ولادت فرزند کعبه

ولادت فرزند كعبه:
از جمله فضايل علي عليه السلام به هنگام توليد اين است كه او در روز جمعه در كعبه به دنيا آمد . خانه خدا زادگاه علي عليه السلام است و كسي پيش از او و بعد از او در كعبه به دنيا نيامده و نخواهد آمد .
ولادت اين كودك ، مانند ولادت ساير كودكان ، به سادگي و به طور عادي نبود بلكه با تحولات عجيب و معنوي تأم بوده است ، مادر اين طفل خداپرست بوده و با دين و حنيف ابراهيم زندگي مي كرد ، و پيوسته بدرگاه خدا مناجات كرده و تقاضا مي نمود كه وضع اين حمل را بر او آسان گرداند زيرا تا به اين كودك حامله بود خود را غرق در نور الهي مي ديد و گويي از ملكوت اعلي به وي الهام شده بود كه اين طفل با ساير فرزندانش فرق بسيار دارد .
تولد امام علي عليه السلام در كعبه فضيلتي است كه هيچ پيامبري حقي بر سيّد رسولان هم با او شبيه و نهظير نبوده است .
يزيدبن قعب گويد : با عباس بن عبدالمطلب و گروهي از بني عبدالعزّي برابر خانه كعبه نشسته بوديم كه فاطمه بنت اسد مادر اميرالمؤمنين عليه السلام كه نه ماهه حامله بود و درد زايمان داشت برابر كعبه آمد و گفت :
خداوندا ! پروردگارا ! من به تو و همه رسولان و كتاب هاي آسماني تو ايمان دارم ، من سخن جدم ابراهيم خليل را باور دارم و اوست كه اين بيت عتيق و خانه كهن را بنا كرده است ، پس به حق باني اين خانه و به حق كودكي كه در سكم دارم زايمان را بر من آسان فرما !
ناگاه ديدم كه ديوار خانه كعبه شكافته شده و فاطمه به داخل كعبه رفت و ديوار بهم آمد و از ديده ها پنهان گشت .
ما به طرف درب كعبه رفتيم تا قفل درب را باز كنيم ولي هر چه تلاش كرديم ، قفل باز نشد ، لذا دانستيم كه اين واقعه شگرف و عجيب كار خداوند بي همتاست .
فاطمه ، پس از سه روز از كعبه خارج شد در حاليكه كودكي در بغل داشت و رو به مردم چنين گفت : من بر تمام زنان قبل از خود برتري يافته ام ، زير « آسيه » دختر مزاحم در جائي به پرستش خدا پرداخت كه دوست نمي داشت و در محلي خدا را بندگي مي كرد كه اضطاب داشت . مريم دختر عمران شاخه خشك درخت خرما را با دست تكان داد و خرما فرو ريخت و خورد .
(و هنگامي كه در بيت المقدس او را درد زايمان گرفت ، ندا رسيد كه از اينجا بيرون برو ، اينجا عبادتگاه است و زايشگاه نيست) ولي من در داخل خانه كعبه وارد شدم و از خوراك ها و ميوه هاي بهشتي پذيرائي شدم و فرزندم را در همانجا به دنيا آوردم و چون تصميم گرفتم از آنجا خارج شوم فرشته اي از غيب ندا داد :
اي فاطمه ، نام فرزندت را « علي » بگذار ، چون او والامرتبه و بلند مقام است و خداوند علي اعلا فرمود : نام او را از نام خود مشتق كرده ام و او را به آداب خود مؤدب و به علم خود آگاه ساخته ام ، او كسي است كه بت هاي نهاده شده در اين خانه را مي شكند و اوست كه بر فراز اين خانه « اذان » خواهد گفت و مرا به بزرگي و پاكي خواهد ستود .
خوشا به حال كسي كه او را دوست بدارد و فرمان او برد و بدا بر آنكه او را دشمن بدارد و او را نافرماني كند .

خبر دادن « مبرم » از ولادت مولا علي عليه السلام
« مبرم » كه مردي عابد و زاهد بود و دويست و هفتاد سال به پرستش خدا اشتغال داشت و در طول مدت اين عمر دراز حتي يك حاجت از خداوند نخواسته بود ، خداوند ابوطالب را به نزد او اهنماي فرمود .
وقتي چشم مبرم به ابوالب افتاد بي اختيار از جا برخاست و او را بوسيد و سپس در كنار خود نشاند ، سپس از او پرسيد : تو كيستي ؟
ابوطالب پاسخ داد كه من مردي از « تهامه » ام .
عابد پرسيد : از كدام تيره تهامه ؟
پاسخ داد : از بني هاشم .
عابد دوباره برخاست او را بوسيد و گفت :
خداوند علي اعلي بمن الهام كرده است كه از تو فرزندي متولد مي شود كه « ولي » خداي بزرگ است وقتي حضرت علي به دنيا آمد ، ابوطالب او را بر سر دست گرفت و گفت : اي مردم ! اين پسر ولي خداي بزرگ است كه در كعبه به دنيا آمده است .

منابع؛
1- فضل الله كمپاني ،کتاب:علي كيست ؟
2- محمد اشعري، کتاب: علي (ع) درياي فضل و دانش و داد