کوه عرفان…..

بسم الله الرحمن الرحیم..

توصیه های آیت الله کوهستانی …

چقدر زود مجذوب شدی !

می فرمود: ” زمانی که در مشهد مشغول تحصیل بودم به خاطر فرا رسیدن سال نو میوه های بسیار تازه و رنگارنگ در بازار آمده بود . روزی از بازار می گذشتم وقتی چشمم به آن میوه های تازه ومرغوب افتاد مجذوب شدم ، به حدی که نتوانستم بدون خریدن میوه از آن بگذرم . یک کیلو سیب خریدم چند تا را در بین راه به دوستان تعارف کردم و مقداری را نیز به مدرسه آوردم ؛ وقتی به مدرسه رسیدم با خودم گفتم ، شیخ محمد حیف نبود چه زود مجذوب این زرق وبرق شدی ! چه قدر زود دست وپایت راگم کردی !

درصدد انتقام مباش

می فرمودند:” شخصی به من ناسزا گفت و هرچه توانست از فحش و کلمات جسارت آمیز نثار من کرد ، ولی سکوت کردم وصبر نمودم تا اینکه حرف های او تمام شد به او گفتم آیا سزاوار بد گویی و ناسزا بودم گفت :” گفت «نه؛ یعنی قدرآن صبر کردم تا جواب نه را از او گرفتم .”

اثر سخنان بیهوده

آقا زاده ایشان می گوید : روزی راجع غذای حرام از آقا سوال کرد م و عرض کردم نظر شما چطور است وچقدر غذای حرام در روح تاثیر دارد . آقا به مناسبتی در بین فرمایشات خود فرمود:” حرف های بیهوده و لغو تاثیرات زیادی در روح دارد و روح را می میراند .”

سپس در مورد تاثیر معنوی سخنان بیهوده در روان آدمی فرمود:” من حرف های بیهوده را کم تر از غذای حرام نمی دانم .”

تداوم به ذکر

ایشان در مورد تداوم به ذکر واثر آن در هنگام مرگ می فرمودند: “انسان باید عادت به ذکری داشته باشد که در موقع حساس مرگ و انتقال از این عالم بتواند طبق عادت همیشگی آن ذکر را بکوید.”

عمل بهترین وسیله نجات

شخصی به آقا جان گفت:چه کار کنیم ،مرگ  خیلی سخت است، خدا چگونه می خواهد با ما معامله کند .معظم له در جوابش فرمود :” اگر عمل داشته باشی چیزی نیست ، مثل این است که پیراهن کثیف را از تنت بیرون کنی و پیراهن تمیز بپوشی !”

ارزش کلمه طیبه لا اله الا الله

ایشان می فرموند :” فردای قیامت مردم دوست دارند به دنیا برگردند ویک ـ لا اله الاالله ـ بگویند وبمیرند.”

رسوایی درقیامت

آیت الله کوهستانی در بحث معاد می فرمود: ” خدا کند فردای قیامت آدم محشور شویم ! ” عرض شد مگر می شودکه به صورت آدم محشور نشویم ؟ فرمود: در قیامت برخی دم دار و برخی سم دار محشور می شوند.

عنایت امام حسین (علیه السلام)

در باره توسل به امام حسین(علیه السلام) می فرمود:” امام حسین (ع) هرچه داشت در راه خدا داد ، هر کس به خانه امام حسین (علیه السلام) برود ، امام اورا رها نمی کد (همه چیز به او می دهد.)”