حجاب،ارزش واقعی زن
در واقع عفت و حیا و حجاب زن تدبیری است که او با نوعی الهام،برای گرانبها کردن خود و حفظ موقعیّتش در برابر مرد به کار می برد.زیرا زن با هوش فطری و حس مخصوص خود درک کرده که از نظر جسمی با مرد برابر نیست و اگر بخواهد با وی پنجه نرم کند از زور بازوی او بر نمی آید.از طرفی،زن ضعف مرد را در همان نیازی یافته که خداوند حکیم در وجود مردان نهاده است.زن خوب میداند که خداوند اورا مظهر معشوقیت قرار داده است. برهمین اساس ،زن با عفت و حجاب بهتر می تواند مرد را مجذوب خود کند و متانت و وقار بر احترام خویش بیفزاید.
اما هنگامی که جامعه،زن را با اندام عریان جستجو کند،طبیعی است که روز به روز تقاضای آرایش بیشتر و خود نمایی افزونتری را از او دارد(طمع انسان بی پایان است)وقتی زن از طریق جاذبه جنسی،وسیله تبلیغ کالا،تزیین اتاق انتظاروعاملی برای جلب جهانگردان و سیاحان و مانند اینها قرار گیرد.در چنین جامعه ای شخصیت زن تا سر حد عروسک یا یک کالای بی ارزش دیگر سقوط می کند و ارزشهای والای انسانی او به کلی به دست فراموشی سپرده می شود و تنها افتخار او جوانی و زیبایی و خود نمایی اش می گردد.و به این ترتیب ،وسیله ای برای اشباع هوسهای سر کش مشتی آلوده و نابکار می شود.
در چنین جامعه ای زن چگونه می تواند با ویژگی های اخلاقی،علم و آگاهی و دانایی اش جلوه کند و به مقام والایی برسد؟
