رسوایی حتی در خانه:
اگرچه خداوند ستارالعیوب بوده و از رسوایی بنده مقابل دیگران جلوگیری می کند اما گاه انسان با عملی سبب می شود که خدا خود او را رسوا کند حتی اگر در خانه اش باشد.
عیب جوئى از دیگران و در پی لغزش مؤمنان بودن در اسلام بشدت مورد نکوهش بوده و از ان نهی می شود، همچنین عواقب سوئی برای آن بیان شده است که عقل سیلم را از چنین عملی باز می دارد.
حضرت باقر و حضرت صادق علیهما السلام فرمودند: «نزدیکتر چیزى که بنده به کفر دارد این است که با مردى عقد برادرى در دین بسته باشد و لغزشها و خطاهاى او را شماره کند که روزى او را به آنها سرزنش کند.»
حضرت امام صادق (ع) می فرمایند: «رسول خدا (ص) فرموده است: «اى گروهى که به زبان اسلام آورده و به دلش ایمان نرسیده (و پیوست نشده) مسلمانان را نکوهش نکنید، و از عیوب آنان جستجو نکنید، زیرا هر که عیوب آنها را جستجو کند، خداوند عیوب او را دنبال کند، و هر که خداوند عیبش را دنبال کند رسوایش کند گرچه در خانهاش باشد.»
و از حضرت باقر (ع) نیز مانند این حدیث روایت شده است.
حضرت صادق (ع) همچنین می فرمایند: «دورترین بنده از خدا آن کس است که با مردى برادرى کند و لغزش هاى او را بر او نگهدارى کند که روزى بر آنها سرزنشش کند.»
علاوه بر این، در روایات ائمه معصومین علیهم السلام از سرزنش کردن دیگران نیز نهی و این عمل نکوهش می شود.
چنان که امام صادق (ع) می فرمایند: «هر که مؤمنى را سرزنش کند، خدا او را در دنیا و آخرت سرزنش کند.»
همچنین، ایشان می فرمایند: «رسول خدا (ص) فرموده است: «هر که کار زشتى را فاش کند چون کسى است که آن را انجام داده، و هر که مؤمنى را به چیزى سرزنش کند نمیرد تا مرتکب آن شود.»
و از امام صادق (ع) است که فرمودند: «هر که مؤمنى را دیدار کند به چیزى که او را سرزنش کند، خداوند او را در دنیا و آخرت سرزنش کند.»
جالب آنکه اسلام و ائمه معصوم (ع) به این حد بسنده نکرده و از شماتت دیگران و شادکامى به گرفتارى مؤمنان نیز نهی کرده اند و آثار سوء آن را تصریح کرده اند.
ابان بن عبدالملک از امام صادق (ع) حدیث کند که آن حضرت (ع) فرمودند: «در گرفتارى برادر (دینى) خود اظهار شادى و شماتت مکن تا (در نتیجه) خداوند به او ترحم کند و آن گرفتارى را به سوى تو بگرداند.» و نیز فرمودند: «هر کس به مصیبتى که به برادر (دینیش) رسیده شادکام شود از دنیا نرود تا خودش گرفتار آن شود.»
برگرفته از اصول کافی
قدس انلاین
