با مرگ معاویه در پانزدهم رجب سال ۶۰هجری قمری، یزیدبن معاویه به «ولیدبن عتیقه» والی وقت مدینه نامه
ای نوشت و به او دستور داد تا از امام حسین علیه السلام برای خودش بیعت بگیرد.
امام حسین(ع) فرمودند: یزید فردی شراب خوار و فاسق است که به ناحق خون می ریزد و اشاعه دهنده
فساد است و دستش به خون افراد بی گناه آلوده شده و شخصیتی چون من با چنین مرد فاسدی بیعت نمی
کند.
شاید بتوان گفت پانزدهم رجب سال ۶۰هجری قمری سرآغاز واقعه جانسوز کربلاست که در دهم محرم سال
۶۱ به وقوع پیوست.
پانزدهم رجب سال ۶۰هجری
مرگ معاویه در شام و نشستن یزید به جای پدرش.
۲۸رجب سال ۶۰
رسیدن نامه یزید به والی مدینه بر بیعت گرفتن از امام حسین(ع) و دیگران.
ولیدبن عتیقه با دریافت این نامه فردی را خدمت سیدالشهدا فرستاد تا از ایشان برای یزید بیعت بگیرد
اما امام(ع) بیعت را نپذیرفتند و با زیارت قبر پیامبر(ص) هجرت خود را از مدینه به اتفاق اهل بیت و جمعی از بنی
هاشم آغاز کردند.
سوم شعبان سال۶۰
کاروان امام حسین(ع) به مکه رسید و ملاقات های ایشان با مردم مکه آغاز شد. امام در منزل عباس بن
عبدالمطلب سکونت کردند و بیش از ۴ماه در مکه حضور داشتند.
دهم رمضان سال۶۰
دو نفر از مردم کوفه به نام های عبدا…بن سبع الهمدانی و عبدا…بن وال تمیمی نامه کوفیان را به دست امام
حسین(ع) رساندند.
دوازدهم تا پانزدهم رمضان سال۶۰
نامه های بسیاری از سوی مردم کوفه نوشته شد و توسط قیس بن مسهر و عبدالرحمن بن عبدا… و عماره بن
عبید به دست امام(ع) رسید.
همچنین نامه هایی از سران کوفه توسط هانی بن هانی السبیعی و سعیدبن عبدا…النخعی نیز به رویت امام
(ع) رسید.
در پانزدهم رمضان سال ۶۰ امام حسین(ع) جناب مسلم بن عقیل را برای بررسی اوضاع و شرایط به کوفه
فرستادند، همچنین نامه ای توسط امام به روسای بصره ارسال شد.
پنجم شوال سال ۶۰
مسلم بن عقیل در میان استقبال مردم به کوفه رسید و بسیاری از مردم کوفه با وی بیعت کردند.
یازدهم ذی القعده سال ۶۰
مسلم بن عقیل از کوفه به امام حسین(ع) نامه نوشت و اوضاع کوفه را شرح داد.
هشتم و نهم ذی الحجه سال ۶۰
مسلم بن عقیل با یارانش قصر ابن زیاد را محاصره کردند اما با توطئه ابن زیاد یاران مسلم پراکنده شدند. مسلم
با سپاه ابن زیاد درگیر شد و سرانجام به دستور وی به شهادت رسید.
از سوی دیگر عمربن سعد برای دستگیری امام حسین(ع) با لشکری انبوه وارد مکه شد اما پیشتر امام(ع) به
اتفاق یاران خود به سوی کوفه، مکه را ترک کردند.
۲۷ ذی الحجه سال۶۰
رو به رو شدن کاروان امام حسین(ع) با سپاه حربن یزیدریاحی و جلوگیری حر از حرکت کاروان امام به سوی
کوفه.
دوم محرم سال۶۱
کاروان امام حسین(ع) پس از خروج از مکه در طول مسیر و در مناطقی چون ابطح، تنعیم، صفاح، وادی العتیق،
وادی الصفرا، ذات عرق، حاجر، بطن الرمه و اجفر فرود آمد و در این بین برخی از مسلمانان همچون ابن ثبیط
بصری و عون و محمد فرزندان حضرت زینب(س) به کاروان نینوا ملحق شدند و در نهایت امام حسین(ع) و
یارانش در دوم محرم سال ۶۱هجری قمری، به سرزمین کربلا رسیدند.
سوم محرم سال ۶۱
عمربن سعد نیز با سپاهیان زیادی از کوفه به کربلا رسید و امام(ع) را وادار به بیعت کردن با یزیدبن معاویه کرد.
چهارم محرم سال ۶۱
سخنرانی عبدا…بن زیاد علیه امام حسین علیه السلام در مسجد کوفه و بستن راه های ورودی و خروجی
کوفه به دستور وی.
پنجم محرم سال ۶۱
اعزام سپاه ابن زیاد به کوفه برای جلوگیری از حرکت مردم برای یاری امام حسین(ع).
ششم محرم سال ۶۱
آمادگی گروهی از قبیله بنی اسد برای پیوستن به کاروان امام حسین(ع) و حمله تعدادی از سپاهیان عمربن
سعد به آن قبیله و کشتار آنان.
هفتم محرم سال ۶۱
نامه ابن زیاد مبنی بر بستن رودخانه فرات به روی کاروان امام حسین(ع) به عمربن سعد رسید و گروهی از
سپاهیان به فرماندهی عمروبن حجاج ماموریت این کار را بر عهده گرفتند.
هشتم محرم سال ۶۱
ملاقات امام با عمربن سعد و صدور فرمان جنگ توسط ابن زیاد.
نهم محرم سال ۶۱
آوردن امان نامه توسط شمر برای حضرت عباس(ع) و پاسخ دندان شکن حضرت به وی و نپذیرفتن امان نامه.
دهم محرم سال ۶۱
سپاه عمربن سعد به کاروان امام حسین(ع) حمله کرد و واقعه جانسوز کربلا رقم خورد.
امام حسین(ع) و یارانش به شهادت رسیدند، دشمن با حمله به خیمه ها بازماندگان کاروان از جمله حضرت
امام زین العابدین(ع) و همچنین حضرت زینب(س) را به اسارت گرفت.
یازدهم و دوازدهم محرم سال۶۱
پیکر مطهر حضرت سیدالشهدا(ع) و دیگر شهیدان کربلا توسط امام زین العابدین(ع) و با کمک گروهی از قبیله بنی اسد به خاک سپرده شد و سپاه عمربن سعد با اسرای اهل بیت(ع) از کربلا به سوی کوفه حرکت کرد.
اول صفر سال ۶۱
