مصطفی ز آغاز، یاری جز تو و حیدر نداشت
در مقام و منزلت مانند تو همسر نداشت
وفات ام المومنین حضرت خدیجه سلام الله علیها تسلیت
وصیت حضرت خدیجه سلام الله علیها
حضرت خدیجه (س) سه سال قبل از هجرت بیمار شد . پیغمبر (ص) به عیادت وى رفت و فرمود : اى خدیجه ، «اما علمت ان اللهقد زوجنى معک فى الجنه» ; آیا مى دانى که خداوند تو را دربهشت نیز همسرم ساخته است ؟ !
آنگاه از خدیجه دل جویى و تفقد کرد ; او را وعده بهشت داد و درجات عالى بهشت را به شکرانه خدمات او توصیف فرمود .
چون بیمارى خدیجه شدت یافت ، عرض کرد : یا رسول الله ! چندوصیت دارم : من در حق تو کوتاهى کردم ، مرا عفو کن .
پیامبر (ص) فرمود : هرگز از تو تقصیرى ندیدم و نهایت تلاش خود را به کار بردى. در خانه ام بسیار خسته شدى و اموالت را درراه خدا مصرف کردى .
عرض کرد : یا رسول الله ! وصیت دوم من این است که مواظب این دختر باشید . و به فاطمه زهرا (س) اشاره کرد . چون او بعد ازمن یتیم و غریب خواهد شد . پس مبادا کسى از زنان قریش به او آزار برساند . مبادا کسى به صورتش سیلى بزند . مبادا کسى بر اوفریاد بکشد. مبادا کسى با او برخورد غیر ملایم و زننده اى داشته باشد .
اما وصیت سوم را شرم مى کنم برایت بگویم . آن را به فاطمه عرض مى کنم تا او برایت بازگو کند . سپس فاطمه را فراخواند و به وى فرمود : «نور چشمم ! به پدرت رسول الله بگو :مادرم مى گوید : من از قبر در هراسم ; از تو مى خواهم مرا درلباسى که هنگام نزول وحى به تن داشتى ، کفن کنى .»
پس فاطمه زهرا (س) از اتاق بیرون آمد و مطلب را به پیامبر(ص) عرض کرد . پیامبر اکرم (ص) آن پیراهن را براى خدیجه فرستاد و او بسیار خوشحال شد . هنگام وفات حضرت خدیجه ، پیامبراکرم (ص) غسل و کفن وى را به عهده گرفت . ناگهان جبرئیل درحالى که کفن از بهشت همراه داشت ، نازل شد و عرض کرد : یا رسول الله ، خداوند به تو سلام مى رساند و مى فرماید : «ایشان اموالش را در راه ما صرف کرد و ما سزاوارتریم که کفنش را به عهده بگیریم .»
وفات حضرت خدیجه سلام الله علیها
خدیجه در سن ۶۵ سالگى در ماه رمضان سال دهم بعثت در خارج از شعب ابوطالب جان به جان آفرین تسلیم کرد. پیغمبر خدا (ص) شخصا خدیجه را غسل داد، حنوط کرد و با همان پارچهاى که جبرئیل از طرف خداوند عزوجل براى خدیجه آورده بود, کفن کرد. رسول خدا (ص) شخصا درون قبر رفت، سپس خدیجه را در خاک نهاد و آنگاه سنگ لحد را در جاى خویش استوار ساخت. او بر خدیجه اشک مى ریخت، دعا مى کرد و برایش آمرزش مى طلبید. آرامگاه خدیجه درگورستان مکه در «حجون» واقع است.
رحلت خدیجه براى پیغمبر (ص) مصیبتى بزرگ بود; زیرا خدیجه یاور پیغمبر خدا (ص) بود و به احترام او بسیارى به حضرت محمد(ص) احترام مى گذاشتند و از آزار وى خوددارى مى کردند .
یاد حضرت خدیجه سلام الله علیها
رسول خدا (ص) با این که بعد از رحلت حضرت خدیجه (س) بازنانى چند ازدواج کرد; ولى هرگز خدیجه را از یاد نبرد. عایشه مىگوید : هر وقت پیغمبرخدا (ص) یاد خدیجه مى افتاد، ملول وگرفته مى شد و براى او آمرزش مى طلبید. روزى من رشک ورزیدم وگفتم: یا رسول الله، خداوند به جاى آن پیرزن، زنى جوان وزیبا به تو داد .
پیغمبر (ص) ناگهان بر آشفت و خشمگینانه دست بر دست من زد وفرمود: خدا شاهد است خدیجه زنى بود که چون همه از من رو مى گردانیدند ، او به من روى مى کرد ; و چون همه از من مى گریختند، به من محبت و مهربانى مى کرد; و چون همه دعوت مرا تکذیب مى کردند، به من ایمان مى آورد و مرا تصدیق مى کرد. در مشکلات زندگى مرا یارى مى داد و با مال خود کمک مى کرد و غم از دلم مى زدود .
حضرت امام صادق (ع) فرمود : «وقتى خدیجه از دنیا رفت ،فاطمه کودکى خردسال بود، نزد پدر آمد و گفت : «یا رسول الله امى» ; مادرم کجاست ؟
پیامبر (ص) سکوت کرد. جبرئیل نازل شد و گفت: خدایت سلام مى رساند و مى فرماید: به زهرا بفرما، مادرت در بهشت و در کاخ طلایى که ستونش از یاقوت سرخ است و اطرافش آسیه و مریم هستند، جاى دارد .
سلام وعرض ادب….احسنت واقعاً عالی بود.