بازگشت به صفحه اصلی دانشنامه»»»
«فرقههاي اسماعيليه»
پس از شهادت امام صادقعليه السلام (سال 148 ه .ق)، گروهي مرگ اسماعيل را در زمان آن حضرت انکار کردند و او را امام غايب و امام قائم دانستند. اينان مراسم تشييع جنازه اسماعيل از طرف پدر را براي حفظ جان او تفسير کردند. نوبختي اين گروه را «اسماعيليه خالصه» مينامد. (1) اين گروه به زودي منقرض شدند.
گروه دوم بر آن شدند که اسماعيل مرده است؛ اما چون در زمان حيات پدرش به امامت رسيده بود، پس از فوتش، امام صادقعليه السلام فرزند او محمد را به امامت نصب کرد. بنابراين پس از شهادت امام صادقعليه السلام، محمد به امامت رسيد. اين گروه به «مبارکيه» معروف گشتند؛ زيرا رئيس آنان «مبارک» نام داشت. (2).
همين گروه اخير، پس از مدتي به دو فرقه انشعاب يافتند. برخي از آنان مرگ محمد را پذيرفتند و سلسله امامان را در فرزندان او ادامه دادند. برخي ديگر، منکر مرگ محمد بودند و غيبت او را باور داشتند و وي را امام قائم ميپنداشتند. اينان «قرامطه» ناميده ميشوند؛ زيرا لقب رئيس آنها «قرمطويه» بوده است. (3).
امروزه اسماعيليه به دو طايفه «آغاخانيه» و «بهره» تقسيم ميشوند که بازماندگان دو فرقه نزاري و مستعلوي هستند.
گروهاوّل (قريب بهيک ميليون تن) در ايران، آسياي وسطي، افريقا و هند پراکندهاند و رئيس ايشان کريم آقاخان است.
گروه دوم (قريب به پنجاه هزار تن) در جزيرةالعرب و سواحل خليج فارس و سوريه به سر ميبرند. (4).
منابع:
————-کتاب فرهنگ نامه مهدویت خدامراد سلیمیان———————————–
منابع مطالب:
(1). ر.ک: نوبختي، فرقالشيعه، ص 68.
(2). فرقالشيعه، ص 69 و ر.ک: الفرق بين الفرق، ص 34.
(3). فرقالشيعه، ص 72.
(4). مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامي، ص 53.
———————————————————————————–
