واجب فراموش شده …

 بیانی از امام خامنه ای درباره امر به معروف:

امام خامنه ای سال ۱۳۶۸ درباره امر به معروف در دیدار با جمع کثیرى از اقشار مختلف مردم قم، به‏ مناسبت فرارسیدن ۱۹ دى‏ ماه(سالروز قیام مردم قم) فرمودند:

ما باید خود را به سرچشمه ‏ى اسلام برسانیم تا زندگى به تمامى شیرین شود. قرآن کریم مى‏ فرماید: «الّذین ان مکّناهم‏ فی الارض اقاموا الصّلاة و آتوا الزّکاة و امروا بالمعروف و نهوا عن المنکر» . من مى‏ خواهم این واجب فراموش‏ شده‏ ى اسلام را به یاد شما و ملت ایران بیاورم: امر به معروف و نهى از منکر. همه‏ ى آحاد مردم باید وظیفه‏ ى امر کردن به کار خوب و نهى کردن از کار بد را براى خود قائل باشند. این، تضمین‏ کننده‏ ى حیات طیبه در نظام اسلامى خواهد بود. عمل کنیم تا آثارش را ببینیم. امر به معروف، یک مرحله‏ ى گفتن و یک مرحله‏ ى عمل دارد. مرحله‏ ى عمل، یعنى اقدام با دست و با زور. این مرحله، امروز به عهده‏ ى حکومت است و باید با اجازه‏ ى حکومت انجام بگیرد و لا غیر. اما گفتن با زبان، بر همه واجب است و همه باید آن را بدون ملاحظه انجام بدهند.

روزى بود که اگر کسى کار خلافى مرتکب مى‏ شد و دیگرى به او اعتراض مى کرد، نظام حاکم آن اعتراض را مى‏ کوبید. ما دیده بودیم که اگر گناهى انجام مى‏ گرفت، گناهکار تشویق مى ‏گردید؛ اما معترضِ به گناه کوبیده مى ‏شد! امروز، به عکس است. امروز، نه اینکه گناه در جامعه نیست؛ هست. زمان حکومت امیر المؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام) هم در جامعه گناه بود؛ اما مهم این است که نظام و تشکیلات حاکم بر جامعه- آن کسانى که اداره و مدیریت کشور را بر عهده دارند- میل به طرف صلاح دارند و با گناه و تخلف مخالفند.

گفتن گناه به گناهکار با زبان خوش و با لحن مناسب و در جایى هم با زبان تند- در مواردى که مفسده‏ یى به وجود نیاید- گناه را در جامعه کم خواهد کرد و به ضعف و انزوا خواهد انداخت. چرا ما از این موضوع غافلیم؟ همه‏ ى آحاد مردم، در محیط کسب و خانه و جمع دوستان و در محیط درس و دانشگاه و کلًا در هرجایى که هستند، اگر خلافى را دیدند، به خلاف‏کار بگویند: این، از نظر اسلام خلاف است؛ چرا انجام مى‏ دهى؟ گفتن همین یک‏ کلمه مؤثر است. اگر زبان هاى گوناگون و نفَس هاى مختلف گناه را تذکر بدهند، گناهکار به طور غالب از گناه و تخلف دست خواهد کشید؛ چه این تخلف، تخلف شرعى و چه تخلف از قوانین باشد.

در سطح جهانى هم همین‏طور است. حتّى همین شقاوتمندهایى که امروز بر سیاستهاى بزرگ جهانى حاکم هستند، اگر ملت ها به آن‏ها مى‏ گفتند و اعتراض مى‏ کردند، قدرى از شقاوت خود مى‏ کاستند.