و من کلام له علیه السلام
إ نَّ بَنِی اءُمَیَّهَ لَیُفَوِّقُونَنِی تُراثَ مُحَمَّدٍ صَلّى اللّهُ عَلَیهِ وَ آلِه تَفْوِیقا وَ اللَّهِ لَئِنْ بَقِیتُ لَهُمْ لَاءَنْفُضَنَّهُمْ نَفْضَ اللَّحّامِ الْوِذامَ التَّرِبَهَ.
قال الشریف :
وَ یَرْوى الْتراب الوذمه وَ هُو عَلى الْقَلب . قالَ الشریف وَ قَوْله علیه السلام: لیفوقوننی اءی : یعطوننی مِن الْمال قَلیلا کفواق الناقَه ، وَ هُوَ الحَلَبه الواحِده مِن لبَنها، وَالوذام جَمْع وَ ذَمه ، وَ هِی الحِزَّهِ مِنْ الْکَرش اءو الکبد تقع فِی التُراب فَتنفض .
ترجمه :
سخنى از آن حضرت (علیه السلام )
بنى امیه از میراث محمد (صلی الله غلیه و آله و سلم ) اندکى را به من مى دهند، چونان اندک شیرى که به بچه شتر دهند. به خدا سوگند، اگر زنده بمانم آنان را پراکنده سازم و به دور افکنم ، آنسان ، که قصاب پاره اى از جگر یا شکنبه خاک آلود را به دور مى افکند.
شریف رضى گوید :
((لیفوّقوننى ))، یعنى مال را اندک اندک به من مى رسانند. و ((فواق الناقه )) یعنى آن را یکبار شیردادن . و ((وذام )) جمع ((وذمه )) است . و آن پاره جگر یا شکنبه اى است که بر روى خاک افتاده و قصاب آن را به دور مى اندازد.
