معاد واژهٔ عربی ست،از عود می‌آید به معنای بازگشتن ـ رستاخیز یا دوباره برخاستن ( پس از مرگ). باور به رستاخیز ( معاد ) یکی از اصول دین اسلام است. برخی معاد را تنها جسمانی ( رجعت ) یا تنها روحانی ( آخرت) می‌دانند . معاد یکی از اصول دین اسلام و یکی از مهم‌ترین آن‌هاست. معاد یعنی تجلی کردن نفس با تمام آنچه در درون خود داشته‌است، یعنی آنچه در زمین وجودت کاشتی قیام می‌کند. در قیامت نوشته‌های نفس به اسم شریف “الحی” حیات می‌یابند. هر کس زرع و زارع و مزرعه خویش است؛ به عبارت دیگر مهمان سفره خود است. بسیاری از آنچه در آخرت به انسان روی می‌آورد بروز و ظهور صفات و ملکاتی هستند که انسان در مزرعه وجود خویش کاشته ‌است. بحث ما درباره ی مسأله ی معاد است. مسأله ی معاد از نظر اهمیت، بعد از مسأله ی توحید مهمترین مسأله ی دینی و اسلامی است. پیغمبران (و بالخصوص آنچه از قرآن درباره ی پیغمبر ما استفاده می شود) آمده اند برای اینكه مردم را به این دو حقیقت مؤمن و معتقد كنند: یكی به خدا (مبدأ) و دیگر به قیامت و یا فعلا- به اصطلاح معمول ما- معاد.مسأله ی معاد چیزی است كه برای یك مسلمان ایمان به آن لازم است، یعنی چه؟ یعنی در ردیف مسائلی نیست كه چون از ضروریات اسلام است و ایمان به پیغمبر ضروری است، پس ایمان به آن هم به تبع ایمان به پیغمبر ضروری است. ما بعضی چیزها داریم كه باید به آنها معتقد بود، به این معنا كه اعتقاد به آنها از اعتقاد به پیغمبر منفك نیست، «باید» به این معناست نه به معنی تكلیف، به معنی این است كه انفكاك پذیر نیست كه انسان به پیغمبر و اسلام ایمان و اعتقاد داشته باشد ولی به این چیز ایمان نداشته باشد. مثلا روزه ی ماه رمضان، می گویند كه روزه ی ماه رمضان از ضروریات اسلام است. اگر كسی روزه نگیرد و بدون عذر روزه بخورد، این آدم فاسق است ولی اگر كسی منكر روزه باشد، از اسلام خارج است، چرا؟ برای اینكه اسلام ایمان به وحدانیت خدا و ایمان به پیغمبر است و امكان ندارد كه كسی به گفته ی پیغمبر ایمان داشته باشد ولی روزه را منكر باشد، چون اینكه در این دین روزه هست از ضروریات و از واضحات است، یعنی نمی شود انسان در ذهن خودش میان قبول گفته های پیغمبر و [قبول ] كردن روزه تفكیك كند. ولی خود مسأله ی اعتقاد به روزه داشتن مستقلا موضوع ایمان و اعتقاد نیست، یعنی در قرآن هیچ جا وارد نشده….

منتظر نظرات خوب شما در مورد این پست وسایر مطالی سایت هستیم!