آثار محبت به کودکان:
۱٫رفع و ارضای نیازهای طبیعی در کودک افزون بر این که او را از پی آمدهای ارضا نشدن آن مصون می دارد در او حالت اعتدال روحی و روانی پدید آورد.
۲٫کودکان برخوردار از محبت، سلامتی جسمانی دارند. کودکانی که با کمبود محبت روبه رو هستند، به ناراحتی هایی مانند: رنگ پریدگی، از دست دادن شادابی طبیعی، تنفس نامنظم و حتی بیماری های معده ای و روده ای منتهی به اسهال و استفراغ دچار می شوند.
۳٫اعتماد به نفس از دیگر آثار محبت به کودک و از عوامل موفقیت فرد در زندگی فردی و اجتماعی است؛ زیرا محبت به کودک، احساس ارزشمند بودن را در وی بر می انگیزاند.
۴٫ با محبت به کودک می توان علاقه او را به دست آورد. در نتیجه، کودک به کسی که به او محبت می کند، اعتماد و اطمینان می یابد و از او حرف شنوی دارد و از این طریق زمینه ی تربیت های بعدی فراهم خواهد شد.
۵٫ با محبت به کودک می توان از بسیاری از انحراف ها که او را تهدید می کند، جلوگیری کرد؛ زیرا کمبود محبت، دربیشتر موارد از عوامل بسیار قوی گرایش کودکان و نوجوانان به بزهکاری است.
۶٫ اصولاً محبت در تربیت، نقش کلیدی دارد. از مهم ترین امور در تربیت، ایجاد ارتباط بین مربی و متربی است و بهترین نوع رابطه، رابطه ای است که بر اساس محبت باشد، زیرا چنین رابطه ای، رابطه ی طبیعی است.
