و من کلام له علیه السلام
فَلا اءَمْوالَ بَذَلْتُمُوها لِلَّذِی رَزَقَها، وَ لا اءَنْفُسَ خاطَرْتُمْ بِها لِلَّذِی خَلَقَها، تَکْرُمُونَ بِاللَّهِ عَلَى عِبادِهِ، وَ لا تُکْرِمُونَ اللَّهَ فِی عِبَادِهِ، فاعْتَبِرُوا بِنُزُولِکُمْ مَنازِلَ مَنْ کانَ قَبْلَکُمْ، وَ انْقِطاعِکُمْ عَنْ اءَوْصَلِ إِخْوانِکُمْ.
ترجمه :
سخنى از آن حضرت (علیه السلام )
از بذل مال ، در راه کسى که خود آن را روزى شما کرده بود، بخل ورزیدید و از به خطر افکندن جان خویش ، در راه کسى که آفریننده جانهاست ، سر بر تافتید. نام خدا را وسیله قرار مى دهید تا در میان بندگان خدا عزیز و مکرم شوید، ولى ، خدا را در میان بندگانش حرمت نمى دارید. عبرت بگیرید، فرود آمدن در خانه هاى کسانى را که پیش از شما در آن خانه ها منزل کرده بودند، پند گیرید از جدا شدنتان از نزدیکترین یاران و برادران خود.
