احکام قسم خوردن
قسم خوردن دو گونه است:
– قسم بخورد که کاری را انجام دهد مثلا روزه
-قسم بخورد که کاری را انجام ندهد و ترک کند مثلا دود استعمال نکند.
تخلف(انجام ندادن) از قسم و کفاره آن:
۱- از روی فراموشی به قسم عمل نکند.
۲- از روی ناچاری به قسم عمل نکند.
۳- مجبورش کنند که به قسم عمل نکند. ( این چهار مورد کفاره ندارد.)
۴- قسمی که آدم وسواسی می خورد
و به واسطه وسواس به آن عمل نمی کند.
۵-چنان چه عمدا مخالفت کند باید کفاره بدهد.
۱٫یک بنده آزاد کند.
۲٫ده فقیر را سیر کند.
۳٫ده فقیر را بپوشاند.
۴٫اگر اینها را نتواند باید سه روز روزه بگیرد.
قسم خوردن چند شرط دارد:
۱- کسی که قسم می خورد باید عاقل و بالغ باشد.
۲- اگر می خواهد در مورد مالش قسم بخورد نباید در حال قسم خوردن دیوانه باشد.
۳- حاکم شرع او را از تصرف در اموالش منع نکرده باشد.
۴- از روی قصد و اختیار قسم بخورد.
۵- کاری را که قسم می خورد انجام دهد باید مکروه و حرام نباشد و کاری را که قسم می خورد ترک کند باید واجب و مستحب نباشد.
۶- به یکی از اسم های خداوند عالم قسم بخورد که به غیر از خداوند گفته نمی شود مثل: (خدا) و (الله).
۷- قسم را به زبان بیاورد و اگر بنویسد یا در قلبش آنرا قصد کند صحیح نیست ولی آدم لال اگر با اشاره قسم بخورد صحیح است.
۸- عمل کردن به قسم برایش ممکن باشد.
نکته مهم: کسی که قسم می خورد اگر حرف از راست باشد قسم خوردن او مکروه است و اگر دروغ باشد حرام و از گناهان بزرگ می باشد، ولی اگر برای اینکه خودش یا مسلمان دیگری را از شر ظالمی نجات دهد قسم دروغ بخورد اشکال ندارد، بلکه گاهی واجب می شود و این قسم خوردن غیر از قسمی است که در مسائل پیش گفته شد و کفاره ندارد.
منبع: رساله آموزشی، رضا قربانیان، پنجاه و پنجم، ص۱۰۹، تابستان ۱۳۸۹٫
کیمیای بهشتی
