به گزارش قدس آنلاین، مهدی عباسی متخصص ترمیم دندان در گفت و گو با باشگاه خبرنگاران جوان؛ درباره پوسیدگی دندان گفت: تجمع پلاک میکروبی در سطح دندان به مرور باعث پوسیدگی آن میشود که در مراحل اولیه علائمی ندارد ولی به مرور زمان علائم آن بروز می کند.
وی درباره علائم ظاهری پوسیدگی دندان بیان کرد: بعضی پوسیدگیها به دلیل تغییر رنگ آن قابل تشخیص هستند که ممکن است به معاینه دندان پزشک احتیاج باشد.
این متخصص ترمیم دندان درخصوص پوسیدگی های بین دندان ها اظهار داشت: این پوسیدگی ها در ابتدا تا زمانی که پیشرفت قابل ملاحظهای داشته باشند، علائمی ندارند و در مرحله پیشرفته دندانها نسبت به مواد شیرینی یا سرما حساس میشوند که برای پیشگیری از پیشرفت آن مراجعه هر شش ماه یکبار به دندانپزشک و در صورت لزوم انجام رادیوگرافی توصیه می شود.
وی با بیان اینکه برای ترمیم دندان قسمت خراب را تراش میدهند و به کمک مواد ترمیمی، آن ناحیه را بازسازی میکنند که انواع پرکنندهها عبارتند از کامپوزیتها (رنگ دندان)، آمالگام (رنگ نقرهای) و مواد دیگری مانند طلا که در قدیم از آن استفاده میشد و این موارد برای سلامت عارضهای ندارند.
عباسی با اشاره به کاربرد کامپوزیت برای دندان جلویی و هم برای دندانهای خلفی گفت: این ماده هزینه بالاتری نسبت به آمالگام به علت مراحل کاری پیچیده تر دارد که پزشک زمان بیشتری را باید صرف کند و عمر کامپوزیت مانند عمر آمالگام است.
وی با بیان اینکه آمالگام در نواحی دندان که دسترسی دندانپزشک به آن مشکلتر است، کارآیی خوبی دارد، تاکید کرد: این ماده در حدود ۲۰۰ سال در دندانپزشکی مورد استفاده قرار می گیرد و تحقیقات نشان داده است که استفاده از آن برای افراد هیچ عارضه ای ایجاد نمی کند و تنها به دلیل جیوه موجود در آن و تجمع در محیط زیست سبب بروز مشکلاتی می شود.
این متخصص ترمیم دندان درباره مراقبت از دندان های ترمیم شده تصریح کرد: افراد باید بیش از زمانیکه دندان سالم داشتند به بهداشت دهان و دندان اهمیت بدهند که استفاده از حداقل روزی دوبار مسواک و نخ دندان حتی زمانی که احساس کنند ماده غذایی بین دندانها وجود ندارد توصیه می شود.
وی در خصوص امکان عصبکشی دندان و ترمیم آن در یک مرحله اظهار داشت: اگر به روکش نیاز نداشته باشد، در یک جلسه امکان پذیر است.
عباسی درباره شکستن دندان نیش در کودکان بیان کرد: تا سن یازده سالگی دندان شیری باید داخل دهان باشد و بهتر است تا جایی که امکان دارد، دندان کشیده نشود و اگر لازم است دندان کشیده شود فضا را باید در داخل فک حفظ کنند تا دندان دائمی نهفته نماند.