بی سحر یعنی بی خبر
خب ،… بگذاردرست وحسابی زندگی را تعریف کنم :
زندگی شامل صبح تا شب وشب تا صبح است .صبح تا شب کار می کنیم ودرس می خوانیم ومی رویم و می آییم . شب تا صبح هم که اغلب می خوابیم تا قوای خسته مان را برای کار فردا ورفت و آمد فردا آماده کنیم.
این زندگی ماست .کتاب هایی که می خوانیم ، دوستانی که انتخاب می کنیم ، ساعاتی که جلوی کامپیوتر می گذرانیم ، مدت های مدیدی که با دکمه های تلفن همرا همان ور می رویم ، درس ، کما بیش! مهربانی ای ی ی ، همچین یه ذره ! کمک وانفاق ، پیش نمیاد ! وقت دعا ومناجات ، اوم م م م… برو سوال بعدی ! استفاده از ساعات عمر به نفع آن دنیا ، خب ، اینکه گفتی یعنی چه ؟
همین است دیگر ! ما اغلب مشغول اتفاقاتی هستیم که زندگی برایمان پیش می آورد .به ندرت خودمان اتفاق ساز می شویم .به ندرت فرمان را خودمان می چرخانیم .باری که به هر جهت می رود ،«کار مفید» ش را با هیچ فرمول و معادلهای نمی شود محاسبه کرد . لابد اینهارا همه می دانیم ،بله ، میدانیم .
-اما شب چه ؟ شب چه کار می کنیم ؟
-خب می خوابیم .غیر از آن ؟ اوم م م م منظورت چیست ؟
-منظورم اینه که مگه نشنیده ایم که شب مال بزرگان است وهر کس از این ساعات طلایی استفاده کند برنده است یا مثلا «هر کس سحر ندارد از خود خبر ندارد »… . حالا نمی گویم برود سر سجاده یا معتکف مسجد بشود .نه ، مثلا بعضی ساعات را بگذارد برا ی «تفکر» برای نگاه کردن به بالا ، به نفس عمیق کشیدن و حس خوش بندگی داشتن ، این ها را چقد تجربه کرده ایم ؟
-تجربه کرده ایم ! اما کم … خب ، این از زندگی ای که ما داریم .
اما زندگی ای که «او» دوست دارد چه می تواند باشد ؟ مگر نه اینکه در کتاب نور آمده است :«آن ها که در طول روز ، مشغول بازی اند ودر شب ، گرم خواب وخواب دیدن ،ضرر می کنند». چقدر مطمئنیم که ما جزو این گروهی که خدا نام برده است نیستیم ؟
اصلا بلدیم از امکانات روز به نفع آن دنیایمان استفاده کنیم ؟
اعراف ، آیه ی 97و98 
