امام حسن عسکری علیه السلام

بازگشت به صفحه اصلی دانشنامه»»»

«امام حسن عسکري‏عليه السلام»

امام حسن عسکري‏عليه السلام پدر بزرگوار حضرت مهدي‏عليه السلام و يازدهمين پيشواي شيعيان، در سال 232 ه .ق چشم به جهان گشود. (1) پدرش امام دهم، حضرت هادي‏عليه السلام و مادرش بانويي پارسا و شايسته به نام «حُديثه» است که برخي از او به نام «سوسن» ياد کرده‏اند. (2).

از آنجايي که پيشواي يازدهم به دستور خليفه عباسي در «سامرا» در محله «عسکر» سکونت اجباري داشت، به همين جهت «عسکري» ناميده مي‏شود. (3).

از مشهورترين القاب آن حضرت «نقي» و «زکي» و کنيه‏اش «ابومحمد» است. او 22 ساله بود که پدر ارجمندش به شهادت رسيد. مدت امامتش شش سال و عمر شريفش 28 سال بود. امام عسکري در سال 260 ه در حالي که تنها پسر او به عنوان آخرين حجّت الهي در سن پنج سالگي قرار داشت، به شهادت رسيد و در خانه خود در سامرا در کنار مرقد پدرش به خاک سپرده شد. (4).

در شمايل آن حضرت آورده‏اند: رنگش گندمگون، چشمانش درشت و سياه، رويش زيبا، قامتش معتدل و اندامش متناسب بود و با آنکه جوان بود، بزرگان قريش و رجال و علماي زمان را تحت تأثير و نفوذ خود قرار مي‏داد. دوست و دشمن به برتري او در علم، حلم، جود، زهد، تقوا و ساير مکارم اخلاقي اذعان داشتند.

مدت کوتاه عمر امام به سه دوره تقسيم مي‏شود: تا چهار سال و چند ماهگي (و به قولي تا 13 سالگي) از عمر شريفش را در مدينه به سر برد. تا 23 سالگي به اتفاق پدر بزرگوارش در سامرا مي‏زيست و تا 28 سالگي (شش سال و اندي پس از شهادت امام دهم)، در سامرا ولايت بر امور و پيشوايي شيعيان را بر عهده داشت.

منابع ومأخذ:

—————-منبع کلی کتاب فرهنگ نامه مهدویت خدامراد سلیمیان————————————–

منابع مطالب:

(1). همان، ج 1، ص 503. (2). همان، ج 1، ص 503. (3). شيخ صدوق، علل الشرايع، ج 1، باب 176، ص 230. (4). ر.ک: پيشوايي، مهدي، سيره پيشوايان، ص 615.

————————————————————————————————-