و من کلام له علیه السلام لَما قُلّد مُحَمّد بْنَ اءبی بَکْرِ مصر فملکت عَلیه وَقتل :
وَ قَدْ اءَرَدْتُ تَوْلِیَهَ مِصْرَ هاشِمَ بْنَ عُتْبَهَ وَ لَوْ وَلَّیْتُهُ إِیَّاهَا لَمَّا خَلَّى لَهُمُ الْعَرْصَهَ وَ لاَ اءَنْهَزَهُمُ الْفُرْصَهَ بِلاَ ذَمِّ لِمُحَمَّدِ بْنِ اءَبِی بَکْرٍ فَلَقَدْ کَانَ إِلَیَّ حَبِیبا وَ کَانَ لِی رَبِیبا.
ترجمه :
سخنى از آن حضرت (علیه السلام ) هنگامى که ، محمد بن ابى بکر را فرمانرواى مصر نمود و بر اوشوریدند و مصر را از کفش به درآوردند و خودش را کشتند، فرمود:
من مى خواستم امارت مصر را به هاشم بن عتبه دهم . اگر او را به مصر فرستاده بودم ، عرصه را براى آنها خالى نمى گذاشت و مجالشان نمى داد، که چنان فرصتى به دست آوردند. نمى خواهم محمد را نکوهش کنم . محمد محبوب من بود و فرزند خوانده ام .
