و من خطبه له علیه السلام
وَ لَقَدْ عَلِمَ الْمُسْتَحْفَظُونَ مِنْ اءَصْحابِ مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله و سلم اءَنِّی لَمْ اءَرُدَّ عَلَى اللَّهِ وَ لا عَلى رَسُولِهِ ساعَهً قَطُّ، وَ لَقَدْ واسَیْتُهُ بِنَفْسِی فِی الْمَواطِنِ الَّتِی تَنْکُصُ فِیهَا الْاءَبْطالُ، وَ تَتَاءَخَّرُ فِیهَا الْاءَقْدامُ، نَجْدَهً اءَکْرَمَنِی اللَّهُ بِها.
وَ لَقَدْ قُبِضَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم وَ إِنَّ رَاءْسَهُ لَعَلى صَدْرِی ، وَ لَقَدْ سالَتْ نَفْسُهُ فِی کَفِّی ، فَاءَمْرَرْتُها عَلَى وَجْهِی ، وَ لَقَدْ وُلِّیتُ غُسْلَهُ ص وَالْمَلائِکَهُ اءَعْوانِی ، فَضَجَّتِ الدَّارُ وَ الْاءَفْنِیَهُ، مَلاءٌ یَهْبِطُ وَ مَلاءٌ یَعْرُجُ، وَ ما فارَقَتْ سَمْعِی هَیْنَمَهٌ مِنْهُمْ، یُصَلُّونَ عَلَیْهِ حَتَّى وارَیْناهُ فِی ضَرِیحِهِ.
فَمَنْ ذا اءَحَقُّ بِهِ مِنِّی حَیّا وَ مَیِّتا؟! فَانْفُذُوا عَلى بَصائِرِکُمْ، وَلْتَصْدُقْ نِیَّاتُکُمْ فِی جِهادِ عَدُوِّکُمْ، فَوَالَّذِی لا إِلَهَ إِلا هُوَ إِنِّی لَعَلى جادَّهِ الْحَقِّ وَ إِنَّهُمْ لَعَلى مَزَلَّهِ الْباطِلِ، اءَقُولُ ما تَسْمَعُونَ، وَ اءَسْتَغْفِرُ اللَّهَ لِی وَ لَکُمْ.
ترجمه :
خطبه اى از آن حضرت ( علیه السلام )
از اصحاب محمد (صلى الله علیه و آله و سلم ) آنان که حافظان دین و رازداران او هستند، مى دانند، که هرگز از فرمان خدا و پیامبرش سر برنتافته ام . و پیامبرش را به جان و دل یارى کرده ام ، آنجا که پهلوانان واپس مى نشستند و گامها از پیش تاختن در مى ماندند. و این شجاعتى بود که خدا مرا به آن گرامى داشته بود.
رسول الله (صلى الله علیه و آله و سلم ) جان تسلیم کرد و سرش بر سینه من بود. جانش بر کف دست من جارى شد و من آن را بر چهره خود کشیدم ، غسل دادنش را عهده دار شدم و ملایکه یاران من بودند. سراى و بیرون سراى پر از ناله و زارى و ملایکه بود.
دسته اى فرود مى آمدند و دسته اى فرامى رفتند، لحظه اى بانگ و فریادشان از گوش من نمى برید. بر وى درود مى فرستادند تا او را در مدفنش به خاک سپردیم . آرى ، در زندگى و مرگ چه کسى سزاوارتر از من به اوست . پس بشتابید با دل بینا و نیتهاى خویش را در کارزار با دشمن صافى سازید. سوگند به کسى که جز او خدایى نیست ، که من بر جاده حق ره مى سپرم و آنان در لغزشگاه باطل اند. آنچه مى گویم ، مى شنوید. براى خود و شما از خدا آمرزش مى طلبم .
