آیت الله بها الدینی درباره حضور قلب در نماز فرمود: با ید ان شاء الله با اطاعت خدا کم کم جهات ایمانی برای شما روشن شود. یعنی وجدان کنید که خدایی هست نه این که فقط بشنوید.شنیدن تنها چندان فایده ای ندارد و این که آدم مطالب را بفهمد غیر از شنیدن است.
گریه های سید احمد کربلایی از زبان علامه قاضی
علی آقا قاضی نقل می کند: شبی به مسجد سهله رفته بودم به قصد اینکه شب را در آن جا بگذرانم . نیمه های شب شخصی داخل مسجد شد و در مقام ابراهیم قرار گرفت و پس از انجام وظیفه ی صبح به سجده رفت و تا طلوع خورشید سر از سجده بر نداشت و آن سجده را با سوز و گداز در گریه و زاری و مناجات گذراند.نزدیک رفتم ببینم او کیست. دیدم استادم آقاسید احمد کربلایی(ره)است که از شدت گریه خاک سجده گاهش گِل شده است.چون صبح شد به حجره اش رفت و مشغول درس و بحث شد و چنان می خندید که صدای او به بیرون مسجد می رسید.
نماز خواندن امام خمینی(ره)
1.آقای عیسی جعفری نقل می کرد: قبل از ظهر رحلت امام، از حال می رفتند و به حال می آمدند و مرتب می پرسیدند ظهر شده؟ نگرانی آقا این بود که می خواستند در اول وقت شرعی نماز بخوانند.
2.روزی که از نجف عازم کویت شدیم از صبح ساعت 4 حرکت کردیم و شاید هم زود تر ، درست بعد ازاذان صبح و بعد از آن همه گرفتاری ها ساعت12 شاید بیشتر ، سرانجام امام در هتل بصره استراحت کردند.دو ساعت خوابیده بودند کهساعت شان زنگ زد و بیدار شدند و نماز شب خواندند و بعد هم نماز صبح…
سیدحسن خمینی نقل می کرد: در نیمه های شب خاطرم هست که امام سال های آخر به قدری گریه می کرد که دستمال کاغذی افاقه نمی کرد برای پاک کردن اشکشان کنار دست شان حوله بود.
3.آیت الله خوانساری (ره) نقل می کردند: امام (ره) در مدرسه ی دار الشفاء قم حجره داشتند و شب برای نماز شب آب حوض فیضیه که یخ بسته بود را می شکستند و وضو می گرفتند و نماز شب می خواندند گویا در و دیوار فیضیه با این سید چهل ساله هم ذکر و هم صدا می شدند.
4.چند تن از دوستان نقل کردند که درباره امام راحل(ره) که خیلی مقید به نماز اول وقت بود خواستیم آقا را امتحان کنیم. مثلاً سفره غذا را درست اول وقت نماز می انداختیم یا وقت رفتن به مسافرت را درست اول وقت نماز قرار می دادیم. اما امام در این گونه موارد می فرمودند: شما غذایتان را بخورید و من هم نمازم را می خوانم هرچه که بماند من می خورم یا در موقع مسافرت می فرمود: شما بروید من هم می آیم و به شما می رسم.
مدت ها از این مسأله گذشت و نه تنها نماز اول وقت حضرت امام ترک نشد بلکه ایشان
ما را هم حساس به خواندن نماز اول وقت کردند.
