عبدالله بن یحیی گوید:
به محضر حضرت علی علیه السلام مشرف شدم و هنگامی که خواستم
بر روی تخت بنشینم،
پایه اش شکست و بر زمین افتادم و سرم آسیب دید.
حضرت علی علیه السلام فرمود:
شکر خداوندی را که کفاره گناهان شیعیان ما را در دنیا قرار داد تا همین جا پاک شوند.
عرض کردم: چه گناهی کرده ام که شکستن سرم کفاره آن باشد؟
فرمود: وقتی که نشستی «بسم الله» نگفتی!
تفسیر البرهان/ج۱/ص۴۵
