زلزال به معنی زلزله و لرزش شدید است.
به نقل از تسنیم، این سوره از روز رستاخیز و زنده شدن مردم برای محاسبه اعمال و حوادثی که در آن روز رخ می دهد، سخن می گوید. ترجمه سوره چنین است:
آنگاه که زمین با زلزله (عظیم و مهیب) خود جنبانده شود، و بارهای سنگین خود را برون افکند، و انسان گوید: (زمین) را چه شده است؟ آن روز (زمین) خبرهای خود را باز گوید؛ (چرا که) پروردگارت به او (چنین امر و) وحی کرده است. آن روز مردم به صورت گروهای مختلف (از قبرها) برآیند تا اعمالشان به آنان نمایانده شود. پس هر که به قدر ذره ای کار نیکو کند (پاداش) آن را می بیند، و هر که به قدر ذره ای بدی کند (کیفر) آن را می بیند.
زلزله های این دنیا هر چند مهیب و وحشتناک باشد، هرگز با زلزله قیامت قابل مقایسه نیست. زلزله های دنیا در شعاع محدودی اتفاق می افتد و چه بسا بسیاری شهرها و آبادی ها که از مرکز زلزله دور هستند اصلا متوجه آن نمی شوند. اما زلزله روز قیامت زلزله ای فراگیر و عظیم.
با این زلزله، زمین بارهای سنگین خود را بیروت می افکند. آن بارهای سنگین، مردگانی هستند که زمین طی قرن های طولانی آنان را در دل خود جای داده است! انسان پس از خارج شدن از دل خاک، با وحشت و تعجب می پرسد: زمین را چه شده است که اینگونه می لرزد؟
در آن روز، زمین به امر پروردگار عالم اخبار حوادثی را که در آن رخ داده، بازگو می کند. این بیان روشن می کند که زمین هم دارای شعور و ادراک است. اعمالی را که در آن واقع شده، می فهمد و آن را حفظ می کند و در خود نگه دارد تا روز قیامت، هنگامی که پروردگار به او اذن داد، شهادت دهد. شهادت بر کردار و گفتار انسانها و تمامی آنچه انجام داده اند.
انسان در آن روز نتیجه کارهای خود را، خواه خیر باشد یا شر، می بیند؛ حتی اگر آن عمل به اندازه ذره ای ناچیز باشد.
کتاب گلستان سوره‌ها – ص ۱۹۷
