عاشقم بر قهر و بر لطفش
توضیحى پیرامون روایت زیر، به ویژه فراز دوم آن بفرمایید: من یعرف البلاء یصیر علیه و من لا بعرفه ینکره (الحیاه ، ج ۱، ص ۱۳۴)
استاد: روایت دیگرى در همین زمینه از امام نهم جوا الائمه علیه السلام نقل شده است که مى فرمایند در قیامت ، بلا دیده ها و رنج کشیده ها مقالاتى دارند عالى و ارجمند. اینها کسانى هستند که تسلیم مشیت حق تعالى بوده اند و صبر داشته اند .
اینها کسانى هستند که مى گویند:
عاشقم بر لطف و بر قهرش به جد
|
اى عجب ! من عاشق این هر دو ضد
|
ماب اویم ، مات اویم ، مات او
|
یا به قول شاعر دیگر:
هر که در این بزم مقرب تر است
|
کما این که داریم :
البلاء للولاء در نظام عالم هم ، بلا دیدن و زجر کشیدن ، ارزش آفرین است . دانه گندم وقتى زیر خاک مى رود، زحمتى تحمل مى کند و رنجى مى کشد، اما تبدیل به ساقه و خوشه مى شود و بعد هم وقتى زیر سنگ آسیا خرد مى شود و بیشتر بلا مى کشد، اما تبدیل به ساقه و خوشه به آرد مى شود و باز هم ارزشش بیشتر مى گردد و بعد هم که باید برود داخل تنور و در آتش افتد، تا تبدیل به نان شود و قیمتش افزون شود و همین طور…
پس کسى که نظام عالم را نمى داند و از نقش بلا و رنج در کسب کمال غافل است ، بلایا را بد و منکر مى داند، مانند بسیارى از مردم که بلافاصله در برابر مصائب ، زبان به شکوه مى گشایند و توان تحمل مشقات را ندارند | 
