در اصطلاح محدثان به گفتار یا نوشتار معصوم یا حکایتگر سخن، کردار یا تقریر معصوم (پیامبر(صلی الله علیه و آله) و اهل بیت علیهم السلام)، «حدیث» گفته میشود. حدیث به دلیل استناد به معصوم و وحیانی بودن محتوای آن حجت است. در این پست احادیثی ارزشمند از پیامبر اسلام و امام معصوم (ع) در مورد بهار، و شادی آن و بهار اصلی که ظهور منجی عالم است، را گردآوری کرده ام که امیدوارم مورد نظر شما عزیزان قرار بگیرد. |
از پیامبر نقل شده است که می فرماید :
« وَ رَوَوْا عَنِ النَّبِیِّ ص اغْتَنِمُوا بَرْدَ الرَّبِیعِ فَإِنَّهُ یَفْعَلُ بِأَبْدَانِکُمْ مَا یَفْعَلُ بِأَشْجَارِکُمْ وَ اجْتَنِبُوا بَرْدَ الْخَرِیفِ فَإِنَّهُ یَفْعَلُ بِأَبْدَانِکُمْ مَا یَفْعَلُ بِأَشْجَارِکُمْ
سرمای بهار را غنیمت بشمارید که با بدن های شما همان کاری را می کند که با درختان می کند و از سرمای پاییز دوری کنید که با بدن های شما همان کاری را می کند که با درختان می کند .»
بحارالأنوار ج : ۵۹ ص : ۲۷
………………………………………………………………………………………………..
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
« ما مِن یَومِ نَیروزٍ إلاّ و نَحنُ نَتَوقَّعُ فِیهِ الفَرَجَ لأِنَّهُ مِن أیّامِنا و أیّامِ شِیعَتِنا؛….
…..
مستدرک الوسائل ، ج ۶ ، ص ۳۵۲
………………………………………………………………………………………………..
حضرت محمد ( ص ):
اگر می توانید هر روز را، نوروز کنید؛ یعنی در راه خدا به یکدیگر هدیه بدهید و با یکدیگر پیوند داشته باشید.
دعائم الاسلام، ج۲، ص۳۲۶
………………………………………………………………………………………………..
همچنین از امام صادق(ع) روایت شده که:
‘هرگاه نوروز شد، غسل کن و پاکیزه ترین لباس های خود را بپوش و با بهترین عطرهایت خود را خوشبو نما .’
………………………………………………………………………………………………..
امام جعفرصادق ( ع ) :
نوروز همان روزی است که قائم ما اهل بیت در آن ظهور خواهد کرد.
البحار، ج ۵۲ ، ص ۲۷۶
………………………………………………………………………………………………..
امام جعفر صادق (ع):
هیچ نوروزی نیست مگر این که ما در آن روز منتظر فرج هستیم؛ زیرا نوروز از روزهای ماو شیعیان ماست. ایرانیان آنرا حفظ نمودند و شما آن را از دست دادید.
البحار، ج۵۹، ص۹۲
………………………………………………………………………………………………..
حضرت علی ( ع ):
مواقع تفریح و شادمانی فرصت است .افراد عاقل زندگی را مغتنم می شمارند و از آنها به نفع خوشبختی و سعادت خویش استفاده می کنند .
فهرست غرر، ص ۱۵۷
………………………………………………………………………………………………..
امام علی (علیه السلام ) :
«… و انشر علینا رحمتک بالسحاب المنبعق و الربیح المغدق، و النبات المونق، سحا و ابلا، تحیی به ما قد مات، و ترد به ما قد فات….
خدایا رحمت خود را با ابر پرباران و بهار پر آب و گیاهان خوش منظر شاداب بر ما نازل فرما، بارانی درشت قطره بر ما فرو فرست که مردگان را زنده و آنچه از دست ما رفته به ما بازگرداند. »
نهج البلاغه، ص۲۲۲، خطبه ۱۱۵٫