امام زمان عج در کجا و چگونه زندگی می کنند؟
پدرم با من پیمان بسته که در مخفی ترین و دورترین سرزمین ها مسکن گزینم، تا از تیررس اهل ضلالت در امان باشم.
محل زندگی حضرت حجه بن الحسن العسگری (ع) در دوران کودکی همچون محل زندگی حضرت موسی (ع) مخفی بود، تا از گزند طاغوتیان زمان محفوظ گردد.
اما در مورد اقامتگاه حضرت حجّت(ع) باید گفت: دلیل قاطعی بر اقامت آن بزرگوار در مکان معیّنی وجود ندارد، چنان که در بعضی احادیث هم وارد شده است.از جمله:
هنگامی که از امام حسن عسگری (ع) می پرسند، اگر حادثه ای برای شما روی دهد از کجا از فرزند گرامی شما سراغ بگیریم؟ حضرت در پاسخ فرمودند: «در مدینه (۱)».همچنین روایت شده است که عدّه معدودی از اقامتگاه ایشان خبر دارند: امام زین العابدین (ع) می فرماید: «لا یَطَّلِعُ علی موضعه اَحَدٌ من ولیٍّ و لا غیره، الاّ الذی یلی اَمْرَهُ»(۲)هیچ کس از دوستان و دیگران از اقامتگاه او مطّلع نمی شود، به جز کسی که متصدی خدمت گزاری اوست.
ابوبصیر از امام محمّد باقر (ع)نقل کرده که می فرماید: «لابدّ لصاحب الأمر من عُزله، و لابدّ فی عُزلته من قُوَّه، و ما بثلاثینَ مِنْ وحشه و نِعْمَ المنزلُ طیبهُ»(۳) ترجمه: «برای صاحب این امر دوران عزلتی است و در ایام عزلت نیرو و قدرتی لازم است، با سی نفر وحشتی نیست و مدینه چه جایگاه خوبی است!»
علامه مجلسی در بحارالانوار،می گوید: «عزلت به معنی گوشه نشینی است و «طبیّه» بر اسم مدینه منوّره اطلاق می شود. این حدیث را ابوحمزه از حضرت امام صادق (ع) نیز نقل کرده است. و نیز در روایتی دیگر آمده است: «انّ لصاحب هذا الامر بیتاً یقال لَه: بیت الحَمْدِ، فیه سراجٌ یُزهِرُ منه یوم وُلِدَ الی ان یقوم بالسّیف، لا یُطفی.»(۴) «برای صاحب این امر خانه ای است که به آن بیت الحمد گفته می شود و در آنجا چراغی هست که از روز ولادت آن حضرت روشن می باشد, این چراغ هرگز خاموش نمی شود، تا روزی که حجّت خدا با شمشیر قیام کند.» این روایت را مفضل بن عمر از امام صادق (ع) نقل کرده است.
در روایت دیگری امام صادق (ع) می فرماید: «کیف أنتم اذا بَقیتم بلا امامِ هدیً و لا علم یُری…»(۵) «چگونه است حال شما (شیعیان) هنگامی که دستتان به امامتان نرسد و نشان آشکاری نیابید.» و نیز در روایت دیگری آمده: «للقائم غیبتان: إحداهما صغیره و الأخری طویله. فالأولی لا یعلَم بمکانه فیها الا خاصَّهُ شیعته والأخری لا یعلم بمکانه فیها الاّ خاصّهُ مَوالیه فی دینه.»(۶) «برای قائم ما دو غیبت است: یکی از آنها کوتاه و دیگری طولانی است، در غیبت کوتاه تنها شیعیان خاص از جایگاه او مطلع می شوند و در دومی به جز خدمت گزاران ملازم او، کسی از اقامتگاهش آگاه نخواهد بود.»
نیز روایت شده: ابراهیم بن مهزیار توسط فرستاده ی حضرت ولی عصر (ع) به پیشگاه آن سرور فرا خوانده شد, او از طائف گذشته و به دشت حجاز هدایت شده که «عوالی» نامیده می شود, در آنجا به خدمت کعبه ی مقصود مشرف می شود، در این ایام مهدی (ع) به پسر مهزیار می فرماید: «پدرم با من پیمان بسته که در مخفی ترین و دورترین سرزمین ها مسکن گزینم، تا از تیررس اهل ضلالت در امان باشم، این پیمان برای این ریگزارهای عوالی (دشت حجاز از نجد تا تهامه) انداخته است.» آن گاه آن حضرت دعایی را که در دوران غیبت فرموده اند، بار دیگر تلاوت کردند: «اللهمَّ امْجُبْنی عن عیون اَعْدائی واجْمَع بینی و بین اولیائی.»(۷) «بار خدایا، مرا از دیدگان دشمنانم پوشیده نگاه دار و بین من و دوستانم اجتماع حاصل کن.» همچنین حمیری از محمّد بن عثمان نقل می کند، که از او شنیدم که می گفت: حضرت فرمود: «انّ صاحب هذا الامر یحضر الموسم کل سنه فیری الناس و یعرفُهُم و یرونه و لا یعرفونه.»(۸) «همانا صاحب این امر همه ساله در موسم حج به زیارت خانه خدا مشرّف شده و در مراسم حج شرکت می کند (و در عرفات می ایستد و به دعای مؤمنین آمین می گوید) ولی انبوه حجاج او را نمی بینند و یا می بینند و او را نمی شناسند.» و نیز زراره از امام صادق (ع) نقل می کند: «قائم را دو غیبت است در یکی از آنها بر می گردد و در دیگری معلوم نمی شود کجا هست، در موقع و موسم حج حضور می یابد و مردم را می بیند ولی کسی او را نمی بیند.»(۹)
نتیجه: آنچه که مسلم است حضرت حجت (ع) در عالم هستی حضور دارند و همه ساله در موسم حج شرکت نموده وحج به جا می آورند و ممکن است حتی بعضی افراد ایشان را ببینند، که یا با معرفت و درک زیارت می کنند آن حضرت را یا حتی ایشان را نمی شناسند . آنچه از بعضی روایات مذکور استفاده می شود بعضی از مکان ها مثل مدینه منوره یا عوالی(۱۰) (دشت حجاز) برای آن حضرت تعیین شده که در بعضی مواقع ایشاندر آن جا حضور دارند. لکن به سبب رتق و فتق امور مسلمین عالم و شیعیان آن حضرت که به ایشان نیاز دارند ممکن است در مکان های دیگر نیز حضور پیدا کرده و به مشکلات آنان رسیدگی نمایند.
پاورقی:
۱٫ ـ گل محمدى ، آرمان فریده: البیعه لله، رسالت جهانى حضرت مهدى (ع)،قم، مؤسسه الهادى، دوم، ۱۳۷۸، ص ۱۲۶٫
۲٫ ـ محمد باقر مجلسى، بحارالأنوار، تهران، دارالکتب الاسلامیه ،ج۵۲،ص،۱۵۳،ح۵٫
۳٫ ـ محمد باقر مجلسى، همان، ص ۱۵۳، ح ۶، و على دوانى، مهدى موعود، تهران، دارالکتب الاسلامیه ، ص ۹۲۸- ۹۲۹٫
۴٫ ـ محمد باقر مجلسى، همان، ج ۵۲، ص ۱۵۸، ح ۲۱ و على دوانى، همان، باب ۲۸، ص ۹۲۹- ۹۳۰٫
۵٫ ـ محمد باقر مجلسى، همان، ج ۵۱، ص ۱۱۱، ح ۵٫
۶٫ ـ همان، ج ۵۲، ص ۱۵۵٫
۷٫ ـ محمد باقر مجلسى، همان، ج ۹۴، ص ۳۷۸٫
۸٫ ـ على دوانى، همان، باب ۲۸، ص ۹۳۳، ۹۳۴٫
۹٫ ـ على دوانى، همان، ص ۹۳۳٫
۱۰٫ – امروزه درمدینه منطقه ای به عوالی معروف است که معمولا شیعیان درآن
به سوی کوفه
۱٫امام باقر (ع) می فرماید:
هنگامی که در مکه قیام کرده،عازم حرکت به سوی کوفه می شود؛منادی ندا می کند که هیچ
کس خوردنی و آشامیدنی با خود بر ندارد.آن گاه سنگ حضرت موسی را بر شمشیری حمل
کرده و با خود می برند؛در هرمحلی که منزل کنند از آن سنگ چشمه هاسرازیر می شود و افراد
سپاه از آن چشمه ها می خورند.هر کس گرسنه باشد سیر می شود و هرکس تشنه باشد
سیراب می گردد.چارپایان نیز از آن خورده و سیر می شوند.آن سنگ توشه آن هاست تا وقتی
که از پشت کوفه وارد نجف شوند.در آن جا ده هزار و خورده ای سپاه خارج می شوند و از آن
حضرت اظهار برائت و بیزاری می کنند و می گویند:
از هر کجا آمده ای برگرد!ما را به اولاد فاطمه نیازی نیست.
آن گاه آن حضرت شمشیر می کشد و همه را طعمه شمشیر می سازد؛هر کس را که-بعد از
مشاهده آن همه نشانه های الهی-دچار تردید شود می کشد و هرکس را که در برابر آن حضرت
شمشیر بکشد،طعمه شمشیر می سازد.آن گاه در نجف اشرف فرود می آید.(۱)
۲٫امام صادق (ع) می فرماید:
وزیران او از اهل همدان و سپاه او از خولان (شمال یمن) و معاونان او از حمیر و فرماندهان او
از مصر می باشند.خداوند افراد او را بسار فراوان و پشت او را بسیار محکم می گرداند؛سپس
با لشکریان خود به سوی عراق حرکت می کند و مردم از جلو و عقب شمع وجودش را در میان
می گیرند.(۲)
۳٫امام باقر (ع) می فرماید:
گویی قائم (عج) را در نجف کوفه می بینم که با پنج هزار فرشته از مکه به سوی نجف شتافته،
جبرئیل از دست راست و میکائیل از دست چپ و شعیب بن صالح در پیشاپیش و مومنان در
پیرامون او حرکت می کنند و او سپاهیانش را در شهرها پخش می کند و قسطنطنیه
(استانبول)،چین وکوه های دیلم را فتح می کند.(۳)
وقتی به نجف اشرف وارد شود به یاران خود می فرماید:
امشب را با عبادت سپری کنید.
آن شب را در حال رکوع،سجود،گریه و مناجات سپری می کنند.چون صبح شود می فرماید:
به سوی نخیله حرکت کنید.
آن روز در اطراف کوفه خندقی خواهد بود.به سوی نخیله حرکت می کنند و در آن جا به مسجد
حضرت ابراهیم (ع) می رسند و در آن دو رکعت نماز می گذارند.پس هر چه مرجئه (مرجئه،
گروهک هایی از اهل سنت هستند که می گویند با وجود ایمان،گناه ضرری نمی رساند) و
غیر آن از سپاه سفیانی باشد به سوی آن حضرت هجوم می آورند و امام به یاران خود فرمان
می دهد که:
عقب نشینی کنید و به دشمن فرصت دهید.
سپس فرمان حمله صادر می کند.حتی یک نفر هم از آن ها از خندق نمی گذرد؛آن گاه داخل
کوفه می شود.(۴)
وقتی قائم (عج) داخل کوفه شود،مومنی در کوفه نمی ماند جز این که به سوی آن حضرت
می شتابد.امام (ع) می فرماید:
ما را به نزد این طغیانگر ببرید.
پس به سوی او به راه می افتد.(۵)
(در این جا منظور از طغیانگر،فرمانده سپاه سفیانی است که از طرف سفیانی برای قتل و
غارت مردم عراق مأموریت داشته است.)
امام باقر (ع) می فرماید:
قائم ما به روز ظهور در هفت خیمه از نور فرود می آید که معلوم نمی شود در کدام یک می
باشد؛تا در پشت کوفه فرود آید.(۶)
آن حضرت با وسایل تیز پرواز وارد نجف اشرف می شود که نور افکن های آن دل ساه شب را
می شکافد.آن گاه پیش می رود تا به «ثعلبیه» می رسد.آن جا یک نفر از تبار پدرش به سوی
آن حضرت می آید که بعد از حضرت صاحب الامر (عج) از همه نیرومند تر و شجاع تر است.پس
به آن حضرت می گوید:
چه می کنی؟ آیا پیمانی از پیامبر (ص) در دست داری؟ و به استناد چه فرمانی این کار ها را
انجام می دهی؟
کسی که متصدی بیعت است به او می گوید:
ساکت باش وگرنه گردنت را می زنم!
حضرت ولی عصر (عج) به او می فرماید:
تو ساکت باش!
آن گاه خطاب به مرد پرخاشگر می فرماید:
آری به خدا سوگند که با من عهدی از رسول خدا هست.
آن گاه به یکی از لشکریان می فرماید:
ای فلانی،صندوق را بیاور.
او صندوق را می آورد.سپس عهد رسول اکرم (ص) را در آورده و می خواند.آن مرد می گوید:
خدا مرا فدای تو سازد.اجازه بده از سر مبارکت ببوسم.
امام(عج) سر مبارکش را نزدیک می آورد و آن مرد از میان دو چشم حضرت می بوسد.سپس
می گوید:
خدا مرا فدای تو سازد.بیعت را برای ما تجدید کن.
پس تجدید بیعت می کند.(۷)
(این مرد پرخاشگر همان سید حسن خراسانی است که مدت ها منتظر آن حضرت بوده است.)
مهدی در حالی داخل کوفه می شود که سه پرچم در آن برافراشته شده و هرسه با یکدیگر
دچار اختلاف شده اند.سپس راه برای او هموار می شود.او وارد کوفه شده و بر فراز آن منبر
می گیرد و خطبه آغاز می کند و مردم آنقدر اشک شوق می ریزند که از شدت گریه نمی
فهمند که او چه می گوید.گوئی با چشم خود می بینند که حسنی (سید حسن خراسانی)
و حسینی (مهدی) آن پچم ها را رهبری می کنند.آن گاه جناب سید حسنی آن ها را به
حسینی تسلیم می کند و همگان دست بیعت به او می دهند.(۸)
و حسنی سپاه خود را به سپاه مهدی (عج) ملحق می سازد.
سپس حضرت سه پرچم ترتیب می دهد.پرچمی به سوی قسطنطنیه می فرستد که آن جا
را فتح می کند و پرچمی را به سوی چین می فرستد که خداوند آن جا را نیز برای او فتح می
کند و پرچمی به کوه های دیلم می فرستد که خداوند آن جا را نیز برای او فتح می کند.(۹)
امام صادق (ع) می فرماید:
گویی قائم (عج) را می بینم که در نجف کوفه است و بر تن او قطعه ای دیباج است و زره رسول
خدا را به تن دارد و آن را تکان می دهد تا صاف شود.سپس سوار اسب سبز رنگی مایل به مشکی
می شود که در بدن او سفیدی هست و میان دو چشمش سفیدی درخشنده ای دارد.پرچم
رسول اکرم را به دست دارد و …(۱۰)
اللهم عجل لولیک الفرج
۱-منتخب الاثر/ص ۳۱۲-غیبت نعمانی/ص ۱۲۵
۲-الزام الناصب/ص ۲۰۱
۳-منتخب الاثر/ص ۳۱۲
۴-بحار/جلد ۵۲/ص ۳۴۳
۵-غیبت نعمانی/ص ۲۷۵
۶-الزام الناصب/ص ۲۰۸
۷-الزام الناصب/ص ۲۷۷
۸-غیبت شیخ طوسی/ص ۲۸۱-الزام الناصب/ص ۲۲۲
۹-منتخب الاثر/ص ۱۵۳
۱۰-غیبت نعمانی/ص ۱۶۶
______________________________________________
سلام
عرض ادب.
این مطلب رو قبلا در یکی از وبلاگ هام نشر داده بودم.
الان چون این پست در رابطه با حضرت حجت بود براتون ارسال کردم.
مطلب بسیار مفید بود.
خسته نباشید.
التماس دعا.
یا علی
سلام عرض ادب واحترام:
درود بر شما.خیلی جالب بود.لذت بردم خیلی جذاب بود.این مطلب را به اسم شما در سایت منتشر کردم البته با نام جامانده در اروند.که خصوصی باشه.
لینک مطلب:https://14khorshid.ir/1394/10/03/%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%B9%D8%AC-%D8%A8%D9%87-%D8%B3%D9%88%DB%8C-%DA%A9%D9%88%D9%81%D9%87/
از شما هم تشکر می کنم.دو تا از روایات مطلب را تا به حال نخونده بودم.این که باسند ارسال کردید خیلی خوب بود.
امیدوارم همیشه در راه حق ثابت قدم باشید.در پناه مولانا صاحب الزمان عج بازم هم اگه مطلبی داشته باشید ارسال نمایید حتماً منتشر می کنیم.
التماس دعا.