مطالعه به مقایسه استفاده ناپروکسنِ تنها، با استفاده از ناپروکسن به اضافه مسکنِ مخدرِ اکسیکدون و استامینوفن (پروست) یا شلکننده عضلانی سیکلوبنزاپرین پرداخت. به گفته محققان، حال بیمارانی که ترکیبی از این داروها را مصرف کردند از حال بیمارانی که فقط ناپروکسن مصرف کردند، بهتر نبود.
محقق ارشد، دکتر بنجامین فراید من، دانشیار طب اورژانس در مرکز پزشکی مونتهفیوره گفت: «درد کمر حاد مشکل کلافهکنندهای است. بسیاری از بیماران قبل از مراجعه به اورژانس از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) مثل ناپروکسن یا ایبوپروفن استفاده میکنند. برخی از اینها ممکن است مقادیر ناکافی را در فواصل اشتباه مصرف کرده باشند و باید به اینها توصیه کرد که رژیم NSAID خود را اصلاح کنند. اما برای آن دسته از بیمارانی که رژیم NSAID آنها درست است، درمان پزشکی اضافهتری وجود ندارد. ما درمان دارویی خوبی برای کمردرد حاد نداریم.»
این گزارش در روز ۲۰ اکتبر در ژورنال انجمن پزشکی امریکا منتشر شد.
به گفته فرایدمن، اضافه کردن مخدر یا شلکنندههای عضلانی به ناپروکسن بیشتر از ناپروکسن به تنهایی، به کاهش درد یا افزایش عملکرد بیماران کمک نکرد. نزدیک به پنجاه درصد بیماران یک هفته بعد هنوز از درد رنج میکشیدند. حدود ۲۵ درصد از بیماران، سه ماه بعد، هنوز دچار درد بودند.»
دکتر هومن دانش، رئیس مدیریت جامع درد در بخش بیهوشی دانشکده پزشکی مونت سینای نیویورک، گفت: «این مطالعه به کوهی از مطالعات که میگویند مخدرها برای درمان درد کمر مناسب نیستند میافزاید. اگرچه تعداد پزشکانی که برای درد کمر مسکن مخدر تجویز میکنند کاهش یافته، اما هنوز تعداد زیادی از آنها این دارو را تجویز میکنند.»
به گفته دانش، اثرات جانبی مسکنهای مخدر بر فواید آن میچربند. یکی از این اثرات جانبی اعتیاد است اما تنها اثر سوء آن نیست.
منبع: سلامانه