گیرد.
و از دوستان محمّد و خاندان او باشد.
و به سند معتبر از امام باقر علیه السّلام روایت شده: هرکس هر شب جمعه سوره «ص» را قرائت کند، از خیر این جهان و جهان دیگر آن اندازه به او ببخشند که جز به پیامبرى مرسل یا فرشته اى مقرّب نبخشیده و او را با هرکس از اهل خانه اش که بخواهد وارد بهشت کنند، حتى خدمتکارى که به او خدمت کرده باشد، هرچند از خانواده او به حساب نیاید و در حدّ شفاعت او نباشد.
و از امام صادق علیه السّلام روایت شده: هرکه در شب جمعه یا روز جمعه سوره «احقاف» را بخواند، در دنیا دچار بیم و هراس نشود و در روز قیامت از وحشت و ترس در امان باشد، و هرکه در شب جمعه سوره واقعه را بخواند، خدا او را دوستش بدارد و او را محبوب تمام مردم کند، و در دنیا دچار بدحالى و تنگدستى نشود و آفتى از آفات دنیا به او نرسد، و از دوستان حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام باشد و این سوره مخصوص امیر المؤمنین علیه السّلام است.
و روایت شده: هرکه سوره «جمعه» را در هر شب جمعه تلاوت کند کفاره اعمال او از این جمعه تا جمعه دیگر خواهد بود.
و نیز همین فضیلت براى کسی که در هر شب جمعه و بعد از ظهر و عصر جمعه سوره «کهف» را بخواند وارد شده است.
و آگاه باش که براى شب جمعه نمازهاى بسیارى وارد شده.
اوّل: نماز حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام دوّم: دو رکعت نماز که در هر رکعت، «حمد» و پانزده مرتبه سوره «زلزال» در روایت است: هرکه این نماز را بجا آورد، خدا او را از عذاب قبر و هول و هراس قیامت ایمن کند.
سوّم: آنکه در شب جمعه در رکعت اوّل نماز مغرب و رکعت اوّل نماز عشاء سوره «جمعه» و در رکعت دوّم نماز مغرب سوره «توحید» و در رکعت دوم عشا سوره «اعلى» را بخواند.
چهارم: خواند شعر را در شب جمعه ترک کند؛زیرا در حدیث صحیح از امام صادق علیه السّلام روایت شده: براى شخص روزه دار و شخص محرم و نیز در حرم خدا و در روز جمعه و در شب آن روایت کردن شعر مکروه است.
راوى به حضرت عرض کرد: هرچند معناى آن شعر مطلب حقى باشد، فرمود: هرچند شعر به حق باشد.
و در حدیث معتبر از امام صادق علیه السّلام روایت شده: رسول خدا فرمود: هرکه در شب یا روز جمعه یک شعر بخواند، در آن شب و روز بهره اى از ثواب به غیر آن نداشته باشد.
و براساس روایت معتبر دیگر، در آن شب و روز نمازش مورد قبول واقع نشود [از آنجاکه شعر و خواندن آن مورد علاقه مردوزن، پیروجوان، عالم وعامى و خلاصه تمام مردم است، شاید اصرار روایات بر ترک خواند شعر در شب و روز جمعه به خاطر این باشد که اهل ایمان از قرائت قرآن و دعا و مستحبات شب و روز جمعه باز نمانند و ثوابهاى عظیم و بهره هاى وافر الهى را از دست ندهند.
مترجم] پنجم: در حق مؤمنین بسیار دعا کند، چنان که حضرت زهرا علیها السّلام بسیار دعا می کرد و روایت شده اگر براى ده نفر از برادران مؤمن که از دنیا رفته باشند طلب آمرزش کند بهشت براى او واجب مى شود.
ششم: دعاهاى مخصوص شب جمعه را بخواند که آن دعاها بسیار است و ما به ذکر برخى از آنها بسنده مى کنیم: به سند صحیح از امام صادق علیه السّلام روایت شده: هرکس در شب جمعه در سجده آخر نافله شب این دعا را هفت بار، بخواند، هنگامى که از آن فارغ شود، آمرزیده شده باشد.
و اگر در هر شب این دعا را در سجده آخر نافله شب بخواند، بهتر است.
و آن دعا این است:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَ اسْمِکَ الْعَظِیمِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِی ذَنْبِیَ الْعَظِیمَ .
خدایا! از تو مى خواهم به عنایت کریمانه و نام بزرگت که درود فرستى بر محمّد و خاندان محمّد و از گناهانم بزرگم درگذرى.
و از حضرت رسول صلّى اللّه علیه و آله روایت شده: هرکس در شب یا روز جمعه این دعا را، هفت بار بخواند، اگر در آن شب یا در آن روز از دنیا برود وارد بهشت مى شود و آن دعا این است:
اللَّهُمَّ أَنْتَ رَبِّی لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ خَلَقْتَنِی وَ أَنَا عَبْدُکَ وَ ابْنُ أَمَتِکَ وَ فِی قَبْضَتِکَ وَ نَاصِیَتِی بِیَدِکَ أَمْسَیْتُ عَلَى عَهْدِکَ وَ وَعْدِکَ مَا اسْتَطَعْتُ أَعُوذُ بِرِضَاکَ مِنْ شَرِّ مَا صَنَعْتُ أَبُوءُ بِنِعْمَتِکَ [بِعَمَلِی ] وَ أَبُوءُ بِذَنْبِی [بِذُنُوبِی ] فَاغْفِرْ لِی ذُنُوبِی إِنَّهُ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلا أَنْتَ .
خدایا! تویى پروردگار من، شایسته پرستشى جز تو نیست، تو مرا آفریدى و من بنده تو و فرزند کنیز تو و در دست قدرت توام و زمام زندگى ام به دست توست، تا توانستم بر عهد و پیمان روز را به شب آوردم.
از شرّ آنچه انجام دادم به خوشبینى و خشنودى تو پناه می آورم، به نعمتت اعتراف و به گناهم اقرار مینمایم پس گناهانم را بیامرز، زیرا گناهان را جز تو نمى آمرزد.
شیخ طوسى و سیّد کفعمى و سیّد ابن باقى رحمهم اللّه فرموده اند: در شب و روز جمعه و شب و روز عرفه مستحب است دعاى اللّهم من تعبّا.
.
.
خوانده شود، ما آن را از کتاب» مصباح شیخ «نقل میکنیم و آن دعا این است:
اللَّهُمَّ مَنْ تَعَبَّأَ وَ تَهَیَّأَ وَ أَعَدَّ وَ اسْتَعَدَّ لِوِفَادَهٍ إِلَى مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ طَلَبَ نَائِلِهِ وَ جَائِزَتِهِ فَإِلَیْکَ یَا رَبِّ تَعْبِیَتِی وَ اسْتِعْدَادِی رَجَاءَ عَفْوِکَ وَ طَلَبَ نَائِلِکَ وَ جَائِزَتِکَ فَلا تُخَیِّبْ دُعَائِی یَا مَنْ لا یَخِیبُ عَلَیْهِ سَائِلٌ [السَّائِلُ ] وَ لا یَنْقُصُهُ نَائِلٌ فَإِنِّی لَمْ آتِکَ ثِقَهً بِعَمَلٍ صَالِحٍ عَمِلْتُهُ وَ لا لِوِفَادَهِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ أَتَیْتُکَ مُقِرّا عَلَى نَفْسِی بِالْإِسَاءَهِ وَ الظُّلْمِ،
خدایا! هرکس به امید کمک و طلب عطا و جود و جایزه مخلوقى مجهّز و مهیّا و آماده دیدار او شود، تنها به سوى توست اى پروردگار من استعداد و آمادگى من به امید عفو و درخواست و جایزه است، پس مرا از خواسته ام ناامید مساز، اى آن که پرسنده اى از او محروم نگردد و بخشیده اى از او نکاهد من به پشتوانه عمل شایسته اى که انجام داده باشم، و یا به امید آفریده اى که به او دل بسته باشم به پیشگاهت نیامده ام، به درگاهت آمده ام با با اعتراف بر نفس خویش به بدکارى دستم
مُعْتَرِفا بِأَنْ لا حُجَّهَ لِی وَ لا عُذْرَ أَتَیْتُکَ أَرْجُو عَظِیمَ عَفْوِکَ الَّذِی عَفَوْتَ [عَلَوْتَ ] بِهِ [عَلَی] عَنِ الْخَاطِئِینَ [الْخَطَّائِینَ ] فَلَمْ یَمْنَعْکَ طُولُ عُکُوفِهِمْ عَلَى عَظِیمِ الْجُرْمِ أَنْ عُدْتَ عَلَیْهِمْ بِالرَّحْمَهِ فَیَا مَنْ رَحْمَتُهُ وَاسِعَهٌ وَ عَفْوُهُ عَظِیمٌ یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ لا یَرُدُّ غَضَبَکَ إِلا حِلْمُکَ وَ لا یُنْجِی مِنْ سَخَطِکَ إِلا التَّضَرُّعُ إِلَیْکَ فَهَبْ لِی یَا إِلَهِی فَرَجا بِالْقُدْرَهِ الَّتِی تُحْیِی بِهَا مَیْتَ الْبِلادِ ،
و با اعتراف به اینکه هیچ دلیل و نه عذرى بر بدکاریام نیست، گذشت فراگیرت را که بر آن از خطاکاران درمی گذرى امیدوارم، پس پافشارى بر جرم بزرگشان از اینکه بر انان دوباره مهرورزى تو را بازنداشت، پس اى آن که رحمتش فراگیر و گذشتش بس بزرگ است اى بزرگ، اى بزرگ، اى بزرگ، جز بردبارى ات خشم تو را برنگرداند و جز زارى به پیشگاهت از ناخشنودى ات رهایى نبخشد، پس خدایا! با نیرویى که با آن سرزمینهاى مرده را زنده می کنى برایم گشایشى بخش
وَ لا تُهْلِکْنِی غَمّا حَتَّى تَسْتَجِیبَ لِی وَ تُعَرِّفَنِی الْإِجَابَهَ فِی دُعَائِی وَ أَذِقْنِی طَعْمَ الْعَافِیَهِ إِلَى مُنْتَهَى أَجَلِی وَ لا تُشْمِتْ بِی عَدُوِّی وَ لا تُسَلِّطْهُ عَلَیَّ وَ لا تُمَکِّنْهُ مِنْ عُنُقِی اللَّهُمَّ [إِلَهِی ] إِنْ وَضَعْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَرْفَعُنِی وَ إِنْ رَفَعْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَضَعُنِی وَ إِنْ أَهْلَکْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَعْرِضُ لَکَ فِی عَبْدِکَ أَوْ یَسْأَلُکَ عَنْ أَمْرِهِ،
و از اندوه هلاکم مکن تا آنکه دعایم را مستجاب نمایى و مرا به اجابت دعایم آگاه سازى و شیرینى سلامت و تندرستى را تا پایان عمر به من بچشان و مرا در معرض سرزنش دشمنم قرار مده و او را بر من چیره مساز و بر گردنم مسلّط مکن خدایا! اگر تو مرا حقیر و پست بدارى، پس چه کسى بلندم گرداند و اگر تو مرا بلند گردانى، پس کیست آن که مرا خوار کند و اگر هلاکم کنى، پس کیست آن که درباره بنده ات در برابر تو خود نماید؟ یا از کار او از تو پرس و جو کند؟
وَ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّهُ لَیْسَ فِی حُکْمِکَ ظُلْمٌ وَ لا فِی نَقِمَتِکَ عَجَلَهٌ وَ إِنَّمَا یَعْجَلُ مَنْ یَخَافُ الْفَوْتَ وَ إِنَّمَا یَحْتَاجُ إِلَى الظُّلْمِ الضَّعِیفُ وَ قَدْ تَعَالَیْتَ یَا إِلَهِی عَنْ ذَلِکَ عُلُوّا کَبِیرا اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ فَأَعِذْنِی وَ أَسْتَجِیرُ بِکَ فَأَجِرْنِی وَ أَسْتَرْزِقُکَ فَارْزُقْنِی وَ أَتَوَکَّلُ عَلَیْکَ فَاکْفِنِی وَ أَسْتَنْصِرُکَ عَلَى عَدُوِّی [عَدُوِّکَ ] فَانْصُرْنِی وَ أَسْتَعِینُ بِکَ فَأَعِنِّی وَ أَسْتَغْفِرُکَ یَا إِلَهِی فَاغْفِرْ لِی آمِینَ آمِینَ آمِینَ .
با آنکه به یقین میدانم که نه در حکم تو ستمى است و نه در انتقامت شتابى، چه تنها کسى در انتقام شتاب مى کند که از دست دادن فرصت را می هراسد و فقط کسى محتاج ستمگرى است که ناتوان است، و حال آنکه تو اى خداى من! از این امور بسیار برترى.
بار خدایا به تو پناه میآورم، پس پناهم ده و از تو امان مى جویم پس امانم ده و از توروزى می طلبم پس روزی ام ده و اعتماد میکنم بر تو، پس تو خود مرا کافى باش، و براى غلبه بر دشمنم از تو یارى مى خواهم پس یاری ام ده، و از تو مدد می جویم پس مرا مدد فرما، اى خداى من! دعایم را بپذیر.
بپذیر.
بپذیر.
هفتم: دعاى «کمیل» را بخواند که در فصل بعد خواهد آمد ان شاء اللّه [کمیل بن زیاد نخعى، از اصحاب امیر المؤمنین علیه السّلام است که حضرت به اصرار وى دعاى کمیل را انشاء و به او تعلیم فرمود] هشتم: دعاى «اللّهمّ یا شاهد کلّ نجوى» را که در شب عرفه هم خوانده مى شود، بخواند.
این دعا نیز ان شاء اللّه تعالى خواهد آمد.
نهم: ده مرتبه بگوید:
یَا دَائِمَ الْفَضْلِ عَلَى الْبَرِیَّهِ یَا بَاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالْعَطِیَّهِ یَا صَاحِبَ الْمَوَاهِبِ السَّنِیَّهِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ خَیْرِ الْوَرَى سَجِیَّهً وَ اغْفِرْ لَنَا یَا ذَا الْعُلَى فِی هَذِهِ الْعَشِیَّهِ.
اى کسى که جود و بخشش توبه آفریدگان همیشگى است! اى آن که دو دست سخاوت خود را براى عطا گشوده اى! اى صاحب عطاهاى گرانبها! بر محمّد و خاندان او، نیکوخوترین مردمان درود فرصت، و ما را اى خداى بلندمرتبه در چنین شبى بیامرز.
این ذکر شریف در شب عید فطر نیز خوانده می شود.
دهم: انار بخورد، چنانکه امام صادق علیه السّلام در هر شب جمعه میل میفرمود، و اگر هنگام خوابیدن بخورد، شاید بهتر باشد، چه آنکه روایت شده: هرکه وقت خوابیدن انان بخورد تا صبح در جان خود ایمن خواهد بود.
و سزاوار است هرگاه انار بخورد، در زیر آن دستمالى بگستراند که هر دانه اى از ان بیفتد جمع کرده و بعد بخودرد و بهتر است دیگرى را در آن انار شریک نسازد.
شیخ جعفر ابن احمد قمى رحمه اللّه در کتاب، عروس از امام صادق علیه السّلام روایت کرده: هرکه ما بین دو رکعت نافله و فریصه صبح صد مرتبه بگوید:
سُبْحَانَ رَبِّیَ الْعَظِیمِ وَ بِحَمْدِهِ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّی وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ
منزه است پروردگار بزرگ من و به ستایش او را سزاست، از خدا، پروردگار خود، آمرزش مى طلبم و به سوى او باز مى گردم.
خدا در بهشت خانه اى براى او بنا کند.
و شیخ طوسى و سید ابن طاووس و دیگران این دعا را ذکر کرده و گفته اند: مستحب است در سحر شب جمعه این دعا خوانده شود:
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ هَبْ لِیَ الْغَدَاهَ رِضَاکَ وَ أَسْکِنْ قَلْبِی خَوْفَکَ وَ اقْطَعْهُ عَمَّنْ سِوَاکَ حَتَّى لا أَرْجُوَ وَ لا أَخَافَ إِلا إِیَّاکَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ هَبْ لِی ثَبَاتَ الْیَقِینِ وَ مَحْضَ الْإِخْلاصِ وَ شَرَفَ التَّوْحِیدِ وَ دَوَامَ الاسْتِقَامَهِ وَ مَعْدِنَ الصَّبْرِ وَ الرِّضَا بِالْقَضَاءِ وَ الْقَدَرِ یَا قَاضِیَ حَوَائِجِ السَّائِلِینَ یَا مَنْ یَعْلَمُ مَا فِی ضَمِیرِ الصَّامِتِینَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ،
خدایا! بر محمّد و خاندان او درود فرست و در این بامداد خشنودى خود را بر من ارزانى بدار، و ترس از خویش را در دلم جاى ده، و دلم را از غیر خود ببر، تا به غیر تو امید نبندم و جز از تو نترسم، خدایا! بر محمّد و خاندان او درورد فرست و مرا یقین استوار، و اخلاص بى شائبه و قدر خود، ببخش، اى برآورنده نیازهاى پرسندگان! اى آن که هرچه در نهاد خاموشان مى گذرد میداند! بر محمد و خاندانش درود فرست
وَ اسْتَجِبْ دُعَائِی وَ اغْفِرْ ذَنْبِی وَ أَوْسِعْ رِزْقِی وَ اقْضِ حَوَائِجِی فِی نَفْسِی وَ إِخْوَانِی فِی دِینِی وَ أَهْلِی إِلَهِی طُمُوحُ الْآمَالِ قَدْ خَابَتْ إِلا لَدَیْکَ وَ مَعَاکِفُ الْهِمَمِ قَدْ تَعَطَّلَتْ إِلا عَلَیْکَ وَ مَذَاهِبُ الْعُقُولِ قَدْ سَمَتْ إِلا إِلَیْکَ فَأَنْتَ الرَّجَاءُ وَ إِلَیْکَ الْمُلْتَجَأُ یَا أَکْرَمَ مَقْصُودٍ وَ أَجْوَدَ مَسْئُولٍ هَرَبْتُ إِلَیْکَ بِنَفْسِی یَا مَلْجَأَ الْهَارِبِینَ،
و خواهشم را برآور، و گناهم را بیامرز و روزی ام را وسعت بخش و نیازهاى درونى ام و حوائج براداران دینى ام و خانواده ام را برآورد، خداى من آرزوهاى دور و سرکش جز نزد تو ناکام است، همّتهاى بلند جز آنکه بر گرد کوى تو گردد بیهوده باشد و راههاى خرد بسته است جز به سوى تو، پس تویى امید دلها و به سوى توست پناهگاه، اى گرامى ترین مراد، و بخشنده ترین درخواست شده! با همه وجودم به سوى تو گریخته ام، اى پناهگاه گریختگان،
بِأَثْقَالِ الذُّنُوبِ أَحْمِلُهَا عَلَى ظَهْرِی لا أَجِدُ لِی إِلَیْکَ شَافِعا سِوَى مَعْرِفَتِی بِأَنَّکَ أَقْرَبُ مَنْ رَجَاهُ الطَّالِبُونَ وَ أَمَّلَ مَا لَدَیْهِ الرَّاغِبُونَ یَا مَنْ فَتَقَ الْعُقُولَ بِمَعْرِفَتِهِ وَ أَطْلَقَ الْأَلْسُنَ بِحَمْدِهِ وَ جَعَلَ مَا امْتَنَّ بِهِ عَلَى عِبَادِهِ فِی کِفَاءٍ لِتَأْدِیَهِ حَقِّهِ [أَنَالَ بِهِ حَقَّهُ ] صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ لا تَجْعَلْ لِلشَّیْطَانِ عَلَى عَقْلِی سَبِیلا وَ لا لِلْبَاطِلِ عَلَى عَمَلِی دَلِیلا.
با بارهاى گناه که بر دوش مى کشم، درحالى که براى رسیدن به تو یاورى نمى یابم جز آگاهى از اینکه تو نزدیک ترین کسى هستى که امید جویندگان به اوست و آنچه را که نزد اوست راغبان آرزومندند، اى آن که خردها را به معرفت خویش شکوفا ساخت، و زبانها را به ستایش خود گشود و آنچه را بر بندگانش منّت گذارد، براى اداى حق خود بسنده ساخت، بر محمّد و خاندان درود فرست و براى شیطان بر خردم راهى و به سوى باطل بر عملم راهنما و دلیلى قرار مده.
و به هنگام طلوع صبح روز جمعه این دعا را بخواند:
أَصْبَحْتُ فِی ذِمَّهِ اللَّهِ وَ ذِمَّهِ مَلائِکَتِهِ وَ ذِمَمِ أَنْبِیَائِهِ وَ رُسُلِهِ عَلَیْهِمُ السَّلامُ وَ ذِمَّهِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ ذِمَمِ الْأَوْصِیَاءِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ آمَنْتُ بِسِرِّ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ وَ عَلانِیَتِهِمْ وَ ظَاهِرِهِمْ وَ بَاطِنِهِمْ وَ أَشْهَدُ أَنَّهُمْ فِی عِلْمِ اللَّهِ وَ طَاعَتِهِ کَمُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ.
شب را صبح کردم در امان خدا و امان فرشتگان و امان پیامبران و فرستادگان او (درود بر آنان باد) ، و امان محمّد (درود خدا بر او و خاندان او باد) ، و امانهاى جانشینیان خاندان محمّد (درود بر آنان باد) ، ایمان آوردم به نهان خاندان محمّد (بر ایشان درود باد) و ظاهر و باطن ایشان، و گواهى مى دهم که همانا ایشان در معرفت به خدا و طاعت او همچون محمّد (درود خدا بر او و خاندان او) هستند.
روایت شده: هرکس پیش از نماز صبح روز جمعه سه مرتبه بگوید:
أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِی لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ.
آمرزش مى جویم از خداى که شایسته پرستشى جز آن زنده پاینده نیست و به سوى او باز می گردم.
گناهانش آمرزیده شود هرچند از حباب نشسته بر دریا بیشتر باشد.
