برخی به غلط تصور می کنند که حضرت بقیه الله(علیه السلام) در دوران غیبت در مکانی خوش آب و هوا،زیر درختی پر میوه ودر کنار نهری خروشان!روزگار را به خوشی و آسایش می گذرانند و غمی بر دل و دردی بر سینه ندارند و همانند ما دست بر روی دست گذاشته اند تا زمانی که خداوند اجازه ظهور به ایشان عطا فرمایند،که واقعیت جز این است و در روایاتی آمده است که آن حضرت در بیابان های گرم و سوزان زندگی می کنند….
امیر المؤمنین حضرت علی(علیه السلام)به اصبغ بن نباته فرمودند:
“امام”عهده دار این امر(حضرت مهدی علیه السلام)همان رانده، آواره ،
بیکس و تنهاست
(( بحارالنوار،ج۵۱،ص۱۲۰))
دوران غیبت،دوران غربت امام است.دوران مظلمویت،انزوا،تنهایی،دل شکستگی و گریه های طولانی اوست.دورانی است که آن حضرت باید از شهرها فاصله بگیرد ودر مکان های پنهان دور از ظالمان زندگی کند.صاحب زمان و مالک زمین است،امّا بایدبه طور ناشناس در میان مردم رفت و آمد کند.
دوازده قرن است که هر صبح و شام،طلوع و غروب خورشید را نظاره می کند.صدها سال است که بی صبرانه منتظر بیداری انسان ها به ویژه شیعیان و صدور فرمان الهی ظهور است.تعجب اینجاست که چرا بشر اورا نمی خواهد؟چرا شیعیانش آن گونه که باید یادش نمی کنند و برای ظهورش دعا نمی کنند!؟
برای سلامتی آقا امام زمان صلوات
اَللّهُــــمَّ عَجـِّــل لِوَلیِّــــکَ الفَـــــرَج
