و من خطبه له علیه السلام ذَکَرَ فِیها مَلَکَ الْمَوْتِ ع وَ تَوَفِّیَهُ اءلاءنفُسَ:
هَلْ تُحِسُّ بِهِ إِذَا دَخَلَ مَنْزِلاً اءَمْ هَلْ تَراهُ إ ذا تَوَفَّى اءَحَدا؟ بَلْ کَیْفَ یَتَوَفَّى الْجَنِینَ فِی بَطْنِ اءُمِّهِ؟ اءَیَلِجُ عَلَیْهِ مِنْ بَعْضِ جَوارِحِها؟ اءَمْ الرُّوحُ اءَجابَتْهُ بِإ ذْنِ رَبِّها؟ اءَمْ هُوَ ساکِنٌ مَعَهُ فِی اءَحْشَائِها کَیْفَ یَصِفُ إِلَهَهُ مَنْ یَعْجَزُ عَنْ صِفَهِ مَخْلُوقٍ مِثْلِهِ؟!
ترجمه :
از خطبه اى از آن حضرت (علیه السلام) در آن از ملک الموت یاد کرده و گرفتن او جانها را:
آیا وقتى که به خانه اى داخل مى شود، از او آگاه مى شوى یا هنگامى که جان یکى را مى ستاند او را مى بینى چگونه جنین را در رحم مادر مى میراند ملک الموت از کدام عضو مادر به درون مى رود؟ آیا روح به فرمان پروردگارش به او پاسخ مى دهد یا با کودک در درون شکم مادر جاى گرفته ؟ کسى که از وصف مخلوقى چون خود عاجز است خداى خود را چگونه وصف تواند کرد؟
