تلقین و ایجاد رغبت و میل به ائمه اطهار(علیهم السلام)

 تلقین و ایجاد رغبت و میل به ائمه اطهار(علیهم السلام):
یکی از راههای تأثیر گذاری بر افکار و اندیشه ها و یکی از روش های تأثیر گذاری بر رفتار دیگران، استفاده از روش تلقین و تبلیغ می باشد.موضوع مقدسی مانند ولایت و محبت اهل بیت(علیهم السلام) از دو جهت نیاز به تلقین و تبلیغ دارد.
الف: از آن جهت که یکی از روش های آموزشی و تربیتی است و به عنوان یک روش باید در آموزش بهترین فضیلت های اخلاقی و روحی از آن بهره برد.
ب: از آن جهت که دشمنان ما را از این شیوه برای نابود کردن ارزش های دینی و ولایت و محبت اهل بیت(علیهم السلام) استفاده می برند و در برابر این شیوه باید حداقل به مقدار تبلیغات و تلقینات دشمن، ما نیز در جهت مثبت تبلیغ و تلقین داشته باشیم، به خصوص در مورد نسل جوان که چون در جنبه های عقلانی به رشد کافی نرسیده اند،تلقینات بیشتر تأثیر گذار است و لذا باید به آن اهمیت داد.تلقینات گاهی سبب توجه فرد به موضوع یا امر خاصی می شود. معمولاً افرادی تحت تلقینات دیگران قرار می گیرند، که از لحاظ قدرت عقلانی ضعیف باشند. توجه به دسته سیاسی معین یا انتخاب حرفه ممکن است در سایه تلقین صورت گیرد. بچه ها غالباً به چیزهایی دقت می کنند که والدین یا معلمان به آن ها تلقین می نمایند، غالباً دیده شده افراد، اموری را مورد دقت قرار می دهند که ارزش و اهمیت آن برایشان روشن نیست، ولی چون این گونه امور به وسیله والدین ایشان یا معلمان یا اشخاص مورد احترام آن ها تلقین شده، خود به خود دقت خود را متوجه آن ها ساخته اند. وقتی فرد در میان جمع قرار دارد بدون اراده دقت خود را متوجه اموری می سازد که دقت جمع به آن ها جلب شده است و وقتی گروه به نقطه ی خاصی نگاه می کنند، فرد نیز خود به خود به همان محل توجه می نماید. پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) در مورد اهمیت و شدت تأثیر گذاری تلقین می فرمایند:«إتلقنوا النّاس فیکذبونَ فإنّ بنی یعقوب لم یعلموا الذئب یأکل الانسان فلمّا لقنهم: أخاف ان یأکله الذئب….. قالوا أکله الذئب.»، «به مردم سخنی را تلقین نکنید که بر اثر آن دروغ بگویند.فرزندان یعقوب نمی دانستند که گرگ انسان را می خورد اما چون (یعقوب سهواً) به آن ها تلقین کرد که، می ترسم گرگ او را بخورد آن ها هم گفتند: یوسف را گرگ خورد.»
یکی از عوامل مهم گرایش انسان به یک موضوع، مسأله ایجاد رغبت و کشش به سمت آن می باشد. ایجاد رغبت به خوبی ها، زمینه رفتن و رسیدن به آن ها را فراهم می سازد. و در نقطه مقابل یکی از راه های دوری انسان نسبت به یک پدیده، بی رغبتی و تنفر از آن پدیده است. یکی از وظایف والدین برای تربیت ولایی فرزندان ایشان، ایجاد رغبت و جاذبه نسبت به اهل بیت(علیهم السلام) به ویژه امام زمان(عجّل الله) است.رغبت گاهی آنی و لحظه ای است و گاهی دراز مدت و طولانی و استفاده از هر دو گونه برای کودک و نوجوان مؤثر و مفیداست.
در کتاب روانشناسی تربیتی در مورد رغبت چنین آمده است:
میل و رغبت، فرد را آماده برای دریافت محرک یا محرک های خاصی می کند. یک منظره یا فیلم یا سخنرانی، نظر افراد مختلف را از جهات متفاوت جلب می کند. آن چه را که یک نقاش از یک منظره می بیند، با آن چه یک معمار یا زارع مشاهده می کند، متفاوت است.این منظره از یک جهت، توجه این عده را جلب نمی کند، بلکه هر یک از ان ها بر طبق تمایلات و رغبت خویش جنبه ای از این منظره را مورد توجه قرار می دهند. رغبت از لحاظ تربیتی نقطه شروع فعالیت ها را تشکیل می دهد، برای این که شاگرد مطلب یا موضوع خاصی را مورد دقت قرار دهد، باید علاقه مند به آن باشد. ارتباط مطلب درسی با احتیاجات اساسی بچه ها نیز، سلب جلب رغبت آن ها به مطالب درسی است. در هر صورت باید فعالیت های تعلیماتی را به نحوی با رغبت ها و تمایلات بچه ها مربوط ساخت. مثلاً بچه ها رغبت به شعر های کودکانه دارند. پس بهتر است که شعرهایی که با مضامین خوبی های اهل بیت دارند با زبان کودکی شعر سرود و به آنان آموزش دارد.
از سخنان حضرت علی(علیه السلام) نیز به رغبت مثبت و سازنده اشاره شده است. حضرت در این خصوص می فرمایند:«العاقِلُ مَن رَغَبَ فی جنّه »، «عاقل کسی است که نسبت به بهشت والا مقام رغبت نشان می دهد.»