و من کلام له علیه السلام فِى مَعْنَى الْحَکَمَیْنِ:
فَاءَجْمَعَ رَاءْیُ مَلَئِکُمْ عَلَى اءَنِ اخْتارُوا رَجُلَیْنِ، فَاءَخَذْنا عَلَیْهِما اءَنْ یُجَعْجِعا عِنْدَ الْقُرْآنِ وَ لاَ یُجَاوِزَاهُ وَ تَکُونُ اءَلْسِنَتُهُمَا مَعَهُ وَ قُلُوبُهُمَا تَبَعَهُ فَتَاهَا عَنْهُ وَ تَرَکَا الْحَقَّ وَ هُمَا یُبْصِرَانِهِ وَ کَانَ الْجَوْرُ هَوَاهُمَا وَ الاِعْوِجَاجُ رَاءْیَهُمَا وَ قَدْ سَبَقَ اسْتِثْنَاؤُنَا عَلَیْهِمَا فِی الْحُکْمِ بِالْعَدْلِ وَ الْعَمَلِ بِالْحَقِّ سُوءَ رَاءْیِهِمَا وَ جَوْرَ حُکْمِهِمَا وَ الثِّقَهُ فِی اءَیْدِینَا لِاءَنْفُسِنَا حِینَ خَالَفَا سَبِیلَ الْحَقِّ وَ اءَتَیَا بِمَا لاَ یُعْرَفُ مِنْ مَعْکُوسِ الْحُکْمِ.
ترجمه :
سخنى از آن حضرت ( علیه السلام ) در باب آن دو حکم :
راءى سرانتان بر آن قرار گرفت که دو مرد را برگزینند. و ما از آن دو پیمان گرفتیم که هرچه قرآن گوید همان کنند و از آن تجاوز ننمایند. زبانشان با قرآن باشد و دلشان پیرو قرآن . ولى آن دو گمراه شدند و با آنکه حق را به عیان مى دیدند ترکش گفتند و دلشان به ستم متمایل بود و کجروى شیوه آنها. شرط کرده بودیم که در داورى به عدالت گرایند و به حق عمل کنند و این پیش از آن بود که چنان راءى بد و ستمکارانه اى بدهند. اکنون که آن دو پاى از جاده حق بیرون نهاده اند و حکمى واژگونه داده اند تا به راءیشان وقعى ننهیم ، حجت به سود ما و در دست ماست .
