ضرورت شناخت ولیّ خداوند:
سنت آفریدگار حکیم با خلقت انسان بر این تعلق گرفت که تا دامنه قیامت، زمین هرگز از «حجت حی» خالی نماند تا قافله سالار کاروان انسانیت در سیر الی الله باشد.
با ارسال رسل یکی پس از دیگری کامل ترین دین که پاسخگوی همه نیازهای بشریت در هر عصر و زمان است توسط خاتم الانبیا و المرسلین حضرت محمد صلی الله علیه و آله ابلاغ گردید و با غدیر و تعیین اوصیا دوازده گانه از جانب حق تعالی این سلسله حجج الهی تداوم یافت و هم اکنون «هادی امت» خاتم اوصیا بقیه الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف می باشد که مژده و نوید آمدنش به همه امت ها داده شده است.
دوران غیبت، دوران یتیمی حیرت و سرگردانی است.
امام حسن عسگری علیه السلام از پدران بزرگوار خود از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل می کند که حضرت فرمودند: «سخت تر از یتیمیِ یتیمی که پدر خود را از دیت داده یتیمیِ یتیمی است که از امام خود جدا شده است و دسترسی به او ندارد.»بحارالنوارج2، ص2.
دورانی که خطر ارتداد و ربوده شدن دین و اعتقاد همه را تهدید می مند.
امام حسین علیه السلام می فرمایند: « برای او (حضرت مهدی علیه السلام) غیبتی است که اقوامی در این دوران (از دین) برمی گردند» بحارالانوار ج51، ص 133
حال چگونه می توان از این آسیب ها رهایی یافت؟
از امام سجاد علیه السلام روایت شده است:
« … و در دوره دیگر غیبت (کبری) بیشتر کسانی که معتقد به حضرت قائم هستند، از این امر (اعتقاد به ولایت و امامت حضرت) دست بر می دارند؛ پس احدی (در دوران غیبت ) ثابت قدم نمی ماند ، مگر کسی که یقینش قوی و شناختش (درباره ولایت و امامتِ قائم) صحیح باشد و درباره آنچه ما حکم می کنیم ناراحتی نداشته باشد و تسلیم و فرمان بردار ما اهل بیت باشد.» بحارالانوار ج 51، ص 134
به راستی چگونه می توان به چنین سرمایه ارزشمندی دست یافت و صاحب یقینی قوی و شناختی صحیح شد؟
پی نوشت:
برگرفته شده از کتاب قافله سالار مؤلف: محمود اباذری
ادامه دارد….
