و من کتاب له علیه السلام إلى معاویه
فَسُبْحَانَ اَللَّهِ مَا أَشَدَّ لُزُومَکَ لِلْأَهْوَاءَ اَلْمُبْتَدَعَهِ وَ اَلْحَیْرَهِ اَلْمُتَّبَعَهِ مَعَ تَضْیِیعِ اَلْحَقَائِقِ وَ اِطِّرَاحِ اَلْوَثَائِقِ اَلَّتِی هِیَ لِلَّهِ طِلْبَهٌ وَ عَلَى عِبَادِهِ حُجَّهٌ فَأَمَّا إِکْثَارُکَ اَلْحِجَاجَ عَلَى عُثْمَانَ وَ قَتَلَتِهِ فَإِنَّکَ إِنَّمَا نَصَرْتَ عُثْمَانَ حَیْثُ کَانَ اَلنَّصْرُ لَکَ وَ خَذَلْتَهُ حَیْثُ کَانَ اَلنَّصْرُ لَهُ. وَ اَلسَّلاَمُ
ترجمه:
از نامه آن حضرت ( علیه السلام ) به معاویه
سبحان الله چه بسیار است پیروى تو از هواهاى بدعت آمیز و چه سخت است گرفتار آمدنت به چنگ حیرت و سرگردانى . حقایق را ضایع مى گذارى و پیمانها را به دور مى افکنى . حقایق و پیمانهایى که خواسته خداوند است و حجت است بر بندگان او ، اما درباره عثمان و قاتلانش ، سخت به جدال برخاسته اى و فراوان سخن مىگویى . تو خود روزگارى به یارى عثمان برخاستى که یارى کردنت به سود خودت بود و هنگامى از یارى کردن باز ایستادى و او را واگذاشتى که اگر یاریش مى کردى به سود او بود . والسلام
