دل نوشته:
پنجره ای، قاب تصویر تو خواهد شد. عزیز دل! تو در پشت پرچین آسمانی کدام معنویت پنهان شده ای که چشم مادی هیچ کبوتر نمی تواند پیدایت کند!؟
تو بر سجاده کدام ابر نماز می خوانی که هر با صاعقه ای آرزوی دیدارت را به آتش می کشد؟!
تو آینه دار تجلی کدام صفت خداوندی که همواره در مرز میان ظهور و اخفا گام می نهی؟!
تو چگونه هر سحرگاه چراغ آویخته بر افق را روشن می کنی و به میان آسمان می کشانی و هر غرو ب سوی آن را کمی کنی و در پشت کوه ها می نشانی؟!
تو چگونه پنهنی که حیات ما مرهون تنفس توست و آسمان بر دستهای تو ایستاده است و زمین با گام های تو استورا مانده است؟!
تو چگونه پنهانی که ما تنهائئ مان را به تو اقتدار می کنیم و در سجده جماعت مان ریشه مودت تو را می یابیم؟!
ما از آن به تمامی پنجره ها عشق می ورزیم و بر آستانه همه در های رو به افق سجده می بریم که روزی پنجره ای تصویر روشن تو را قاب خواهد کردو دری پابوس تو خواهد شد؟!
ما تنهایان و بی کسان عالم، بی قرار آن لحظه ایم که تو پشت به کعبه بسپاری و با بشارت آمدنت جهان را طراوت بخشی ؟!
درود بر گم شده بقیع احسنت بر شما عالی بود…موفق باشید.
سلام… متشکرم.