زمینه سازی تربیت دینی پیش از تولد
آغاز کردن پاره ای از اقدامات آموزشی یا پرورشی پیش از تولد نوزاد در تربیت دینی او تأثیر بسزایی دارد که موجب رشد و شکوفایی جنین و آغازی برای تربیت دینی نوزاد می باشد.
گزینش همسر
در اسلام تربیت دینی از هنگامی است که یک دختر و پسر بالنده و به رشد آمده درصدد همسرگزینی و آغاز یک زندگی مشترک بر می آیند و می خواهند دارای فرزند شوند. از آن جا که ویژگی های شخصیتی این دو از کانال های وراثت و تربیت به فرزندان انتقال می یابد، این والدین هستند که زمینه و بستر تازه ای را برای نسل آینده خود، پایه گذاری می کنند. از این روی، همسر گزینی و متغیرهای دخیل در آن، در روایت های گوناگون مورد توجه قرار گرفته است. پیامبر اسلام ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ در این باره در گفتاری می فرمایند:
«انکحوا ایکفاء وانکحوا منهم و اختاروا النطفکم»؛[۱]«بکوشید همسران هم سطح و هم شأن را برای خودتان انتخاب بکنید و برای پرورش و رشد و نطفه های خود، بهترین ها را برگزینید».
در خبر دیگری آمده است که حسین فرزند بشار خدمت امام علی بن موسی الرضا ـ علیه السلام ـ نامه ای نوشت و از آن امام پرسید: ای فرزند رسول خدا ! از میان خویشان، خواستگاری برای دخترم آمده که از هر جهت خوب است، اما به نظرم این خواستگار خیلی بد اخلاق است. حضرت فرمودند: اگر شخص بد اخلاق، دین دار هم هست، به او دختر ندهید.[۲]
راز سازگاری و داشتن یک زندگی آرام و خالی از دغدغه، خوش گویی و خوش اخلاقی زن و مرد است.از این روی در روایت های اسلامی پیش از دین مداری، اخلاق آراسته و خوب محور بهرمندی از یک زندگی شاد و بی بحران است.
آداب اسلامی آمیزش
پدر و مادر نقش اساسی در ویژگی های شخصیتی، فیزیکی، سلامت و نقصان ساختار روانی و بدنی فرزند خود دارند. چگونگی آمیزش پدر و مادر از جمله متغیرهای مهمی است که نقش چشم گیری در این راستا بر جای می گذارد. روایت های فراوانی به دقت در زمان آمیزش (شب یا روز، چه هنگامی از ماه) و مکان آن و حالت های روانی حاکم بر والدین، تغذیه و مانند آن اشاره دارد. همه این موارد، در هموار یا ناهموار بودن روند رشد نطفه، بهنجار یا نا بهنجار بودن نسل آینده و میزان تربیت پذیری فرزندان اثر اجتناب ناپذیری دارد. به عنوان نمونه، در روایتی بیان گردیده که «بهتر است، آمیزش زن و شوهر در آغاز، میان و پایان هر ماه صورت نگیرد». در روایت دیگر، «دقت در ذکر نام و یاد خدا هنگام آمیزش، با طهارت بودن ، دعا کردن و نماز خواندن پیش از آمیزش سفارش شده است».
امام جواد علیه السلام، در روایتی بلند، داستان آمدن خضر نبی علیه السلام، به نزد امام علی علیه السلام، را نقل می کند؛ خضر نبی در این دیدار از امام پرسش های فراوانی نمود و آن حضرت از فرزندشان امام مجتبی خواستند، که وی پاسخ آن پرسش ها را بدهد. از جمله آن پرسش ها این بود که: «فرزند چه هنگام به عمو، عمه، خاله یا دایی خود می رود؟ امام فرمود: اگر هنگامی که مرد با همسرش همبستر می شود، از نظر روانی و عصبی آرام و بی اضطراب باشد، نطفه وی به آرامی و بدون اضطراب و آشفتگی در همسرش می نشیند و جای می گیرد. از آن پس هنگامی که نوزاد متولد می شود، از نظر ویژگی های اخلاقی و شخصیتی، شبیه پدر و مادرش می شود. ولی اگر پدر و مادر هنگام آمیزش، دل شوریده، مضطرب و آشفته و از نظر بدنی متلاطم باشند، نطفه ی مرد با آرامش در رحم همسرش قرار نمی گیرد و بچه در این وضعیت به دایی یا خاله یا به عمو یا عمه اش می رود.[۳]
بازنگری سیره ی رفتاری معصوماننیز، زوایای دیگری از این آداب را برای ما باز می گشاید. هنگامی که نبی مکرم اسلام و همسرشان خدیجه تصمیم گرفتند که به فرمان خداوند میزبان هدیه ای آسمانی، یعنی وجود حضرت زهرا (علیها السلام) باشند و نطفه ی ایشان بسته شود، خودشان و خدیجه را تحت چهل روز مراقبت، نظارت تغذیه و عبادات ویژه درآورند. پیامبر به فرمان خداوند، چهل روز از خدیجه جدا شدند و خود ایشان به آماده سازی بدنی و روانی خود پرداختند.
پایبندی دقیق نسبت به آداب آمیزش چنان مهم و اثرگذار است که پیامبر بزرگوار اسلام صلی الله علیه وآله وسلم، به امیر مؤمنان علی علیه السلام، می فرمایند: مسائل مربوط به آموزش را آن چنان که ما برایت توضیح می دهیم نگهدار، همان که جبرئیل به من آموزش داد و من آن ها را حفظ کردم.[۴]
بهینه سازی دوران بارداری
در روایت های اسلامی سفارش های فراوانی به پدر و مادر در راستای بهینه سازی دوران بارداری شده اند. مادران باید از خوردن روزی حرام یا خوردن چیزهایی که حلال یا حرام بودن آن روشن نیست و شنیدن آواهای نامشروع پرهیز کنند. بهتر است مادر همواره با وضو باشد و حتی با وضو هم بخوابد.
کلیه خصوصیات، حرکات، مسموعات و مبصرات مادر در فرزند او اثر خوب و بد خود را بر جای می گذارد و خوشبختی یا بدبختی کودک را در بطن خود پی ریزی می نماید. به همین جهت توصیه شده است که مادر باردار به قبرستان و مکان های تاریک نرود. صداهای تند نشود. به مردان نامحرم ننگرد. دچار اضطراب، هیجان شدید و خستگی مفرط نشود
.[۱]محمدباقر، مجلسی، همان کتاب، ج۱۰۳، روایت۲۹، باب۳، ص۲۳۶٫
[۲]. محمدباقر، مجلسی، همان کتاب،همان، ج۶۰، ص۳۵۹٫
[۳]. مجمدباقر، مجلسی، همان کتاب، ج۶، ص۳۵۹٫
[۴]. حسن بن فضل، طبرسی، مکارم الأخلاق، ص۲۱۹٫
سلام خیلی خوب ویرایش کردید تشکر فراوان…