و من خطبه له علیه السلام لِما عَزَموا عَلى بَیْعَه عُثْمان :
لَقَدْ عَلِمْتُمْ اءَنِّی اءَحَقُّ النَّاسِ بِها مِنْ غَیْرِی ، وَ وَ اللَّهِ لَاءُسْلِمَنَّ مَا سَلِمَتْ اءُمُورُ الْمُسْلِمِینَ، وَ لَمْ یَکُنْ فِیها جَوْرٌ إ لا عَلَیَّ خَاصَّهً، الْتِمَاسا لِاءَجْرِ ذَلِکَ وَ فَضْلِهِ، وَ زُهْدا فِیما تَنافَسْتُمُوهُ مِنْ زُخْرُفِهِ وَ زِبْرِجِهِ.
ترجمه :
سخنى از آن حضرت (علیه السلام ) چون دیگران آهنگ بیعت با عثمان نمودند:
دانسته اید که من از دیگران به خلافت سزاوارترم . به خدا سوگند، مادامى که کار مسلمانان بسامان باشد و جز بر من بر دیگران ستمى نرود، آن را واگذاشته ، مخالفت نمى ورزم . پاداش چنین فضیلت و عملى را از خدا مى طلبم و زهد مى ورزم در آنچه شما به خاطر زیور و زینتش با یکدیگر رقابت مى کنید.
