و من کلام له علیه السلام لا بِی ذَرٍ، رَحِمَهُ اللَهُ، لَمَا اءُخْرِجَ إ لَى الرَّبَذَهِ:
یَا اءَباذَرٍّ، إِنَّکَ غَضِبْتَ لِلَّهِ فَارْجُ مَنْ غَضِبْتَ لَهُ، إِنَّ الْقَوْمَ خافُوکَ عَلى دُنْیاهُمْ، وَ خِفْتَهُمْ عَلى دِینِکَ، فاتْرُکْ فِی اءَیْدِیهِمْ ما خافُوکَ عَلَیْهِ، وَاهْرُبْ مِنْهُمْ بِما خِفْتَهُمْ عَلَیْهِ، فَما اءَحْوَجَهُمْ إِلى ما مَنَعْتَهُمْ، وَ مَا اءَغْناکَ عَمّا مَنَعُوکَ، وَ سَتَعْلَمُ مَنِ الرَّابِحُ غَدا، وَالْاءَکْثَرُ حُسَّدا، وَ لَوْ اءَنَّ السَّماواتِ وَالْاءَرَضِینَ کانَتا عَلى عَبْدٍ رَتْقا ثُمَّ اتَّقَى اللَّهَ لَجَعَلَ اللَّهُ لَهُ مِنْهُما مَخْرَجا.
لا یُؤْنِسَنَّکَ إِلا الْحَقُّ، وَ لا یُوحِشَنَّکَ إِلا الْباطِلُ، فَلَوْ قَبِلْتَ دُنْیاهُمْ لَاءَحَبُّوکَ، وَ لَوْ قَرَضْتَ مِنْها لَاءَمَّنُوکَ.
ترجمه :
سخنى از آن حضرت (علیه السلام ) در خطاب به ابوذر، رحمه الله ، هنگامى که عثمان او را به ربذه تبعید کرد:
اى ابوذر، تو براى خدا خشمگین شدى ، پس ، امید در کسى بند که براى او خشمگین شده اى . اینان به خاطر دنیاشان از تو ترسیده اند و تو به خاطر دینت از آنان ترسیده اى . اینک ، آنچه را که به خاطر آن از تو ترسیده اند به ایشان واگذار و آنچه را که به سبب آن از ایشان ترسیده اى برگیر و رو به گریز نه .
اینان چقدر نیازمند چیزى هستند که تو آنها را از آن منع مى کردى و تو چه بى نیازى از آنچه تو را از آن منع کرده اند. فردا خواهى دانست که چه کسى سود برده و چه کسى فراوان رشک مى برد.
اگر درهاى آسمان و زمین را به روى بنده اى از بندگان خدا بربندند و آن بنده خدا ترس باشد، خداوند برایش راهى خواهد گشود. پس ، جز حق تو را مونسى نباشد و چیزى جز باطل تو را به وحشت نیفکند. اگر دنیایشان را مى پذیرفتى ، تو را دوست مى گرفتند و اگر از دنیا چیزى بر مى گرفتى تو را در امان مى داشتند.
